Rose vertelt: ‘Ik heb een genetische aandoening waardoor ik constant heel veel pijn heb. Mijn levenskwaliteit is hard achteruitgegaan.’ Een van de dingen die ze het ergst vond, was dat ze zich soms niet kon concentreren op Bijbelstudie of andere geestelijke dingen. Jezus’ woorden in Mattheüs 19:26 waren een grote hulp voor haar: ‘Bij God is alles mogelijk.’ Rose ontdekte dat er meer manieren zijn om te studeren. Door de pijn was het voor haar soms bijna onmogelijk om te lezen, dus begon ze naar opnamen van de Bijbel en Bijbelse publicaties te luisteren. * Ze zegt: ‘Ik weet niet hoe ik zonder die hulpmiddelen mijn band met God sterk had kunnen houden.’

Als Rose verdrietig is omdat ze niet meer zo veel kan doen als vroeger, is de gedachte in 2 Korinthiërs 8:12 een troost voor haar: ‘Als de bereidheid er is, wordt het graag aanvaard — maar naar wat je hebt, niet naar wat je niet hebt.’ Die woorden herinneren Rose eraan dat God blij is met wat ze doet omdat ze binnen haar beperkingen alles doet wat ze kan.

De eerder genoemde Delphine vertelt: ‘Toen mijn dochter van 18 overleed, was mijn pijn zo erg dat ik dacht dat ik niet meer verder kon leven. Niets zou nog hetzelfde zijn.’ Toch vond ze veel troost in de woorden van Psalm 94:19, waar de psalmist tegen God zei: ‘Als ik door zorgen werd overstelpt, troostte en kalmeerde u mij.’ Ze zegt: ‘Ik vroeg Jehovah of hij me wilde helpen bezigheden te vinden waardoor ik minder pijn zou voelen.’

Ze stortte zich volledig op zinvol vrijwilligerswerk. Op een gegeven moment ging ze zichzelf vergelijken met een krijtje — ook met gebroken krijtjes kan een kind nog kleuren. Ze kwam erachter dat, hoewel ze zich gebroken voelde, ze nog steeds anderen kon helpen. Ze vertelt: ‘Ik merkte ineens dat als ik personen die ik Bijbelles gaf, troostte met Bijbelse principes en gedachten, Jehovah mij op die manier kalmeerde en troostte.’ Ook maakte ze een lijstje van Bijbelse personen die intens verdriet hadden meegemaakt. ‘Dat waren stuk voor stuk personen die veel tot God baden’, vertelt ze. En ze kwam tot de ontdekking: ‘Je krijgt geen antwoord als je de Bijbel niet openslaat.’

Een studie van de Bijbel heeft Delphine nog iets geleerd: op de toekomst focussen, niet op het verleden. De hoop in Handelingen 24:15 is een troost voor haar: ‘Er zal een opstanding zijn van zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen.’ Hoe zeker is ze dat Jehovah haar dochter uit de dood zal opwekken? Delphine zegt zelf: ‘Ik zie al voor me dat mijn dochter er weer is. Onze volgende “afspraak” staat al gepland, als het ware op de kalender van mijn Vader. Ik zie ons samen in onze tuin. Dat beeld is net zo duidelijk als de herinnering aan de dag dat ze geboren werd en ik haar voor het eerst zag.’