DIANA 80 yaşının üzerinde. Kocası Alzheimer hastasıydı ve ölümünden önceki birkaç yıl bakımevinde kaldı. Diana ayrıca iki oğlunu kaybetti ve meme kanseriyle mücadele etti. Yine de, cemaatindeki kardeşler onu İbadet Salonunda veya hizmette gördüklerinde daima sevinçli olduğunu fark ediyorlar.

John, 43 yıldan uzun süre gezici gözetmenlik yaptı. Bu hizmeti çok seviyordu ve başka bir şey yapmayı hayal bile edemiyordu. Ancak hasta bir akrabasına bakmak için gezici gözetmenliği bırakmak zorunda kaldı. Eskiden tanıdığı kişiler büyük ibadetlerde John’la karşılaştıklarında, sevincinden hiçbir şey kaybetmediğini fark ediyor.

Diana ve John nasıl sevinçli kalabiliyor? Duygusal ve fiziksel olarak acı çeken biri nasıl sevinçli olabilir? Ya da çok sevdiği bir hizmet ayrıcalığını bırakmak zorunda kalan biri nasıl hâlâ mutlu olabilir? Kutsal Kitap buna şöyle cevap verir: “Doğru insan sevinci Yehova’da bulacak” (Mezm. 64:10). Bu önemli hakikati daha iyi kavrayabilmek için, neyin kalıcı sevinç verdiğini ve neyin vermediğini bilmeliyiz.

Bazı şeyler insana neredeyse her zaman sevinç verir; örneğin birbirini seven bir çiftin evlenmesi, çocuk sahibi olmak veya teokratik bir ayrıcalık almak. Bunlar insanı sevindirir, çünkü hepsi Yehova’dan gelen armağanlardır. Evliliği kuran, bize çocuk sahibi olma yeteneğini bağışlayan ve teşkilatında görevler veren Yehova’dır (Başl. 2:18, 22; Mezm. 127:3; 1. Tim. 3:1).

Ancak bize sevinç veren bazı şeyler geçici olabilir. Ne yazık ki bir eş sadakatsizlik edebilir veya ölebilir (Hez. 24:18; Hoş. 3:1). Çocuklar anne babalarına ve Tanrı’ya itaatsizlik edebilir, hatta cemaatten çıkarılabilir. Örneğin Samuel’in oğulları Yehova’nın kabul edeceği şekilde hizmet etmedi, Davut da işlediği günah yüzünden ailesinde pek çok sorun yaşadı (1. Sam. 8:1-3; 2. Sam. 12:11). Böyle  olaylar asla sevinç vermez, aksine büyük acıya ve kedere yol açar.

Benzer şekilde bazen sağlık sorunları, ailevi sorumluluklar veya teşkilattaki bir değişiklik nedeniyle hizmet ayrıcalıklarımızı bırakmamız gerekebilir. Böyle değişiklikler yaşayan birçok kişi, görevlerinin verdiği mutluluğu ve doyumu özlediğini söylüyor.

Gördüğümüz gibi, insana sevinç veren bu tür şeyler geçici olabilir. Peki koşullar kötüye gittiğinde bile kaybolmayacak bir sevinç türü var mı? Olmalı, çünkü Samuel, Davut ve başka kişiler sıkıntılara rağmen sevinçlerini kaybetmediler.

İsa sevincin ne olduğunu iyi biliyordu. Kutsal Kitap bize onun yeryüzüne gelmeden önce Yehova’nın “huzurunda her zaman sevinçli” olduğunu söyler (Özd. 8:30). Ancak yeryüzündeyken bazen çok büyük zorluklarla karşılaştı. Yine de Babasının isteğini yapmak İsa’ya büyük sevinç verdi (Yuhn. 4:34). Ya acı içinde geçirdiği son saatleri için ne denebilir? Şöyle okuyoruz: “O, önüne konulan sevinç uğruna . . . . işkence direğinde acılara dayandı” (İbr. 12:2). Dolayısıyla, İsa’nın iki farklı durumda gerçek sevinç hakkında söylediklerinden çok şey öğrenebiliriz.

Bir keresinde İsa’nın 70 öğrencisi iyi haberi duyurduktan sonra onun yanına döndü. Çok sevinçliydiler, çünkü büyük işler başarmış, hatta cinler çıkarmışlardı. Fakat İsa onlara şöyle dedi: “Ruhlar size boyun eğiyor diye sevinmeyin, isimleriniz göklerde yazıldığı için sevinin” (Luka 10:1-9, 17, 20). Evet, Yehova’nın onayı herhangi bir özel ayrıcalıktan çok daha önemlidir ve daha büyük bir sevinç verir.

