1-3. (a) Pişmanlık nedir? Bizi nasıl etkileyebilir? (b) Pavlus’un yaşamından neler öğreneceğiz?

BİR ŞAİR şöyle yazdı: “Dilden ya da kalemden dökülen hüzünlü sözcüklerin en acıklısı şu olsa gerek: ‘Keşke!’” Şair J. G. Whittier, bu mısralarda pişmanlığa değinir. “Pişmanlık”, bir insanın yaptığı ya da yapmadığı bir eylem nedeniyle sonradan hissettiği üzüntü, utanç, mahcubiyet ve suçluluk karışımı bir duygudur. Hepimiz mümkün olsa geriye dönüp yaptığımız bazı şeyleri değiştirmek isteriz. Sizin ne gibi pişmanlıklarınız var?

² Bazıları geçmişte büyük hatalar, hatta ciddi günahlar işledi. Bazıları ise böyle davranışlarda bulunmasa da, geçmişte yaptıkları tercihlerin gerçekten de en doğrusu olup olmadığını merak ediyor. Kimileri geçmişe sünger çekip hayatlarını yaşamaya devam edebiliyor. Diğer yandan, “keşkeler” yüzünden kendine sürekli eziyet eden insanlar da var (Mezm. 51:3). Siz hangi gruba giriyorsunuz? Tanrı’ya, en azından şu andan itibaren, hiçbir pişmanlık duymadan hizmet etmek ister miydiniz? Kutsal Kitap bu konuda başarılı olan birinden söz eder mi? Evet, örneğin elçi Pavlus bunu başarmıştı.

³ Pavlus, yaşamı boyunca hem korkunç hatalar hem de akıllıca seçimler yaptı. Yaptığı yanlış davranışlardan dolayı derin pişmanlık duydu, fakat Tanrı’ya sadık şekilde hizmet etmeyi de başardı. Şimdi onun yaşamını inceleyelim ve Yehova’ya hizmet ederken pişmanlıklarımızı nasıl geride bırakabileceğimizi görelim.

4. Pavlus sonradan pişman olacağı hangi davranışlarda bulundu?

⁴ Pavlus genç bir Ferisiyken sonradan pişman olacağı şeyler yaptı. Örneğin, İsa’nın öğrencilerine karşı şiddetli bir zulüm dalgasına önderlik etti. Kutsal Kitap kaydı sonradan Pavlus olarak tanınan Saul’un,  İstefanos’un şehit edilmesinin hemen ardından şunları yaptığını yazar: “Saul cemaati kasıp kavurmaya başlamıştı. Bir bir evleri basıyor, kadın erkek herkesi sürüyerek evden çıkartıyor ve hapse attırıyordu” (Elçi. 8:3). Bilgin Albert Barnes, “kasıp kavurmak” olarak çevrilen Yunanca ifadenin “[Saul’un] zulmederken gösterdiği şevk ve şiddeti anlatan güçlü bir ifade” olduğunu söylüyor. Bu yüzden Saul hakkında, “Cemaate vahşi bir hayvan gibi öfkeleniyordu” diyor. Dinine sıkıca bağlı bir Yahudi olan Saul, Hıristiyanlığı ortadan kaldırma görevini ona Tanrı’nın verdiğini düşünüyordu. Bu nedenle İsa’nın takipçilerine zulmediyor, “kadın ve erkekleri” öldürmekle tehdit ediyordu (Elçi. 9:1, 2; 22:4). *

5. Saul Hıristiyanlara zulmetmeyi bırakıp Mesih hakkında şahitlik etmeye nasıl başladı?

⁵ Saul’un amacı Şam’a gitmek ve orada yaşayan Hıristiyanları zorla evlerinden çıkarıp sürükleyerek Yeruşalim’e götürmekti. Onları Yahudi yüksek mahkemesi Sanhedrin önüne çıkarmak istiyordu. Ancak bunu başaramadı, çünkü karşısında Hıristiyan cemaatinin başı olan Mesih vardı (Efes. 5:23). Saul, Şam’a doğru giderken İsa onun yoluna çıktı ve mucizevi bir ışık gözlerini kör etti. Ardından İsa ona Şam’a gidip ek bir talimat alana dek beklemesini söyledi. Daha sonra neler olduğunu biliyoruz (Elçi. 9:3-22).

6, 7. Pavlus’un geçmişte yaptığı hataların farkında olduğunu nereden biliyoruz?

