بله مطابقت دارد.‏ البته کتاب مقدّس کتاب علوم نیست،‏ اما اگر به نکته‌ای علمی اشاره شده است،‏ دقیق است.‏ به نمونه‌هایی از نکاتی علمی در کتاب مقدّس توجه کنید که با اعتقاد مردم زمان نگارش آن بسیار متفاوت بوده است.‏

•   عالم ابتدایی داشته است.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ در بسیاری از افسانه‌های باستان در مورد عالم گفته می‌شد که بی‌نظمی و آشوبی وجود داشته و از آن نظم و سازمان یافته است و گفته نمی‌شد که عالم آفریده شده است.‏ بابِلیان معتقد بودند که خدایانی که عالم را به دنیا آوردند از دو اقیانوس آمدند.‏ در دیگر اساطیر گفته شده که عالم از یک تخم‌مرغ بزرگ به وجود آمده است.‏

•   قوانین طبیعی به صورت مداوم بر عالم حکمفرماست،‏ نه این که هوسبازی و تصمیمات آنی خدایان بر آن حاکم باشد.‏ (‏ایّوب ۳۸:‏۳۳؛‏ اِرْمیا ۳۳:‏۲۵‏)‏ در افسانه‌ها و اساطیری در سراسر دنیا گفته می‌شود که انسان‌ها در مقابل اعمال غیر قابل‌پیش‌بینی و گاه بی‌رحمانهٔ خدایان قدرتی ندارند.‏

•   زمین در فضا معلق است.‏ (‏ایّوب ۲۶:‏۷‏)‏ بسیاری از مردم باستان بر این عقیده بودند که زمین مسطح است و بر پشت غول یا حیوانی مثل گاو یا لاک‌پشتی بزرگ قرار دارد.‏

•   آب‌های اقیانوس‌ها و دیگر منابع بخار می‌شود و به صورت باران،‏ برف و تگرگ بار دیگر به زمین باز می‌گردند و رودها و چشمه‌ها را سیراب می‌کند.‏ (‏ایّوب ۳۶:‏۲۷،‏ ۲۸؛‏ جامعه ۱:‏۷؛‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۰؛‏ عاموس ۹:‏۶‏)‏ یونانیان باستان تصوّر می‌کردند که آب‌های اقیانوس در زیر زمین جاری است و آب رودخانه‌ها از طریق آن تأمین می‌شود و تا قرن هجدهم این اعتقاد رواج داشت.‏

•   کوه‌های امروز زمانی زیر اقیانوس بودند.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۶،‏ ۸‏)‏ در حالی که در چندین اسطوره و افسانه‌های مختلف گفته می‌شود که خدایان کوه‌ها را به همین صورت آفریده‌اند.‏

•   رعایت بهداشت برای حفظ سلامتی.‏ از جمله قوانینی که به قوم اسرائیل باستان داده شده بود شست‌وشو بعد از لمس جسد،‏ قرنطینهٔ افراد مبتلا به بیماری واگیردار و چال کردن مدفوع انسان بود.‏ (‏لاویان ۱۱:‏۲۸؛‏ ۱۳:‏۱-‏۵؛‏ تَثنیه ۲۳:‏۱۳‏)‏ در حالی که زمانی که این فرامین به اسرائیلیان داده شد در یکی از معالجات مصریان ترکیبی شامل مدفوع انسان روی زخم باز می‌گذاشتند.‏

 با بررسی‌ای معقولانه در کتاب مقدّس می‌توان دید که در آن تناقضی با علم وجود ندارد.‏ در اینجا به نکاتی اشاره شده است که معمولاً برای زیر سؤال بردن دقت علمی کتاب مقدّس مطرح می‌شود:‏

 تصوّر نادرست:‏ در کتاب مقدّس آمده است که عالم در شش روز ۲۴ ساعته آفریده شده است.‏

