GENÇLER SORUYOR

Ondan Ayrılmalı mıyım?—1. Bölüm

OYNAT

Bazen ayrılık bir kurtuluş olabilir. Jill’in yaşadıklarını düşün. Şöyle anlatıyor: “Başlangıçta erkek arkadaşımın nerede olduğumu, ne yaptığımı, kiminle olduğumu sürekli merak etmesi gururumu okşamıştı. Fakat iş öyle bir noktaya geldi ki ondan başka kimseyle zaman geçiremez oldum. Beni ailemden, hatta babamdan bile kıskanıyordu. İlişkimizi bitirdiğimde sırtımdan büyük bir yük kalktı!”

Sara da benzer bir şey yaşadı. Erkek arkadaşı John’un alaycı, talepkâr ve kaba biri olduğunu fark etmeye başladı. Şöyle diyor: “Bir keresinde beni almaya üç saat geç geldi! Kapıyı açan annemi görmezden gelip bana ‘Hadi çıkalım. Geç kaldık’ dedi. ‘Geç kaldım’ değil ‘Geç kaldık’ dedi. Ya özür dilemeliydi ya da neden geciktiğini açıklamalıydı. Ama hepsinden önemlisi anneme saygılı olmalıydı!”

Tabii ki tek bir yanlış davranış ya da özellik o ilişkinin mutlaka sona ermesi gerektiğini göstermez (Mezmur 130:3). Fakat Sara, John’un kabalığının tek seferlik bir olaydan çok onun genel davranış tarzı olduğunu fark etti ve ilişkilerini bitirmeye karar verdi.

Ya sen de Jill ve Sara gibi çıktığın kişinin uygun bir eş olmayacağını fark edersen? Böyle bir durumda şüphelerini görmezden gelme! Kabul etmek zor olsa da en iyisi ilişkiyi bitirmek olabilir. Özdeyişler 22:3 şöyle der: “Akıllı kişi felaketi görüp gizlenir.”

Ayrılmak kolay olmayabilir. Fakat evlilik kalıcı bir bağdır. Şu an kısa süreli bir acı yaşamak, ileride ömür boyu pişman olmaktan iyidir!