⁶ Pavlus Hıristiyan olduğunda değer yargıları da değişti. Artık Hıristiyanlığın katı bir düşmanı değil, gayretli bir savunucusu olmuştu. Yine de daha önce yaptıklarını görmezden gelmedi ve şöyle yazdı: “Yahudi inancına mensupken yaptıklarımı mutlaka duymuşsunuzdur. Tanrı’nın cemaatine aşırı derecede zulmediyor ve onu perişan ediyordum” (Gal. 1:13). Daha sonra Korintoslulara, Filipililere ve Timoteos’a yazdığı mektuplarda da geçmişte yaptığı hatalara değindi (1. Korintoslular 15:9’u okuyun; Filip. 3:6; 1. Tim. 1:13). Pavlus ne geçmişte yaptıklarından gurur duydu ne de hiç hata yapmamış gibi davrandı. Büyük hatalar yaptığının kesinlikle farkındaydı (Elçi. 26:9-11).

⁷ Kutsal Kitap bilgini Frederic W. Farrar, Pavlus’un Hıristiyanlara karşı “yürütülen şiddetli zulümdeki” payına değindi. Farrar’ın belirttiği gibi, Pavlus’un yaşamının bu döneminde ne denli korkunç işler yaptığını düşünürsek, “çektiği vicdan azabı ve kötü niyetli düşmanlarından gelen alaylar nedeniyle nasıl bir yük altında olduğunu anlayabiliriz.” Pavlus çeşitli cemaatleri ziyaret ettiğinde, onunla ilk kez karşılaşan kardeşlerden bazen şöyle sözler işitmiş olabilir: ‘Demek bize daha önce zulmeden Pavlus sensin!’ (Elçi. 9:21).

8. Pavlus, Yehova ve İsa’nın merhameti ve sevgisi hakkında neler hissediyordu? Bundan ne öğreniyoruz?

⁸ Pavlus, bir elçi olarak hizmet edebilmesini, Tanrı’nın kendisine gösterdiği lütfa borçlu olduğunun farkındaydı. Tanrı’nın ne kadar merhametli olduğuna, yazdığı 14 mektupta diğer Kutsal Kitap yazarlarından çok daha fazla, yaklaşık 90 kez değindi (1. Korintoslular 15:10’u okuyun). O, kendisine merhamet ettiği için Tanrı’ya derin bir minnettarlık duyuyordu ve ona bağışlanan lütfun boşuna olmadığını davranışlarıyla göstermek istiyordu. Bu yüzden, diğer elçilerden daha “çok emek verdi.” Pavlus’un yaşamı, günahlarımızı itiraf eder ve doğru olmayan yollarımızdan dönersek, Yehova’nın çok büyük günahları bile fidye  düzenlemesine dayanarak sileceğini açıkça gösterir. Mesih’in fidyesinden kişisel olarak yarar görebileceğine inanmakta zorlanan kişiler bu örnek üzerinde düşünebilir (1. Timoteos 1:15, 16’yı okuyun). Pavlus her ne kadar geçmişte Mesih’e eziyet eden fanatik biri olsa da, İsa’dan “beni seven ve benim uğruma canını veren Tanrı’nın Oğlu” diye bahsetti (Gal. 2:20; Elçi. 9:5). Evet o, pişman olacağı başka şeyler yapmadan Tanrı’ya hizmet etmenin yolunu öğrendi. Bu yolu siz de öğrendiniz mi?

9, 10. (a) Yehova’nın toplumundaki kişilerin neden bazı pişmanlıkları olabilir? (b) Geçmiş hakkında sürekli kaygı çekmek neden yanlıştır?

⁹ “Keşke!” dediğiniz zamanlar oluyor mu? Belki değerli zamanınızı ve enerjinizi yanlış uğraşlar peşinde harcadınız. Belki de başkalarının zarar görmesine yol açan adımlar attınız. Ya da sonradan hoşunuza gitmeyen bazı davranışlarda bulundunuz. Eğer böyle pişmanlıklarınız varsa ne yapabilirsiniz?