 حقیقت:‏ مطابق کتاب مقدّس خدا عالم را در زمانی نامشخص در گذشته آفرید.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ همچنین روزهای آفرینش که در پیدایش باب ۱ آمده است به مفهوم یک دورهٔ زمانی است که مدت آن مشخص نشده است.‏ در واقع،‏ در کتاب مقدّس کل زمانی که زمین و آسمان آفریده شد نیز «روزی» یا یک روز خوانده شده است.‏—‏پیدایش ۲:‏۴‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

 تصوّر نادرست:‏ در کتاب مقدّس آمده است که گیاهان پیش از وجود خورشید آفریده شد،‏ پس فتوسنتز چگونه صورت می‌گرفت؟‏—‏پیدایش ۱:‏۱۱،‏ ۱۶‏.‏

 حقیقت:‏ در کتاب مقدّس آمده است که خورشید که یکی از ستارگان و جزوی از «آسمان‌ها» است،‏ پیش از گیاهان آفریده شد.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ طی «روز» اول یا دورهٔ اول آفرینش،‏ نور خورشید به صورت پراکنده پخش می‌شد و به سطح زمین می‌رسید.‏ وقتی جو زمین در «روز» سوم آفرینش تغییر کرد،‏ نور خورشید به اندازهٔ کافی به زمین می‌رسید که فتوسنتز انجام شود.‏ (‏پیدایش ۱:‏۳-‏۵،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏)‏ البته خورشید بعدها از روی زمین به وضوح دیده می‌شد.‏—‏پیدایش ۱:‏۱۶‏.‏

 تصوّر نادرست:‏ در کتاب مقدّس آمده است که خورشید دور زمین می‌چرخد.‏

 حقیقت:‏ در جامعه ۱:‏۵ آمده است:‏ «آفتاب طلوع می‌کند و آفتاب غروب می‌کند،‏ و باز به جایی که از آن طلوع کرد،‏ می‌شتابد.‏» این گفته تنها حرکت خورشید را از دید شخصی روی زمین توصیف می‌کند.‏ حتی امروزه نیز با این که می‌دانیم زمین به دور خورشید می‌گردد نه برعکس،‏ باز گفته می‌شود،‏ «آفتاب طلوع کرد» یا «آفتاب غروب کرد.‏»‏

 تصوّر نادرست:‏ کتاب مقدّس گفته است که زمین مسطح است.‏

 حقیقت:‏ در کتاب مقدّس در زبان اصلی از عبارتی استفاده شده است که ترجمهٔ آن به صورت تحت‌اللفظی «آخر زمین» است.‏ این عبارت به مفهوم «دورافتاده‌ترین مناطق زمین» استفاده شده است و به این معنی نیست که زمین مسطح است.‏ (‏اعمال ۱:‏۸‏)‏ مشابهاً عبارت «چهار گوشهٔ زمین» در زبان اصلی آمده است که در واقع یک نوع اصطلاح یا آرایهٔ ادبی است که به مفهوم کل سطح زمین است،‏ امروزه نیز از اصطلاح چهار گوشهٔ دنیا به مفهوم در همه جای دنیا استفاده شود.‏—‏اِشَعْیا ۱۱:‏۱۲؛‏ لوقا ۱۳:‏۲۹‏.‏

 تصوّر نادرست:‏ در کتاب مقدّس آمده است که محیط دایره دقیقاً سه برابر قطر آن است،‏ اما همان طور که می‌دانیم محیط دایره دقیقاً ٫۱۴۱۶‏۳ برابر (‏عدد π)‏ قطر آن است.‏

 حقیقت:‏ در اول پادشاهان ۷:‏۲۳ و دوم تواریخ ۴:‏۲ آمده است که قطر «حوضی گرد از برنج ریخته‌شده» ده ذراع بود و «ریسمانی به طول سی ذِراع دور آن را می‌توانست بگیرد.‏» این اندازه‌ها نزدیک‌ترین اعداد روندشده‌اند.‏ این امکان نیز وجود دارد که محیط داخلی و قطر خارجی حوضچه داده شده است.‏