Âdem ve Havva ilk günah işleyen insanlardı. Onlar “iyiyi kötüyü bilme ağacının meyvesinden” yiyerek Tanrı’ya itaatsizlik ettiklerinde bugün birçok kişinin “ilk günah” a olarak adlandırdığı günahı işlemiş oldular (Başlangıç 2:16, 17; 3:6; Romalılar 5:19). Tanrı Âdem ve Havva’ya bu ağacın meyvesinden yemeyi yasaklamıştı; çünkü bu ağaç Tanrı’nın insanlar üzerindeki yetkisini, yani insanlar için neyin doğru, neyin yanlış olduğunu belirleme hakkını simgeliyordu. Âdem ve Havva bu ağacın meyvesinden yiyerek hakları olmadığı halde kendileri için neyin doğru neyin yanlış olduğuna karar vermeyi seçtiler. Bunu yaparak aslında Tanrı’nın otoritesini reddetmiş oldular.

•  “İlk günah” Âdem ve Havva’yı nasıl etkiledi?

•  “İlk günah” bizi nasıl etkiler?

•  Bu günahın sonuçlarından kurtulabilir miyiz?

•  “İlk günah”la ilgili yanlış görüşler

Âdem ve Havva günah işledikleri için yaşlandılar ve en sonunda öldüler. Onlar Tanrı’yla dostluklarını bozdular ve kusursuz bir sağlıkla sonsuza dek yaşama ümidini kaybettiler (Başlangıç 3:19).

Bir anne babanın, sahip olduğu genetik bozuklukları çocuklarına aktarması gibi Âdem ve Havva günahkâr durumlarını soylarına aktardılar (Romalılar 5:12). Dolayısıyla bütün insanlar “günah içinde” b doğuyor; yani hepimiz kusurlu doğuyoruz ve hata yapmaya eğilimliyiz (Mezmur 51:5; Efesoslular 2:3).

Miras aldığımız günah, yani kusurluluk nedeniyle hastalanıyoruz, yaşlanıyoruz ve ölüyoruz (Romalılar 6:23). Ayrıca hem kendimizin hem de başkalarının yaptığı hataların sonuçlarını yaşıyoruz (Vaiz 8:9; Yakup 3:2).

Evet. Kutsal Kitap İsa’nın “günahlarımıza kefaret eden bir kurban olarak” hayatını verdiğini söyler (1. Yuhanna 4:10). Bu kurban bizi miras aldığımız günahın etkisinden kurtarabilir ve Âdem ile Havva’nın kaybettiği şeyi, yani sonsuza dek kusursuz bir sağlıkla yaşama ümidini yeniden kazanmamızı mümkün kılabilir (Yuhanna 3:16). c

Yanlış görüş: “İlk günah” yüzünden Tanrı’yla hiçbir zaman iyi bir ilişkiye sahip olamayacağız.

Gerçek: Tanrı Âdem ve Havva’nın günahından bizi sorumlu tutmaz. Kusurlu olduğumuzun farkındadır ve bizden, yapabileceğimizden fazlasını beklemez (Mezmur 103:14). Miras aldığımız günahın kötü sonuçlarını yaşıyor olsak da Tanrı’yla yakın bir ilişkiye sahip olma fırsatına ve ayrıcalığına sahibiz (Özdeyişler 3:32).

Yanlış görüş: Vaftiz bizi miras aldığımız günahtan kurtarır; bu nedenle bebeklerin vaftiz edilmesi gerekir.

Gerçek: Kurtuluşumuz için vaftiz olmamız çok önemlidir ama bizi miras aldığımız günahtan asıl kurtaracak olan şey İsa’nın fidyesine duyduğumuz imandır (1. Petrus 3:21; 1. Yuhanna 1:7). Gerçek iman bilgiye dayanır; dolayısıyla bebeklerin imanı olamaz. Kutsal Kitap bu nedenle bebek vaftizini onaylamaz. İlk Hıristiyanlar da buna uygun olarak bebekleri değil inanan kişileri, yani Tanrı’nın Sözüne iman eden “erkek ve kadınları” vaftiz ediyorlardı (Elçiler 2:41; 8:12).

Yanlış görüş: Yasak meyveyi ilk yiyen Havva olduğu için Tanrı kadını lanetledi.

Gerçek: Tanrı kadını değil, Havva’yı günah işlemeye kışkırtan ‘eski yılan İblis Şeytan’ı’ lanetledi (Vahiy 12:9; Başlangıç 3:14). Ayrıca Tanrı bu günahtan öncelikle Havva’yı değil, Âdem’i sorumlu tuttu (Romalılar 5:12).

Tanrı neden Âdem’in, karısına hâkim olacağını söyledi? (Başlangıç 3:16). Tanrı’nın bu sözleri O’nun bu durumu onayladığını göstermez. O, bu sözlerle sadece, günahın ne gibi acı sonuçları olacağını bildiriyordu. Tanrı erkeklerden karılarını sevmelerini, onlara değer vermelerini ve tüm kadınlara derin saygı duymalarını bekler (Efesoslular 5:25; 1. Petrus 3:7).

Yanlış görüş: İlk günah cinsel ilişkiydi.

Gerçek: İlk günah cinsel ilişki olamaz. Çünkü,

• Tanrı Âdem’e iyiyi ve kötüyü bilme ağacının meyvesinden yememesi gerektiğini söylediğinde Âdem’in henüz bir karısı yoktu (Başlangıç 2:17, 18).

• Tanrı Âdem ve Havva’ya ‘çocuklar sahibi olup çoğalmalarını’ söylemişti (Başlangıç 1:28). Tanrı’nın, ilk insan çiftini, yapmalarını söylediği bir şeyi yaptıkları için cezalandırması acımasız bir davranış olurdu.

• Âdem ve Havva ayrı ayrı günah işlediler. Önce Havva, sonra kocası günah işledi (Başlangıç 3:6).

• Kutsal Kitap evlilik içindeki cinsel ilişkiyi onaylar (Özdeyişler 5:18, 19; 1. Korintoslular 7:3).