¹⁰ Bazı insanlar sürekli kaygı çeker. Geçmişte yaptıkları hatalar üzerinde tekrar tekrar düşünerek üzülür, kendilerine eziyet, hatta işkence çektirirler. Peki böyle kaygı çekmek sorunları çözer mi? Elbette hayır. Sallanan sandalyede oturan birinin, ileriye doğru gitmek için saatlerce çabaladığını düşünün. Sarf ettiği tüm çabaya rağmen bir adım bile ilerlemesi mümkün değildir. Benzer şekilde, endişe duymak yerine harekete geçip olumlu yönde adımlar atarsak iyi sonuçlar elde ederiz. Örneğin, hata yaptığımızda özür dileyerek, dostluklarımızın zarar görmesini engelleyebiliriz. Yanlış bir adım atmamızın ardındaki nedeni tespit ederek aynı hatayı tekrar etmekten kaçınabiliriz. Bazen de hatalarımızın sonuçlarına katlanarak yaşamaya devam etmeliyiz. Ancak geçmiş hakkında kaygı çekmek hiçbir zaman yarar sağlamaz, bu sadece Tanrı’ya  sunduğumuz hizmetin kalitesini düşürür.

11. (a) Yehova’dan lütuf ve merhamet görmek için ne yapmalıyız? (b) Geçmişte yaptığımız hatalara rağmen huzurlu bir yüreğe sahip olabilmek için hangi Tanrısal ilkeye uygun davranmalıyız?

¹¹ Bazıları geçmişte yapılan hatalardan o kadar etkilenir ki, Tanrı’nın gözünde değersiz olduklarına inanır. Onlar çok sık hata yaptıklarını ya da hatalarının çok ciddi olduğunu düşünerek kendilerini Tanrı’nın merhametine layık görmeyebilir. Ancak gerçek şu ki, geçmişte ne yapmış olursak olalım tövbe edebilir, yanlış yolumuzdan dönebilir ve Tanrı’dan af dileyebiliriz (Elçi. 3:19). Yehova birçoklarına gösterdiği merhamet ve lütfu bize de gösterecektir. O, günahlarından içtenlikle tövbe eden tüm alçakgönüllü ve dürüst insanlara iyilikle davranır. Örneğin, Yehova şu sözleri söyleyen Eyüp’ü bağışladı: “Kül ve toprak içinde tövbe ediyorum” (Eyüp 42:6). Huzurlu bir yüreğe sahip olabilmek için hepimiz şu sözlerde belirtilen Tanrısal ilkeye uygun davranmalıyız: “Suçlarını örtbas eden başarılı olamaz; onları itiraf edip bırakan ise merhamet görür” (Özd. 28:13; Yak. 5:14-16). Bu ilkeyi uygularsak günahlarımızı itiraf eder, bağışlanma diler ve yanlışlarımızı düzeltmek için adımlar atarız (2. Kor. 7:10, 11). Eğer bu adımları atarsak, ‘bol bol bağışlayan’ Yehova’dan merhamet görürüz (İşa. 55:7).

12. (a) Suçluluk duygusuyla başa çıkmak konusunda Davut’un yaşadıklarından ne öğreniyoruz? (b) Yehova pişmanlık duyar mı? Bunu bilmek bize nasıl yarar sağlar? (Çerçeveye bakın.)

¹² Dua, Tanrı’dan yardım alabilmek için başvurabileceğimiz etkili bir yöntemdir. Kutsal Yazıların Mezmurlar kitabında Davut’un imanını dile getirdiği güzel bir dua kayıtlıdır (Mezmur 32:1-5’i okuyun). Bu mezmurda, suçluluk duygusunu bastırmaya çalışmanın Davut’u bitkin düşürdüğünü okuyoruz. Anlaşılan o ki, Davut işlediği hataları itiraf etmediği için bunun olumsuz etkilerini hem zihinsel hem de fiziksel olarak yaşadı ve sevincini kaybetti. Peki onun affedilmesini ve rahatlamasını sağlayan neydi? Günahını Tanrı’ya itiraf etmesi. Yehova dualarını cevapladı ve kendini iyi hissedip doğru olanı yapabilmesi için onu güçlendirdi. Eğer siz de yürekten dua ederseniz, Yehova’nın yalvarışlarınıza kulak vereceğinden emin olabilirsiniz. Geçmişte yaptığınız yanlışlar vicdanınızı hâlâ rahatsız ediyorsa, hatalarınızı elinizden geldiğince telafi etmeye çalışın ve Yehova’nın sizi bağışlayacağına dair verdiği söze güvenin! (Mezm. 86:5).

13, 14. (a) Şu anda ilgilendiğimiz başlıca konu ne olmalı? (b) Ne gibi sorular kendimizi değerlendirmemize yardımcı olur?

