ശമുവേൽ രണ്ടാം ഭാഗം 19:1-43

  • ദാവീദ്‌ അബ്‌ശാ​ലോ​മി​നെ ഓർത്ത്‌ കരയുന്നു (1-4)

  • യോവാ​ബ്‌ ദാവീ​ദി​നെ തിരു​ത്തു​ന്നു (5-8എ)

  • ദാവീദ്‌ യരുശ​ലേ​മി​ലേക്കു മടങ്ങുന്നു (8ബി-15)

  • ശിമെയി ക്ഷമ യാചി​ക്കു​ന്നു (16-23)

  • മെഫി​ബോ​ശെ​ത്തി​ന്റെ നിരപ​രാ​ധി​ത്വം തെളി​യു​ന്നു (24-30)

  • ബർസി​ല്ലാ​യി​യെ ആദരി​ക്കു​ന്നു (31-40)

  • ഗോ​ത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ തർക്കം (41-43)

19  “അബ്‌ശാലോ​മി​നെ ഓർത്ത്‌ രാജാവ്‌ കരയുന്നു, രാജാവ്‌ വലിയ ദുഃഖ​ത്തി​ലാണ്‌”+ എന്നു യോവാ​ബി​നു വിവരം കിട്ടി. 2  രാജാവ്‌ മകനെ ഓർത്ത്‌ ദുഃഖി​ക്കുന്നെന്നു ജനമെ​ല്ലാം കേട്ട​പ്പോൾ അന്നത്തെ അവരുടെ വിജയാ​ഹ്ലാ​ദം ദുഃഖ​ത്തി​നു വഴിമാ​റി. 3  യുദ്ധത്തിൽ തോ​റ്റോ​ടി നാണം​കെട്ട്‌ വരുന്ന​വരെപ്പോ​ലെ ശബ്ദമു​ണ്ടാ​ക്കാതെ​യാ​ണു ജനം അന്നു നഗരത്തി​ലേക്കു മടങ്ങി​വ​ന്നത്‌.+ 4  രാജാവ്‌ മുഖം പൊത്തി​ക്കൊ​ണ്ട്‌, “എന്റെ മോനേ, അബ്‌ശാലോ​മേ! അബ്‌ശാലോ​മേ, എന്റെ മോനേ! എന്റെ മോനേ!” എന്ന്‌ ഉറക്കെ നിലവി​ളി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.+ 5  അപ്പോൾ യോവാ​ബ്‌, രാജാ​വി​ന്റെ ഭവനത്തി​ലേക്കു ചെന്ന്‌ രാജാ​വിനോ​ടു പറഞ്ഞു: “ഇന്ന്‌ അങ്ങയുടെ ജീവനും അങ്ങയുടെ പുത്രീപുത്രന്മാരുടെയും+ ഭാര്യ​മാ​രുടെ​യും ഉപപത്‌നിമാരുടെയും+ ജീവനും രക്ഷിച്ച അങ്ങയുടെ എല്ലാ ദാസന്മാരെ​യും അങ്ങ്‌ നാണംകെ​ടു​ത്തി. 6  അങ്ങയെ വെറു​ക്കു​ന്ന​വരെ അങ്ങ്‌ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും അങ്ങയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വരെ അങ്ങ്‌ വെറു​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങയുടെ തലവന്മാ​രും ദാസന്മാ​രും അങ്ങയ്‌ക്ക്‌ ആരുമ​ല്ലെന്ന്‌ ഇന്ന്‌ അങ്ങ്‌ തെളി​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ​ല്ലോ. ഇന്ന്‌ അബ്‌ശാ​ലോം ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യും ഞങ്ങൾ എല്ലാവ​രും മരിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രുന്നെ​ങ്കിൽ അങ്ങയ്‌ക്കു സന്തോ​ഷ​മായേനേ എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ ഉറപ്പാണ്‌. 7  ഇപ്പോൾ, അങ്ങ്‌ എഴു​ന്നേറ്റ്‌ പുറ​ത്തേക്കു ചെന്ന്‌ അങ്ങയുടെ ദാസന്മാ​രെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കണം.