Kuraklık sırasında Yehova, İlya’ya şöyle dedi: “Tsarefat’a git. Orada dul bir kadın sana yiyecek verecek.” İlya oraya gittiğinde şehrin kapısında odun toplayan fakir ve dul bir kadın gördü. Ondan su istedi. Kadın suyu almaya giderken İlya ona “Lütfen, bana bir lokma da ekmek getir” diye seslendi. Ama dul kadın şöyle karşılık verdi: “Sana verecek hiç ekmeğim yok. Yemek yapmak için azıcık unum ve yağım var. Bu ancak oğluma ve bana yeter.” İlya bunun üzerine, “Yehova söz verdi. Eğer bana biraz ekmek yaparsan, tekrar yağmur yağana kadar evindeki un ve yağ hiç bitmeyecek” dedi.

Bunun üzerine dul kadın evine gitti ve Yehova’nın peygamberi için ekmek yaptı. Tıpkı Yehova’nın söz verdiği gibi dul kadın ve oğlu kuraklık boyunca hiç aç kalmadılar. Un ve yağ kapları hiçbir zaman boşalmadı.

 Daha sonra çok kötü bir şey oldu. Dul kadının oğlu çok hastalandı ve öldü. Kadın yardım etmesi için İlya’ya yalvardı. İlya çocuğu annesinin kucağından alıp evin üst katındaki bir odaya çıkardı. Onu yatağa yatırdı ve şöyle dua etti: “Yehova, lütfen bu çocuğu hayata geri döndür.” Çocuk dirilirse bu inanılmaz bir olay olacaktı. Neden biliyor musun? Çünkü bildiğimiz kadarıyla daha önce, ölüp de dirilen kimse olmamıştı. Üstelik bu dul kadın ve oğlu İsrailli bile değildi.

Çocuk canlanıp tekrar nefes almaya başladı! İlya dul kadına “Bak, oğlun yaşıyor!” dedi. Kadın çok mutlu oldu ve İlya’ya “Sen gerçekten Tanrı’nın peygamberisin. Çünkü Yehova’nın sana söylediklerini bildiriyorsun ve söylediğin her şey gerçekleşiyor” dedi.