Në rajonin e Dekapolit, në bregun lindor të detit të Galilesë, rreth Jezuit dynden turma të mëdha që kanë ardhur për ta dëgjuar e për t’u shëruar. Kanë marrë me vete shporta ose kosha të mëdha plot me ushqime.

Mirëpo, pas ca kohësh Jezui u thotë dishepujve: «Më vjen keq për turmën, sepse tashmë kanë tri ditë që qëndrojnë me mua dhe nuk kanë ç’të hanë. Nëse i nis pa ngrënë në shtëpi, do t’u bjerë të fikët rrugës, meqë disa prej tyre vijnë nga larg.» Dishepujt e pyesin: «E ku mund të gjendet bukë në këtë vend të veçuar për të ngopur gjithë këta njerëz?»—Marku 8:2-4.

Jezui pyet: «Sa bukë keni?» Dishepujt përgjigjen: «Shtatë, dhe ca peshq të vegjël.» (Mateu 15:34) Pastaj Jezui u thotë njerëzve të shtrohen përtokë. Merr bukët dhe peshqit, i lutet Perëndisë dhe ua jep dishepujve që t’ua shpërndajnë njerëzve. Çuditërisht, të gjithë hanë derisa ngopen. Me ushqimin që mbetet mbushen plot shtatë shporta të mëdha, edhe pse kanë ngrënë 4.000 burra, si edhe shumë gra e fëmijë.

Pasi Jezui nis turmën, i hipën varkës bashkë me dishepujt për në Magadan, në bregun perëndimor të detit të Galilesë. Këtu, farisenjtë bashkë me disa nga sekti i saducenjve mundohen ta vënë në provë dhe i kërkojnë t’u tregojë një shenjë nga qielli.

Jezui dallon motivet e tyre, ndaj u thotë: «Kur bie mbrëmja, ju thoni: ‘Do të jetë mot i mirë, sepse qielli është flakë i kuq’, dhe në mëngjes: ‘Sot do të jetë mot i keq dhe do të bjerë shi, sepse qielli është flakë i kuq, por i vranët.’ Ju dini t’i interpretoni dukuritë e qiellit, por nuk ditkeni t’i interpretoni shenjat e kohëve?!» (Mateu 16:2, 3) Pastaj Jezui u thotë farisenjve dhe saducenjve se nuk do t’u jepet asnjë shenjë, përveç shenjës së Jonait.

Tani Jezui dhe dishepujt hipin në varkë dhe shkojnë në drejtim të Betsaidës në bregun verilindor të detit. Rrugës, dishepujt kuptojnë që kanë harruar të marrin mjaftueshëm bukë. Kanë vetëm një bukë. Ndërkohë Jezui e ka mendjen te biseda e fundit me farisenjtë dhe saducenjtë përkrahës të Herodit, ndaj i paralajmëron: «Mbajini sytë hapur dhe ruhuni nga majaja e farisenjve dhe e Herodit.» Gabimisht dishepujt mendojnë se, kur Jezui përmend majanë, e ka fjalën për bukët që kanë harruar të marrin. Ngaqë e kupton këtë Jezui thotë: «Pse flisni mes jush që nuk keni bukë?»—Marku 8:15-17.

Jezui sapo kishte ushqyer me bukë mijëra veta. Dishepujt duhet ta kuptojnë se nuk e ka fjalën për bukën e mirëfilltë. Jezui i pyet: «A nuk ju kujtohet sa shporta plot me copa mblodhët, kur theva pesë bukë për 5.000 burra?» Ata përgjigjen: «Dymbëdhjetë.» Pastaj Jezui u  thotë: «Po kur theva shtatë bukë për 4.000 burra, sa shporta të mëdha plot me copa mblodhët?» Ata ia kthejnë: «Shtatë.»—Marku 8:18-20.

Atëherë Jezui i pyet: «Si nuk e kuptoni që nuk ju fola për bukë, por që të ruheni nga majaja e farisenjve dhe e saducenjve?!»—Mateu 16:11.

Më në fund dishepujt e kapin pikën. Majaja përdoret për të fermentuar dhe për të sjellë brumin. Këtu Jezui po e përdor majanë si simbol të prishjes a të korruptimit. Ai i paralajmëron dishepujt të ruhen nga «mësimet e farisenjve dhe të saducenjve», që kanë një ndikim korruptues.—Mateu 16:12.