വർഷം 1937. യാത്ര ചെയ്‌ത്‌ ക്ഷീണി​ത​രായ രണ്ടു പേർ പൊടി പിടിച്ച അവരുടെ വണ്ടിയു​മാ​യി മാർച്ച്‌ 26-ന്‌ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ സിഡ്‌നി​യിൽ എത്തി. ഒരു വർഷം മുമ്പാ​യി​രു​ന്നു അവർ ആ നഗരം വിട്ടത്‌. ആ ഒരു വർഷത്തി​നി​ടെ അവർ ആ ഭൂഖണ്ഡ​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വിദൂ​ര​വും ദുർഘ​ട​വും ആയ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ 19,300-ലധികം കിലോ​മീ​റ്റർ സഞ്ചരി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവർ പര്യ​വേ​ക്ഷ​ക​രോ സാഹസി​ക​യാ​ത്രി​ക​രോ ആയിരു​ന്നില്ല. വിസ്‌തൃ​ത​മായ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യൻ ഉൾനാ​ടു​ക​ളിൽ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സന്തോ​ഷ​വാർത്ത എത്തിക്കാൻ ദൃഢനി​ശ്ചയം ചെയ്‌ത അനേകം മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രിൽ രണ്ടു പേർ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അവർ—ആർഥർ വില്ലീ​സും ബിൽ ന്യൂലാൻഡ്‌സും.

1920-കളുടെ അവസാ​നം​വരെ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ബൈബിൾവിദ്യാർഥികളുടെ a ചെറിയ കൂട്ടം അവി​ടെ​യുള്ള തീര​പ്ര​ദേ​ശത്തെ പട്ടണങ്ങ​ളി​ലും നഗരങ്ങ​ളി​ലും ആണ്‌ പ്രധാ​ന​മാ​യും പ്രസം​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യു​ടെ ഉൾനാ​ടു​കൾ ആൾത്താ​മസം കുറഞ്ഞ​തും ഉണങ്ങി​വ​ര​ണ്ട​തും ആയിരു​ന്നു. എന്നാൽ “ഭൂമി​യു​ടെ അതിവി​ദൂ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾവ​രെ​യും” യേശു​വി​ന്റെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ക​യെന്ന കല്‌പന അനുസ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളു​ടെ പകുതി​യി​ല​ധി​കം വലുപ്പ​മുള്ള ആ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും പ്രവർത്തി​ക്ക​ണ​മെന്ന കാര്യം സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ. 1:8) ഇത്രയും ബൃഹത്തായ ഒരു ദൗത്യം പൂർത്തി​യാ​ക്കാൻ കഴിയു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ? അവരുടെ അധ്വാ​നത്തെ യഹോവ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവർക്കു പൂർണ​വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി ചെയ്യാൻ അവർ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

1929-ൽ ക്വീൻസ്‌ലാൻഡി​ലെ​യും വെസ്റ്റേൺ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ​യും സഭകൾ അവിടത്തെ ഉൾപ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രവർത്തി​ക്കാൻ പറ്റിയ ചില വാഹനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. ദുർഘ​ട​യാ​ത്രകൾ നടത്താൻ പ്രാപ്‌ത​രും വാഹനങ്ങൾ കേടാ​യാൽ നന്നാക്കാൻ അറിയാ​വു​ന്ന​വ​രും ആയ ധീരരായ മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രാണ്‌ അങ്ങോട്ടു പോയത്‌. മുമ്പ്‌ ഒരിക്ക​ലും സന്തോ​ഷ​വാർത്ത എത്തിയി​ട്ടി​ല്ലാത്ത പല സ്ഥലങ്ങളി​ലും ഈ മുൻനി​ര​സേ​വകർ കടന്നു​ചെന്നു.