Başka bir defasında, İsa bir kalabalığa hitap ediyordu. Oradaki bir kadın onun öğretim tarzından öyle etkilendi ki, İsa’nın annesinin çok mutlu olması gerektiğini söyledi. Fakat İsa ona şöyle dedi: “Asıl Tanrı’nın sözünü dinleyip tutanlara ne mutlu!” (Luka 11:27, 28). Çocuklarımızın yaptığı güzel şeylerle gurur duyabiliriz ve bu bize sevinç verir.  Fakat kalıcı sevinç, Yehova’ya itaat etmekten ve O’nunla iyi bir ilişkiye sahip olmaktan kaynaklanır.

Evet, sevinçli olmak için Yehova’nın onayını hissetmek şarttır. Sınavlar bize sıkıntı verse de, Yehova’nın onayına sahip olmanın verdiği sevinci bizden çalamaz. Tam tersine, sınavlara sadakatle tahammül ettiğimizde yüreğimiz daha büyük bir sevinçle dolar (Rom. 5:3-5). Ayrıca Yehova Kendisine güvenenlere kutsal ruhunu verir ve sevinç kutsal ruhun meyvesi olan niteliklerden biridir (Gal. 5:22). Tüm bunları düşündüğümüzde Mezmur 64:10’daki sözlerin ne kadar yerinde olduğunu anlıyoruz: “Doğru insan sevinci Yehova’da bulacak.”

Daha önce sözünü ettiğimiz Diana ve John, işte bu sayede zor koşullara rağmen sevinçli kalabildi. Diana şöyle diyor: “Bir çocuğun anne babasına sığınması gibi ben de Yehova’ya sığındım.” O, Tanrı’nın onayına sahip olduğunu nasıl hissediyor? Şunları söylüyor: “Yehova duyuru işine düzenli olarak katılabilmeme ve bunu yüzümde bir gülümsemeyle yapmama yardım ediyor.” Peki çok sevdiği çevre hizmetini bırakmak zorunda kalan John’a ne yardım etti? O, sevincini korumayı ve hizmette faal kalmayı nasıl başardığını şöyle anlatıyor: “1998 yılında Vaizlik Eğitim Kursu eğitmeni olarak tayin edildiğimden beri, daha önce hiç olmadığı kadar çok kişisel inceleme yapıyorum.” John kendisi ve eşi hakkında şöyle diyor: “Yıllar boyunca Yehova bize ne görev verdiyse seve seve kabul ettik. Bu nedenle, bu değişikliğe ayak uydurmak nispeten kolay oldu. Yehova’nın verdiği her işi yapmaktan hiç pişman olmadık.”

Mezmur 64:10’daki sözlerin doğruluğunu bizzat gören başka pek çok kişi var. Örneğin 30 yıldan uzun süredir ABD Beyteli’nde hizmet eden bir çift, özel öncü olarak tayin edildi. Onlar samimiyetle şunları söylüyor: “Sevdiğiniz bir şeyi kaybettiğinizde doğal olarak üzülürsünüz. Ama sonuçta sonsuza dek üzgün kalamazsınız.” Onlar hemen cemaatle birlikte hizmete çıkmaya başladılar. Ayrıca şunları söylüyorlar: “Çok belirgin şeyler için dua ettik. Sonra dualarımızın cevaplandığını gördük ve bu bize cesaret ve sevinç verdi. Biz geldikten kısa süre sonra cemaatte başka kardeşler de öncülüğe başladı ve iyi ilerleyen iki tetkikimiz oldu.”

Kabul etmek gerekir ki sevinçli olmak her zaman kolay değildir. Elbette iniş çıkışlar yaşayacağız. Ancak Yehova, Mezmur 64:10’daki sözlerle bize güvence veriyor. Cesaretsizliğe kapıldığımız zamanlarda bile şundan emin olabiliriz ki, her ne yaşarsak yaşayalım sadık kalırsak ‘sevinci Yehova’da bulacağız.’ Ayrıca Yehova’nın ‘yeni gökler ve yeni bir yerle’ ilgili vaadinin gerçekleşeceği zamanı özlemle bekliyoruz. O zaman kusurluluk tamamen ortadan kalkacak. Tanrı’ya tapınan herkes O’nun yapacağı şeylerle ‘kıvanç duyacak ve sonsuza dek sevinecek’ (İşa. 65:17, 18).

O zaman neler olacağını bir düşünün: Kusursuz bir sağlığa sahip olacağız ve her güne enerjik başlayacağız. Bize acı veren anılarımız artık geride kalmış olacak. Yehova bize “Önceki şeyler hatırlanmayacak, akla gelmeyecek” diyor. Diriltilen sevdiklerimizle tekrar bir araya geldiğimizde, biz de İsa’nın dirilttiği 12 yaşındaki kızın ailesinin hissettiklerini hissedeceğiz. Onlar ‘sevinçten çılgına dönmüştü’ (Mar. 5:42). Sonunda tüm yeryüzü ‘doğru insanlarla’ dolu olacak. Onlar kelimenin tam anlamıyla ve sonsuza dek “sevinci Yehova’da bulacak.”