Për një bebe të porsalindur, 60 minutat e para të jetës janë periudhë vendimtare përshtatjeje. Pse? Sepse lidhja e ngushtë që krijon nëna me foshnjën gjatë kësaj kohe të rëndësishme, ndikon jashtëzakonisht për mirë te rritja dhe te zhvillimi i fëmijës. *

Çfarë e nxit nënën të kujdeset me butësi për beben e saj të porsalindur? Te The Journal of Perinatal Education, profesoreshë Zhanetë Krenshó shpjegon se niveli i lartë i hormonit oksitocinë «stimulon ndjenjat e mëmësisë pas lindjes ndërsa ajo prek, vështron dhe i jep gji të voglit të saj». Një hormon tjetër që çliron trupi gjatë kësaj periudhe, «e ndihmon nënën të kujdeset për foshnjën» dhe i përforcon lidhjen me të. Pse kjo është e rëndësishme?

Lidhja e ngushtë mes nënës dhe foshnjës u projektua nga Krijuesi ynë i dashur, Perëndia Jehova. * Mbreti David i dha meritën Perëndisë që ‘e nxori nga barku’ dhe e bëri të ndihej i sigurt në krahët e së ëmës. Ai u lut: «Sapo dola nga barku i nënës, u gjenda në prehrin tënd [isha në kujdesin tënd]. Që kur isha në bark të nënës, ke qenë Perëndia im.»​—Psalmi 22:9, 10.

NDALU E MENDO: Nëse Perëndia krijoi një sistem kaq kompleks që nëna të kujdesej me butësi për të voglin e saj e t’i plotësonte nevojat, a nuk është logjike që Ai vetë të interesohet për secilin nga ne ‘pasardhësit [ose fëmijët] e Tij’?​—Veprat 17:29.

Jezu Krishti, që e njeh Krijuesin më mirë se kushdo, mësoi: «A nuk shiten dy harabela për një qindarkë? E megjithatë, asnjë prej tyre nuk bie përtokë pa dijeninë e Atit tuaj. Megjithatë edhe fijet e flokëve tuaj janë të gjitha të numëruara. Prandaj, mos kini frikë: ju vleni më tepër se shumë harabela.»​—Mateu 10:29-31.

Pak prej nesh i kushtojnë vëmendje çdo zogu të vogël që shohim, le pastaj të vërejmë kur ndonjë prej tyre bie përtokë. Mirëpo, Ati ynë qiellor vëren çdonjërin prej tyre. Dhe zogjtë​—qoftë edhe shumë—​nuk vlejnë kurrë për të aq shumë sa vlen një njeri. Kështu, mësimi është i qartë: ‘mos ki frikë’ se mos Perëndia nuk të vë re. Përkundrazi, ai interesohet thellësisht për ty!

 Shkrimet na sigurojnë se . . .

• «Sytë e Jehovait janë në çdo vend, duke vrojtuar të këqijtë dhe të mirët.»​—PROVERBAT 15:3.

• «Jehovai i kthen sytë nga të drejtët, dhe veshët nga thirrja e tyre për ndihmë.»​—PSALMI 34:15.

• «Do të gëzoj e do të ngazëlloj falë dashamirësisë sate, sepse pe mundimin tim. Ti m’i njeh vuajtjet e shpirtit.»​—PSALMI 31:7.

A do të ndryshonte diçka në jetën tonë po ta dinim se Perëndia interesohet thellësisht për mirëqenien tonë dhe se vigjilon mbi ne me merak të dashur? Patjetër që po. Hana * nga Anglia na tregon:

«Sa e sa herë mendoja se Jehovai nuk më donte dhe se lutjet e mia nuk merrnin përgjigje. Mendoja se fajin e kisha vetë, ngaqë nuk kisha edhe aq shumë besim. Ndihesha sikur Perëndia po më ndëshkonte ose më shpërfillte ngaqë isha e parëndësishme. Besoja se nuk i bëhej vonë për mua.»

Gjithsesi, Hana nuk dyshon më për kujdesin dhe dashurinë e Jehovait. Pse ndryshoi mendje? Ajo shpjegon: «Ndryshimi ndodhi gradualisht. Më kujtohet që vite më parë dëgjova një fjalim biblik për flijimin shpërblyes të Jezuit që më preku thellë e më siguroi se Jehovai më donte. Kur lutjet e mia merrnin përgjigje, shpesh shpërtheja në lot, se e dalloja që Jehovai më donte vërtet. Përveç kësaj, nga studimi i Biblës dhe nga mbledhjet e krishtere mësova më shumë për Jehovain, për personalitetin e tij dhe për ndjenjat që ka për ne. Tani e dalloj qartë se Jehovai na mbështet dhe na do të gjithëve, si dhe dëshiron me zjarr të kujdeset për secilin prej nesh.»

Fjalët e Hanës janë zemërdhënëse. Mirëpo, si mund të jesh i sigurt se Perëndia i kupton dhe nuk i shpërfill ndjenjat e tua? Kjo pyetje do të shqyrtohet në artikullin vijues.