സ്വന്തമാ​യി വാഹന​മി​ല്ലാത്ത മുൻനി​ര​സേ​വകർ അവരുടെ സൈക്കി​ളു​ക​ളിൽ ഉൾനാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു പോയി. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌ 23-കാരനാ​യി​രുന്ന ബെന്നറ്റ്‌ ബ്രിക്കൽ, 1932-ൽ ക്വീൻസ്‌ലാൻഡി​ലെ റോക്ക്‌ഹാം​പ്‌റ്റ​ണിൽനിന്ന്‌ അഞ്ചു മാസത്തെ പ്രസം​ഗ​പ​ര്യ​ട​ന​ത്തി​നു പുറ​പ്പെട്ടു. ക്വീൻസ്‌ലാൻഡ്‌ സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ വടക്കുള്ള ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ലക്ഷ്യം. പുതപ്പു​ക​ളും വസ്‌ത്ര​ങ്ങ​ളും ആഹാര​വും കുറെ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും എല്ലാം ഒരു സൈക്കി​ളിൽ കയറ്റി അദ്ദേഹം ഇറങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ചു. സൈക്കി​ളി​ന്റെ ടയറുകൾ തേഞ്ഞു​തീർന്ന​പ്പോ​ഴും അദ്ദേഹം തളർന്നില്ല. യഹോവ സഹായി​ക്കു​മെന്ന വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ യാത്ര​യു​ടെ അവസാ​നത്തെ 320 കിലോ​മീ​റ്റർ അദ്ദേഹം സൈക്കിൾ തള്ളി, അതും ദാഹജലം കിട്ടാതെ പലരും മരിച്ചു​വീണ സ്ഥലങ്ങളി​ലൂ​ടെ. അടുത്ത 30 വർഷം അദ്ദേഹം ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലു​ട​നീ​ളം സൈക്കി​ളി​ലും ബൈക്കി​ലും കാറി​ലും ആയി ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു കിലോ​മീ​റ്റർ സഞ്ചരിച്ചു. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യൻ ആദിവാ​സി​ക​ളായ ആബെറി​ജെ​നി​ക​ളു​ടെ അടുത്ത്‌ ആദ്യമാ​യി സത്യം  എത്തിച്ചത്‌ അദ്ദേഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. പുതിയ പല സഭകൾ സ്ഥാപി​ക്കാൻ സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ അദ്ദേഹം ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യൻ ഉൾനാ​ടു​ക​ളി​ലു​ള്ളവർ ആദരി​ക്കുന്ന, പ്രശസ്‌ത​നായ ഒരു വ്യക്തി​യാ​യി.

ലോകത്ത്‌ ഏറ്റവും കുറവ്‌ ജനസാ​ന്ദ്ര​ത​യുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്‌ ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ. ഉൾനാ​ടു​ക​ളി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ ജനവാസം തീർത്തും കുറവാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ആ ഭൂഖണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലങ്ങളി​ലുള്ള ആളുകളെ കണ്ടെത്താൻ യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിനു കഠിന​ശ്രമം ചെയ്യേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.

അത്തരം കഠിന​ശ്രമം ചെയ്‌ത മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രാ​ണു സ്റ്റുവർട്ട്‌ കെൽറ്റി​യും വില്യം റ്റൊറി​ങ്‌ട​ണും. 1933-ൽ അവർ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യു​ടെ ഹൃദയ​ഭാ​ഗ​ത്തുള്ള ആലിസ്‌ സ്‌പ്രി​ങ്‌സ്‌ എന്ന പട്ടണത്തിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കാ​നാ​യി, മണൽക്കൂ​നകൾ നിറഞ്ഞ വിസ്‌തൃ​ത​മായ സിംപ്‌സൻ മരുഭൂ​മി കുറുകെ കടന്നു. എന്നാൽ യാത്ര​യ്‌ക്കി​ടെ അവരുടെ ചെറിയ കാർ കേടാ​യ​പ്പോൾ അവർക്ക്‌ ആ വാഹനം ഉപേക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. കെൽറ്റി സഹോ​ദ​രന്റെ ഒരു കാൽ തടി​കൊ​ണ്ടുള്ള കൃത്രി​മ​ക്കാ​ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും അദ്ദേഹം ഒരു ഒട്ടകത്തി​ന്റെ പുറത്ത്‌ യാത്ര തുടർന്നു. അവരുടെ ശ്രമത്തി​നു ഫലമു​ണ്ടാ​യി. ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു പ്രദേ​ശ​മായ വില്യം ക്രീക്കി​ലെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ അവർ ചാൾസ്‌ ബെൺഹാർട്ട്‌ എന്ന ഹോട്ട​ലു​ട​മയെ കണ്ടുമു​ട്ടി. അദ്ദേഹം പിന്നീടു സത്യം സ്വീക​രി​ച്ചു. ഹോട്ടൽ വിറ്റ​ശേഷം അദ്ദേഹം ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ അതിവി​ദൂ​ര​വും ഉണങ്ങി​വ​ര​ണ്ട​തും ആയ ചില പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ 15 വർഷം മുൻനി​ര​സേ​വനം ചെയ്‌തു.