* അല്ലാത്ത​പക്ഷം യഹോ​വ​യാ​ണെ, ഈ രാത്രി ആരും അങ്ങയുടെ​കൂടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കില്ല. എല്ലാവ​രും അങ്ങയെ വിട്ട്‌ പോകും. അങ്ങയുടെ ചെറു​പ്പ​കാ​ലം​മു​തൽ ഇന്നുവരെ അങ്ങയ്‌ക്ക്‌ അനുഭ​വിക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടുള്ള എല്ലാ ആപത്തു​കളെ​ക്കാ​ളും വലുതാ​യി​രി​ക്കും അത്‌.” 8  അതുകൊണ്ട്‌, രാജാവ്‌ എഴു​ന്നേ​റ്റുചെന്ന്‌ നഗരക​വാ​ട​ത്തിൽ ഇരുന്നു. “രാജാവ്‌ കവാട​ത്തിൽ ഇരിക്കു​ന്നു” എന്നു ജനമെ​ല്ലാം അറിഞ്ഞു. അപ്പോൾ, അവരെ​ല്ലാം രാജാ​വി​ന്റെ അടുത്ത്‌ വന്നു. പക്ഷേ, തോ​റ്റോ​ടിയ ഇസ്രായേ​ല്യർ വീടു​ക​ളിലേക്കു പോയി​രു​ന്നു.+ 9  എല്ലാ ഇസ്രായേൽഗോത്ര​ങ്ങ​ളിലെ​യും ജനം മുഴുവൻ പരസ്‌പരം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ ശത്രു​ക്ക​ളിൽനിന്ന്‌ രാജാവ്‌ നമ്മളെ രക്ഷിച്ചു.+ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രു​ടെ കൈയിൽനി​ന്ന്‌ നമ്മളെ മോചി​പ്പി​ച്ചു. പക്ഷേ, അബ്‌ശാ​ലോം കാരണം രാജാവ്‌ ഇപ്പോൾ നാടു​വിട്ട്‌ പോയി​രി​ക്കു​ന്നു.+ 10  നമ്മളെ ഭരിക്കാൻ നമ്മൾ അഭി​ഷേകം ചെയ്‌ത അബ്‌ശാലോമാകട്ടെ+ യുദ്ധത്തിൽ മരിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.+ എന്നിട്ടും രാജാ​വി​നെ തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രാൻ എന്താ ആരും ഒന്നും ചെയ്യാ​ത്തത്‌?” 11  ദാവീദ്‌ രാജാവ്‌ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രായ സാദോക്കിനും+ അബ്യാഥാരിനും+ ഈ സന്ദേശം അയച്ചു: “യഹൂദാമൂപ്പന്മാരോട്‌+ ഇങ്ങനെ പറയുക: ‘മുഴുവൻ ഇസ്രാ​യേൽ ജനത്തിന്റെ​യും സന്ദേശം രാജസ​ന്നി​ധി​യിൽ എത്തിയ സ്ഥിതിക്ക്‌, രാജാ​വി​നെ കൊട്ടാ​ര​ത്തിലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രാൻ നിങ്ങൾ പിന്നോ​ക്കം നിൽക്കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌? 12  നിങ്ങൾ എന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രാണ്‌, എന്റെ അസ്ഥിയും മാംസ​വും.* ആ സ്ഥിതിക്ക്‌ രാജാ​വി​നെ തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രാൻ നിങ്ങൾ എന്താണു പിന്നോ​ക്കം നിൽക്കു​ന്നത്‌?’ 13  നിങ്ങൾ അമാസയോടു+ പറയണം: ‘നീ എന്റെ സ്വന്തം അസ്ഥിയും മാംസ​വും ആണല്ലോ. ഇപ്പോൾമു​തൽ യോവാ​ബി​നു പകരം നീയാ​യി​രി​ക്കും എന്റെ സൈന്യാ​ധി​പൻ.+ അല്ലെങ്കിൽ, ദൈവം ഞാൻ അർഹി​ക്കു​ന്ന​തും അതിൽ അധിക​വും എന്നോടു ചെയ്യട്ടെ.’” 14  അങ്ങനെ, രാജാവ്‌ എല്ലാ യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രുടെ​യും ഹൃദയം ഒരു​പോ​ലെ കവർന്നു.