«Սկզբում Աստված ստեղծեց երկինքն ու երկիրը» (Ծննդոց 1։1, «Նոր աշխարհ թարգմանություն»):

 «Սկզբումն Աստուած ստեղծեց երկինքը եւ երկիրը» (Ծննդոց 1։1, «Արարատ» թարգմանություն):

 Աստվածաշնչի առաջին խոսքերը հաստատում են երկու կարևոր ճշմարտություն։ Առաջին՝ «երկինքն ու երկիրը»‵ կամ նյութական տիեզերքը, սկիզբ են ունեցել, և երկրորդ՝ դրանք ստեղծվել են Աստծու կողմից (Հայտնություն 4։11)։

 Աստվածաշնչում չի ասվում, թե Աստված քանի տարի առաջ կամ ինչպես է ստեղծել տիեզերքը։ Սակայն հայտնում է, որ Աստված այն ստեղծել է իր «անսպառ հզոր ուժի և սաստիկ զորության» միջոցով (Եսայիա 40։26)։

 «Ստեղծել» բառը թարգմանված է եբրայերեն մի բայից, որն օգտագործվում է միմիայն այն ժամանակ, երբ նկարագրվում է Աստծու կողմից կատարվող գործողություն։ a Աստվածաշնչում միայն Եհովա b Աստծու մասին է խոսվում որպես Ստեղծչի (Եսայիա 42։5; 45։18)։

 «Ծննդոց» գրքի առաջին գլխի առաջին համարից մինչև երկրորդ գլուխը ներկայացված է ստեղծագործության պատմությունը։ Ծննդոց 1:1-ից մինչև 2։4-ը Աստվածաշունչը հակիրճ պատմում է, թե Աստված ինչ քայլեր ձեռնարկեց երկիրը և նրանում եղած բաները՝ այդ թվում առաջին տղամարդուն և կնոջը ստեղծելու համար։ Այս ընդհանուր նկարագրությունից հետո Աստվածաշնչում ավելի մանրամասն կերպով խոսվում է այն մասին, թե ինչպես են ստեղծվել առաջին տղամարդն ու կինը (Ծննդոց 2:7–25)։

 Ըստ «Ծննդոց» գրքի արձանագրության՝ արարչագործությունը տևել է 6 «օր»։ Աստվածաշնչում նշված չէ, թե այդ «օրերի» տևողությունը որքան է եղել, սակայն խոսքը 24 ժամվա մասին չէ։ «Օր» բառը կարող է նշանակել այլ ժամանակահատված։ Օրինակ՝ Ծննդոց 2։4-ում «օր» բառը գործածվում է որպես «ժամանակ» բառի հոմանիշ՝ ներկայացնելով նախորդ 6 օրերը որպես մեկ «օր», որի ընթացքում Աստված արարել է տիեզերքը։

 Սխալ կարծիք։ Ծննդոց 1։1-ը մատնանշում է, որ Աստված երրորդություն է, քանի որ այս համարում «Աստված» թարգմանված եբրայերեն բառը հոգնակի թվով է գրված։

 Փաստ։ «Աստված» տիտղոսը թարգմանված է եբրայերեն «Էլոհիմ» բառից, որը հոգնակի թվով է և արտահայտում է մեծություն, կամ՝ գերազանցություն, ոչ թե մարդկանց թիվ։ «Նոր կաթոլիկական հանրագիտարանն» ընդունում է, որ Ծննդոց 1։1-ում հոգնակի թվով գործածված «Էլոհիմ» բառի հետ «բայը միշտ օգտագործվում է եզակի թվով, ինչը ցույց է տալիս, որ այն մատնանշում է ոչ թե հոգնակի թիվ, այլ գերազանցություն, ինչպես որ հին ժամանակներում թագավորն էր իր մասին խոսում՝ օգտագործելով մենք դերանունը» («Նոր կաթոլիկական հանրագիտարան», երկրորդ թողարկում, 2003թ., հատոր 6, էջ 272)։