Mezmur 32:1-11
Davut’un mezmuru. Maskil.*
32 İsyanı affedilen, günahı örtülen insana ne mutlu!+
2 Suçu Yehova tarafından hesaba alınmayan,+Ruhunda hile barınmayan+ insana ne mutlu!
3 Ben suskun kalınca, gün boyu iniltimle kemiklerim eridi.+
4 Elinin ağırlığı gece gündüz üzerimdeydi.+Yaz sıcağındaymış gibi kurudum,+ gücüm kalmadı. (Selah)
5 Sana sonunda günahımı itiraf ettim, suçumu örtmedim.+“Suçlarımı Yehova’ya itiraf edeceğim”+ dedim.Sen de suçumu, günahlarımı affettin.+ (Selah)
6 Vefalı kulların bunun için Sana dua eder;+Henüz vakit varken sana yönelirler.+Sular coşup taşsa da, onlara erişemez.+
7 Sen benim sığınağımsın; beni sıkıntıdan kurtarırsın.+Beni kurtarır, çevremi sevinç nidalarıyla kuşatırsın.+ (Selah)
8 “Sana anlayış vereceğim” dersin, “Gideceğin yolda seni eğiteceğim.+Sana öğüt vereceğim, gözüm üzerinde olacak.+
9 At ya da katır gibi anlayışsız olma,+Onların azgınlığı ancak dizginle, yularla zaptedilir,+Yoksa yanlarına yaklaşılmaz.”+
10 Kötünün acıları çoktur,+Fakat Yehova’ya güvenenin her yanı iyiliklerle doludur.+
11 Doğru kişiler Yehova’yla sevinsin, coşsun,+Yürekten dürüst olanlar sevinç çığlıkları atsın.+
Dipnotlar
^ Me 32:Üst. Muhtemelen, “derin düşünceler uyandıran şiir” anlamında İbranice ifade.