* അവർ രാജാ​വിന്‌, “അങ്ങും അങ്ങയുടെ എല്ലാ ദാസന്മാ​രും മടങ്ങി​വരൂ” എന്ന സന്ദേശം കൊടു​ത്ത​യച്ചു. 15  മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ച രാജാവ്‌ യോർദാ​നിൽ എത്തി. രാജാ​വി​നെ വരവേൽക്കാ​നും അകമ്പടി​യേകി യോർദാൻ കടത്തിക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​നും യഹൂദാ​ജനം ഗിൽഗാലിൽ+ വന്നു. 16  അപ്പോൾ, ബഹൂരീ​മിൽനി​ന്നുള്ള ഗേരയു​ടെ മകനായ ശിമെയി+ എന്ന ബന്യാ​മീ​ന്യൻ യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രുടെ​കൂ​ടെ ദാവീദ്‌ രാജാ​വി​നെ എതി​രേൽക്കാൻ തിടു​ക്ക​ത്തിൽ അവിടെ എത്തി. 17  അയാളുടെകൂടെ 1,000 ബന്യാ​മീ​ന്യ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ശൗൽഗൃ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പരിചാ​ര​ക​നായ സീബയും+ തന്റെ 15 പുത്ര​ന്മാരെ​യും 20 ദാസന്മാരെ​യും കൂട്ടി യോർദാ​നിലേക്കു പോയി. രാജാവ്‌ എത്തുന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ അവർ അവിടെ പാഞ്ഞെത്തി. 18  രാജാവിന്റെ വീട്ടി​ലു​ള്ള​വരെ ഇക്കര കടത്തിക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​നും രാജാവ്‌ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നതെ​ല്ലാം ചെയ്‌തുകൊ​ടു​ക്കാ​നും അയാൾ* കടവ്‌ കടന്ന്‌ ചെന്നു. പക്ഷേ, രാജാവ്‌ യോർദാൻ കടക്കാൻ തുടങ്ങി​യപ്പോൾ ഗേരയു​ടെ മകനായ ശിമെയി രാജാ​വി​ന്റെ മുമ്പാകെ വീണ്‌ 19  ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എന്റെ യജമാനൻ എന്നെ കുറ്റക്കാ​ര​നാ​യി കാണരു​തേ. എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാവ്‌ യരുശലേ​മിൽനിന്ന്‌ പോയ ആ ദിവസം അങ്ങയുടെ ഈ ദാസൻ ചെയ്‌ത അന്യായം+ ഓർക്ക​രു​തേ. രാജാവ്‌ അതു കാര്യ​മാ​യിട്ട്‌ എടുക്ക​രു​തേ. 20  അങ്ങയുടെ ഈ ദാസൻ ചെയ്‌തതു പാപമാ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു നന്നായി അറിയാം. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ​യാണ്‌ എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാ​വി​നെ വരവേൽക്കാൻ യോ​സേ​ഫ്‌ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലുള്ള മറ്റാ​രെ​ക്കാ​ളും മുമ്പേ ഇന്നു ഞാൻ ഇവിടെ എത്തിയത്‌.” 21  ഉടനെ, സെരൂ​യ​യു​ടെ മകനായ അബീശായി+ പറഞ്ഞു: “യഹോ​വ​യു​ടെ അഭിഷി​ക്തനെ ശപിച്ച+ ഈ ശിമെ​യി​യെ കൊ​ല്ലേ​ണ്ട​തല്ലേ?” 