¹³ Hayatı anlamak için geçmişe bakmak, yaşamak içinse geleceğe bakmak  gerekir. Dolayısıyla, geçmiş hakkında kaygılanmak yerine, içinde yaşadığımız zamana ve geleceğe odaklanmalıyız. Şu anda yaptığımız ya da yapmadığımız herhangi bir şey bundan yıllar sonra “Keşke!” dememize yol açacak mı? Gelecekte pişman olmamak için, Tanrı’ya sadık bir şekilde hizmet ediyor muyuz?

¹⁴ Büyük sıkıntı yaklaşırken, şu gibi sorular aklımıza gelebilir: ‘Tanrı’ya daha çok hizmet edemez miydim? Fırsat varken neden öncülük yapmadım? Hizmet görevlisi olmama ne engel oldu? Yeni kişiliği giymek için yeterince çaba sarf ettim mi? Yehova’nın yeni dünyada görmek istediği gibi biri miyim?’ Böyle sorular kaygı çekmemize neden olmaktansa, kendimizi değerlendirmemize ve Yehova’nın hizmetinde elimizden geleni yaptığımızdan emin olmamıza yardım eder. Gelecekte pişman olup olmamak şimdi yapacağımız seçimlere bağlıdır (2. Tim. 2:15).

15, 16. (a) Birçokları Yehova’ya sundukları hizmete hayatlarında ilk yeri vermek için hangi özverilerde bulundu? (b) Krallık uğraşlarına ilk yeri vermek için yaptığımız özverilerden dolayı neden asla pişman olmamalıyız?

¹⁵ Yehova’ya tamgün hizmet etmek için çeşitli özverilerde bulunanlar hakkında ne denebilir? Belki hayatınızı basitleştirmek için parlak bir kariyeri ya da gelecek vaat eden bir işi bıraktınız ve Krallıkla ilgili uğraşlara daha çok zaman ayırmaya başladınız. Belki de Beytel hizmeti, uluslararası inşa işi, çevre hizmeti ya da görevli vaizlik hizmeti gibi tamgün hizmetin belirli bir alanına yönelebilmek için bekâr kalmayı seçtiniz ya da evlendiyseniz bile çocuk sahibi olmamaya karar verdiniz. Yehova’nın hizmetinde geçirdiğiniz uzun yılların ardından, verdiğiniz bu kararlardan dolayı pişman mısınız? Yaptığınız özverilerin gereksiz olduğunu ya da zamanlamasının yanlış olduğunu mu düşünmelisiniz? Kesinlikle hayır!

¹⁶ Yehova’yı derinden sevdiğiniz ve O’nu arayan insanlara yardım etmek istediğiniz için bu kararları verdiniz. Farklı bir karar vermiş olsaydınız yaşamınızın daha iyi olabileceğini düşünmeyin. Doğru olanı yapmanın verdiği mutluluğu yaşayabilirsiniz. Çünkü Yehova’ya hizmet etmeyi seçerek kendiniz için en doğru seçimi yaptınız. Yehova Kendisi için yaptığınız özverileri asla unutmaz. “Gerçek yaşama” kavuştuğunuzda, hiç kimsenin hayal bile edemeyeceği kadar çok nimetler tadacaksınız! (Mezm. 145:16; 1. Tim. 6:19).

17, 18. (a) Pavlus pişmanlık duymadan hizmet edebilmek için ne yaptı? (b) Yehova’ya hizmet ederken Pavlus’u nasıl örnek alabiliriz?

¹⁷ Pavlus, Tanrı’ya hizmet ederken daha fazla pişmanlık duymamak için ne yaptı? O geçmişi hakkında endişelenmek yerine, gelecekte ödül elde etmek için çaba gösterdi (Filipililer 3:13, 14’ü okuyun). Yahudi dinine mensupken izlemiş olduğu yanlış yaşam tarzının zihnini sürekli meşgul etmesine izin vermedi. Bunun yerine dikkatini, sonsuz yaşam ödülünü elde etmek için gerekli olan nitelikleri geliştirmeye verdi.

¹⁸ Pavlus’un yaptığını hepimiz yapabiliriz. Değiştiremeyeceğimiz geçmişimiz hakkında gereksiz yere kaygılanmaktansa, “ilerideki şeylere uzanarak ödül hedefine doğru” koşalım. Belki, geçmişte yaptığımız hataları zihnimizden tamamen silip atamayız, fakat bunlar yüzünden kendimizi sürekli suçlamamıza gerek yok. Geçmişi geride bırakıp bugün Tanrı’ya elimizden gelen en iyi şekilde hizmet etmeye gayret edelim ve bizi bekleyen muhteşem geleceğe odaklanalım!