നേരിട്ട വെല്ലു​വി​ളി​കൾ തരണം ചെയ്‌ത്‌ മുന്നോ​ട്ടു​പോ​കാൻ ആ മുൻകാല മുൻനി​ര​സേ​വ​കർക്കു മനോ​ബ​ല​വും ധൈര്യ​വും ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യൻ ഉൾനാ​ടു​ക​ളി​ലെ പ്രസം​ഗ​പ​ര്യ​ട​ന​ത്തി​നി​ടെ, തുടക്ക​ത്തിൽ പറഞ്ഞ ആർഥർ വില്ലീ​സി​നും ബിൽ ന്യൂലാൻഡ്‌സി​നും ഒരിക്കൽ മരുഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ 32 കിലോ​മീ​റ്റർ യാത്ര ചെയ്യാൻ രണ്ടാഴ്‌ച വേണ്ടി​വന്നു. കാരണം കോരി​ച്ചൊ​രി​യുന്ന മഴ ആ തരിശു​നി​ലത്തെ ചെളി​ക്കു​ണ്ടാ​ക്കി മാറ്റി. ചില​പ്പോൾ, ഉയർന്ന മണൽക്കൂ​ന​ക​ളി​ലൂ​ടെ അവർക്ക്‌ അവരുടെ വണ്ടി തള്ളി​ക്കൊണ്ട്‌ പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. മറ്റു ചില​പ്പോൾ പാറകൾ നിറഞ്ഞ താഴ്‌വ​ര​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും പുഴ​യോ​രത്തെ മണൽപ്പ​ര​പ്പി​ലൂ​ടെ​യും ആണ്‌ അവർ വണ്ടി ഓടി​ച്ചത്‌. പലപ്പോ​ഴും അവരുടെ വാഹനം കേടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ അവർ തൊട്ട​ടുത്ത പട്ടണത്തി​ലേക്കു നടക്കു​ക​യോ സൈക്കി​ളിൽ പോകു​ക​യോ ചെയ്യും. അതിനു ദിവസ​ങ്ങൾപോ​ലും എടുക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. വാഹന​ത്തി​ന്റെ കേടായ ഭാഗങ്ങൾക്കു പകരം പുതി​യത്‌ എത്തുന്ന​തു​വരെ ആഴ്‌ച​ക​ളോ​ളം അവർ കാത്തി​രി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്തരം പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഉണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും അവരുടെ ഉത്സാഹം കെട്ടു​പോ​യില്ല. സുവർണ​യു​ഗം എന്ന മാസി​ക​യി​ലെ ഒരു വാചകം സ്വന്തം വാക്കു​ക​ളി​ലാ​ക്കി ആർഥർ വില്ലീസ്‌ സഹോ​ദരൻ പിന്നീ​ടൊ​രി​ക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സാക്ഷി​കൾക്ക്‌ ഒരു വഴിയും അത്ര ദുർഘ​ടമല്ല, ഒരു ദൂരവും അത്ര വലിയ ദൂരവു​മല്ല.”

അനുഭ​വി​ച്ച കഷ്ടപ്പാ​ടു​ക​ളും ഏകാന്ത​ത​യും യഹോ​വ​യു​മാ​യി തന്നെ കൂടുതൽ അടുപ്പി​ച്ചു എന്നാണ്‌ അനേക​വർഷം മുൻനി​ര​സേ​വനം ചെയ്‌ത ചാൾസ്‌ ഹാരിസ്‌ സഹോ​ദരൻ പറയു​ന്നത്‌. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ​യും പറഞ്ഞു: “ചുമട്‌ എത്രയും കുറവാ​ണോ, ജീവി​ത​യാ​ത്ര അത്രയും എളുപ്പ​മാ​യി​രി​ക്കും. തല ചായി​ക്കാൻ ഒരു കൂരയി​ല്ലാ​തെ നക്ഷത്ര​ങ്ങളെ നോക്കി​ക്കി​ട​ക്കാൻ യേശു​വി​നു മനസ്സാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമ്മുടെ നിയമ​ന​ത്തി​ലും ആവശ്യ​മാ​യി വരു​മ്പോൾ അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ നമ്മൾ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം.” അനേകം മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രും അതുത​ന്നെ​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌. മടുത്തു​പോ​കാ​തെ​യുള്ള അവരുടെ ആ പരി​ശ്രമം പാഴാ​യില്ല. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യൻ ഭൂഖണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ ഓരോ മുക്കി​ലും മൂലയി​ലും ദൈവ​രാ​ജ്യ​വാർത്ത കടന്നു​ചെന്നു. ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ഒരു നിലപാ​ടു സ്വീക​രി​ക്കാൻ അനേകം ആയിര​ങ്ങളെ അതു സഹായി​ച്ചു.