22  പക്ഷേ, ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞു: “സെരൂ​യ​യു​ടെ പുത്ര​ന്മാ​രേ,+ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ നിങ്ങൾ എന്തിനാ​ണ്‌ ഇടപെ​ടു​ന്നത്‌? ഇന്നു നിങ്ങൾ എന്റെ ഇഷ്ടത്തിന്‌ എതിരു നിൽക്കു​ന്നത്‌ എന്തിനാ​ണ്‌? ഇന്ന്‌ ഇസ്രായേ​ലി​ലാരെയെ​ങ്കി​ലും കൊല്ലു​ന്നതു ശരിയാ​ണോ? ഞാൻ ഇന്നു വീണ്ടും ഇസ്രായേ​ലി​നു രാജാ​വാ​യി​രി​ക്കു​ക​യല്ലേ?” 23  എന്നിട്ട്‌, രാജാവ്‌ ശിമെ​യിയോട്‌, “നിന്നെ കൊല്ലില്ല” എന്ന്‌ ആണയിട്ട്‌ പറഞ്ഞു.+ 24  ശൗലിന്റെ കൊച്ചു​മ​ക​നായ മെഫിബോശെത്തും+ രാജാ​വി​നെ വരവേൽക്കാൻ വന്നു. രാജാവ്‌ നാടു​വിട്ട്‌ പോയ ദിവസം​മു​തൽ സമാധാ​നത്തോ​ടെ തിരി​ച്ചു​വന്ന ദിവസം​വരെ അയാൾ തന്റെ കാൽ കഴുകി വൃത്തി​യാ​ക്കു​ക​യോ മീശ വെട്ടിയൊ​തു​ക്കു​ക​യോ വസ്‌ത്രം അലക്കു​ക​യോ ചെയ്‌തി​രു​ന്നില്ല. 25  രാജാവിനെ കാണാൻ യരുശലേ​മിൽ എത്തിയപ്പോൾ* രാജാവ്‌ മെഫിബോശെ​ത്തിനോട്‌, “മെഫി​ബോ​ശെത്തേ, എന്താണ്‌ എന്റെകൂ​ടെ പോരാ​ഞ്ഞത്‌” എന്നു ചോദി​ച്ചു. 26  അപ്പോൾ മെഫി​ബോ​ശെത്ത്‌ പറഞ്ഞു: “എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാവേ, എന്റെ ദാസൻ+ എന്നെ പറ്റിച്ചു. അങ്ങയുടെ ഈ ദാസൻ മുടന്ത​നാ​ണ​ല്ലോ.+ അതു​കൊണ്ട്‌, ‘എന്റെ കഴുത​യ്‌ക്കു കോപ്പി​ട്ട്‌ നിറു​ത്തുക; എനിക്ക്‌ അതിൽ കയറി രാജാ​വിന്റെ​കൂ​ടെ പോകാ​മ​ല്ലോ’ എന്ന്‌ അടിയൻ പറഞ്ഞതാ​ണ്‌. 27  പക്ഷേ, സീബ അങ്ങയുടെ ഈ ദാസ​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാ​വിനോട്‌ അപവാദം പറഞ്ഞു.+ എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാവ്‌ ഒരു ദൈവ​ദൂ​തനെപ്പോലെ​യാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, അങ്ങയ്‌ക്ക്‌ ഉചിത​മെന്നു തോന്നു​ന്നതു ചെയ്‌തുകൊ​ള്ളൂ. 28  എന്റെ അപ്പന്റെ വീട്ടി​ലു​ള്ള​വരെയെ​ല്ലാം എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാ​വി​നു കൊന്നു​ക​ള​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും അങ്ങ്‌ അടിയന്‌ അങ്ങയുടെ മേശയിൽനി​ന്ന്‌ ഭക്ഷിക്കു​ന്ന​വ​രുടെ​കൂ​ടെ ഒരു സ്ഥാനം തന്നു.+ ആ സ്ഥിതിക്ക്‌, ഇതിൽക്കൂ​ടു​തൽ രാജാ​വിനോട്‌ എന്തെങ്കി​ലും പറയാൻ എനിക്ക്‌ എന്ത്‌ അവകാശം?” 29  പക്ഷേ, രാജാവ്‌ മെഫിബോശെ​ത്തിനോ​ടു പറഞ്ഞു: “ഇനി ഒന്നും പറയേണ്ടാ. നീയും സീബയും നിലം പങ്കി​ട്ടെ​ടു​ക്ക​ണമെ​ന്നാണ്‌ എന്റെ തീരു​മാ​നം.”+ 30  അപ്പോൾ, മെഫി​ബോ​ശെത്ത്‌ പറഞ്ഞു: “അയാൾ മുഴു​വ​നും എടുത്തുകൊ​ള്ളട്ടെ. എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാവ്‌ സമാധാ​നത്തോ​ടെ സ്വന്തം ഭവനത്തി​ലേക്കു തിരികെ വന്നല്ലോ, എനിക്ക്‌ അതു മതി.” 