Arkeolojik bulgular bazen, Kutsal Kitapta adı geçen bir kişinin gerçekten yaşadığına doğrudan ya da dolaylı olarak bir kanıt oluşturur. Örneğin, 2011 yılında İsrailli bilginler böyle bir bulgu hakkında açıklama yayımladı. Bu açıklama 2.000 yıllık bir kemik sandığıyla ilgiliydi. Kemik sandığı, ölmüş birinin bedeni çürüdükten sonra kemiklerinin konduğu, üzeri işlemeli kireçtaşından bir sandıktır.

Bulunan kemik sandığı üzerinde şunlar yazılıydı: “Beyt İmri’den Maazya kâhini Kayafa oğlu Yeşua’nın kızı Miryam.” İsa’nın yargılanıp mahkûm edilmesinde rol oynamış olan Yahudi başkâhin, Kayafa’ydı (Yuhn. 11:48-50). Tarihçi Flavius Josephus onu “Kayafa denilen Yusuf” olarak adlandırır. Kemik sandığı muhtemelen bu başkâhinin akrabalarından birine aittir. Başkâhine ait olduğu düşünülen daha önce bulunmuş bir kemik sandığı üzerinde Yehosef bar Kayafa * (Kayafa oğlu Yusuf) yazılı olduğundan, Miryam Yusuf’un akrabasıydı.

İsrail Eski Yapıtlar İdaresinin (IAA) verdiği bilgiye göre Miryam’ın kemik sandığı daha önce, eski bir mezarı yağmalayan hırsızların elindeydi. Bu eser ve üzerindeki yazılar iyice incelendiğinde, sandığın tarihsel değeri olduğu doğrulandı.

Bu kemik sandığı yeni bir bilgiyi daha açığa çıkardı. Sandık üzerinde, Yeruşalim’deki mabette dönüşümlü olarak hizmet eden 24 kâhin bölüğünün sonuncusu olan “Maazya”nın adı geçer (1. Tar. 24:18). Eski Yapıtlar İdaresine göre sandığın üzerindeki yazı “Kayafa ailesinin, Maazya bölüğünden olduğunu” gösteriyor.

Yazıda ayrıca Beyt İmri’den de söz edilir. Bu ifadeyi iki şekilde yorumlamanın mümkün olduğu görülüyor. Eski Yapıtlar İdaresi şu açıklamayı yapıyor: “Birinci ihtimale göre Beyt İmri, kökeni İmmeroğullarına (Ezra 2:36, 37; Nehemya 7:39-42) dayanan ve Maazya bölüğündekileri de içine alan bir kâhin soyunun adıdır. İkinci ihtimale göre ise, sandıkta kemikleri bulunan kişinin ya da tüm ailesinin yaşadığı yerin adıdır.” Her iki durumda da, Miryam’ın kemik sandığı, Kutsal Kitapta adı geçen kişilerin gerçekten yaşamış olduğuna ilişkin bir kanıttır.