31  തുടർന്ന്‌ ഗിലെ​യാ​ദ്യ​നായ ബർസി​ല്ലാ​യി,+ യോർദാൻ വരെ ചെന്ന്‌ രാജാ​വി​നെ യാത്ര​യാ​ക്കാൻ രോ​ഗെ​ലീ​മിൽനിന്ന്‌ വന്നു. 32  ബർസില്ലായി 80 വയസ്സുള്ള ഒരു വൃദ്ധനാ​യി​രു​ന്നു. വലിയ പണക്കാ​ര​നായ അദ്ദേഹം രാജാവ്‌ മഹനയീമിൽ+ കഴിഞ്ഞി​രുന്ന സമയത്ത്‌ രാജാ​വി​നു ഭക്ഷണം കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു. 33  അതുകൊണ്ട്‌, രാജാവ്‌ ബർസി​ല്ലാ​യിയോട്‌, “എന്റെകൂ​ടെ യരുശലേ​മിലേക്കു പോരൂ. അവിടെ താങ്കൾക്കു വേണ്ട ഭക്ഷണം ഞാൻ തരാം”+ എന്നു പറഞ്ഞു. 34  പക്ഷേ, ബർസി​ല്ലാ​യി പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഇനി എത്ര നാൾ ജീവി​ക്കും? അതു​കൊണ്ട്‌, ഞാൻ രാജാ​വിന്റെ​കൂ​ടെ യരുശലേ​മിലേക്കു വന്നിട്ട്‌ എന്തു കാര്യം? 35  എനിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ 80 വയസ്സായി.+ നല്ലതും ചീത്തയും തിരി​ച്ച​റി​യാൻ എനിക്കു പറ്റുമോ? ഭക്ഷണപാ​നീ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ രുചി അറിയാൻ എനിക്കു കഴിയു​മോ? ഗായികാഗായകന്മാരുടെ+ പാട്ട്‌ ആസ്വദി​ക്കാൻ എനിക്ക്‌ ഇനി സാധി​ക്കു​മോ? അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ, അടിയൻ എന്തിനാ​ണ്‌ എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാ​വിന്‌ ഒരു ഭാരമാ​കു​ന്നത്‌? 36  അടിയനു രാജാ​വി​നെ യോർദാൻ വരെ കൊണ്ടു​വ​രാ​നാ​യ​തു​തന്നെ വലിയ കാര്യം. ഇനി, രാജാവ്‌ എനിക്ക്‌ ഇങ്ങനെയൊ​രു പ്രതി​ഫ​ലം​കൂ​ടെ എന്തിനു തരണം? 37  അങ്ങയുടെ ഈ ദാസൻ തിരികെ പൊയ്‌ക്കോ​ട്ടേ? എന്റെ നഗരത്തിൽ, എന്റെ അപ്പന്റെ​യും അമ്മയുടെ​യും ശ്‌മശാ​ന​സ്ഥ​ല​ത്തിന്‌ അടുത്തുവെച്ച്‌+ മരിക്ക​ണമെ​ന്നാണ്‌ എന്റെ ആഗ്രഹം. പക്ഷേ, ഇതാ അങ്ങയുടെ ദാസൻ കിംഹാം.+ ഇവൻ എന്റെ യജമാ​ന​നായ രാജാ​വിന്റെ​കൂ​ടെ അക്കരയ്‌ക്കു പോരട്ടെ. അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം​പോ​ലെ ഇവനു ചെയ്‌തുകൊ​ടു​ത്താ​ലും.” 38  അപ്പോൾ, രാജാവ്‌ പറഞ്ഞു: “ശരി, കിംഹാം എന്റെകൂ​ടെ പോരട്ടെ. താങ്കളു​ടെ ഇഷ്ടം​പോ​ലെ ഞാൻ കിംഹാ​മി​നു ചെയ്‌തുകൊ​ടു​ക്കും. ചോദി​ക്കു​ന്നതെ​ന്തും ഞാൻ താങ്കൾക്കു ചെയ്‌തു​ത​രും.” 39  തുടർന്ന്‌, ജനമെ​ല്ലാം യോർദാൻ കടക്കാൻതു​ടങ്ങി. യോർദാൻ കടക്കു​മ്പോൾ രാജാവ്‌ ബർസില്ലായിയെ+ ചുംബി​ച്ച്‌ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ബർസി​ല്ലാ​യി വീട്ടി​ലേക്കു മടങ്ങു​ക​യും ചെയ്‌തു. 40  രാജാവ്‌ ഗിൽഗാലിലേക്കു+ പോയ​പ്പോൾ കിംഹാ​മും രാജാ​വിന്റെ​കൂ​ടെ ചെന്നു. യഹൂദാ​ജനം മുഴു​വ​നും ഇസ്രാ​യേൽ ജനത്തിൽ പകുതി​യും ചേർന്നാ​ണ്‌ രാജാ​വി​നെ ഇക്കര കടത്തിക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നത്‌.+ 41  അപ്പോൾ, ഇസ്രായേൽപു​രു​ഷ​ന്മാരെ​ല്ലാം രാജാ​വി​ന്റെ അടുത്ത്‌ ചെന്ന്‌ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങളുടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രായ യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ അങ്ങയെ​യും അങ്ങയുടെ വീട്ടി​ലു​ള്ള​വരെ​യും അങ്ങയുടെ എല്ലാ ആളുകളെ​യും എന്തിനാ​ണു രഹസ്യ​മാ​യി യോർദാൻ കടത്തിക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നത്‌?”+ 42  അപ്പോൾ, യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ഇസ്രായേൽപു​രു​ഷ​ന്മാരോ​ടു പറഞ്ഞു: “രാജാവ്‌ ഞങ്ങളുടെ ബന്ധുവാ​യ​തുകൊണ്ട്‌!+ അതിന്‌ ഇത്ര ദേഷ്യപ്പെ​ടാൻ എന്തിരി​ക്കു​ന്നു? രാജാ​വി​ന്റെ ചെലവിൽ ഞങ്ങൾ വല്ലതും തിന്നോ? അതോ, ഞങ്ങൾക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും സമ്മാനം കിട്ടി​യോ?” 43  പക്ഷേ, ഇസ്രായേൽപു​രു​ഷ​ന്മാർ യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാരോ​ടു പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾക്കു രാജാ​വിൽ പത്ത്‌ ഓഹരി​യുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, ദാവീ​ദി​ന്റെ മേൽ ഞങ്ങൾക്കാ​ണു നിങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ അവകാശം. എന്നിട്ടും നിങ്ങൾ എന്താണ്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു വിലയും കല്‌പി​ക്കാ​തി​രു​ന്നത്‌? രാജാ​വി​നെ തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രാൻ ഞങ്ങളല്ലാ​യി​രു​ന്നോ മുന്നിൽ നിൽക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌?” പക്ഷേ, ഇസ്രായേൽപു​രു​ഷ​ന്മാർക്ക്‌ യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ വാക്കു​കൾക്കു മുന്നിൽ പിടി​ച്ചു​നിൽക്കാ​നാ​യില്ല.*

അടിക്കുറിപ്പുകള്‍

അക്ഷ. “ദാസന്മാ​രു​ടെ ഹൃദയ​ത്തോ​ടു സംസാ​രി​ക്കണം.”
അഥവാ “എന്റെ രക്തബന്ധ​ത്തി​ലു​ള്ളവർ.”
അക്ഷ. “വളച്ചെ​ടു​ത്തു.”
മറ്റൊരു സാധ്യത “അവർ.”
മറ്റൊരു സാധ്യത “യരുശ​ലേ​മിൽനി​ന്ന്‌ വന്നപ്പോൾ.”
അഥവാ “യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ വാക്കുകൾ ഇസ്രാ​യേൽപു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടേ​തി​നെ​ക്കാൾ പരുഷ​മാ​യി​രു​ന്നു.”