КАКАМЫҢ дайысы Николай Дубовинский өмрүниң соңкы йылларында башдан гечирен агыр ве шатлыклы гүнлери барада өмүр беяныны язяр. Ол Совет Союзында вагыз иши гадаган эдилен дөврүнде Ехова гуллук эдйәрди. Николай дайым сынаглара, кынчылыклара душ гелсе-де, лапыкеч болмаярды ве хемише Худая вепалыды. Ол өзүниң гечмиши хакда яшларың билмегини ислейәрди. Шол себәпли мен сизе онуң дурмушы барада гүррүң берейин. Ол 1926-нҗы йылда Украинаның Черновицкий велаятында ерлешйән Подворьевка обасында дайхан машгалада дүнйә инйәр.

Николай дайымың язгыларында шейле гүррүң берилйәрди: 1941-нҗи йылды. Бир гүни Иван агам өе «Худайың арфасы» ве «Худайың ниетлери» китапларыны, бирнәче китапчалары хем-де «Гаравул диңи» журналларыны гетирди. Мен оларың әхлисини ве Инҗил китабыны окап, хакыкаты тапандыгыма гөз етирдим. Шонда мен дүнйәдәки кынчылыклара Худайың дәл-де, Иблисиң гүнәкәрдигине дүшүндим. Мен Патышалыга болан умыдым хакда хөвес билен адамлара гүррүң берйәрдим. Эдебиятлары өврендигим сайы, хакыката говы дүшүнип башладым ве Ехова гуллук этмек ислегим хас-да артды.

Эмма мен иманым үчин ызарланҗакдыгыма дүшүнйәрдим. Шол вагт уруш дөврүди. Мен хич кими өлдүрмек ислемейәрдим. Мен сынаглара өзүми өңүнден тайярламак үчин Мукаддес Язгыларың Матта китабының 10:28 ве 26:52-нҗи ялы аятларыны ят тутдум. Мен өлмели болсам-да, хемише Ехова вепалы галмагы йүрегиме берк дүвдүм.

1944-нҗи йылда мениң 18 яшым доланда харбы гуллугына чагырдылар. Шонда мен илкинҗи гезек доганлар билен танышдым. Бу яш доганлар хем харбы гуллугына чагырылыпдыр. Биз дөвлет ишгәрлерине урша гатнашмаяндыгымызы айтдык. Оларың муңа гахары гелип, сизи ач гоярыс, гарым газдырарыс я-да атув җезасыны берерис дийип горкуздылар. Эмма биз: «Ине, биз сизиң элиңизде! Сиз нәме этсеңиз-де, Алланың „Адам өлдүрме“ диен табшырыгыны бозмарыс» дийип, мертлик билен җогап бердик (Мүс. чык. 20:13).

Олар мени ве ики доганы Белоруссияда экин-дикин этмәге, уруш зерарлы зепер етен җайларда абатлайыш ишлерини гечирмәге угратдылар. Минск шәхериниң чет ерлеринде уршуң етирен зыяны хенизем гөз өңүмден гиденок. Көчәниң гыраларында ода янан агачлар ятырды. Яплар ве җеңңеллер вепат болан адамларың җесединден, ода янан атларың маслыгындан долуды. Шейле-де мен галан-гачан  яраглары, арабалары ве бөлек-бүчек болан учарлары гөрдүм. Буларың әхлиси Худайың табшырыгыны бозмагың нәме элтйәндигини гөркезйәрди.

1945-нҗи йылда уруш тамамланды. Эмма битараплыгы сакландыгымыз үчин бизи 10 йыл азатлыкдан махрум этдилер. Шонда биз 3 йыллап бир-биримизи билен гөршүп ве рухы иймит алып билмедик. Йөне биз уяларың кәбири билен хат аркалы хабарлашып дурярдык. Эмма соңра олары хем 25 йыла туссаг эдип, зәхмет лагерине угратдылар.

Эмма биз берлен мөхлетден өң, ягны 1950-нҗи йылда азатлыга чыкдык. Мен өе геленимде эҗем билен җигим Марияның Ехованың Шаяды боландыгыны билип бегендим. Агаларым болса Мукаддес Язгылар окувыны гечйәрдилер, йөне хениз Ехова өзүни багыш этмәндилер. Совет Союзының ховпсузлык гуллугы ыхласлы вагыз эдйәндигим үчин мени ене-де түрмә басҗак болды. Эмма шол вагт вагыз ишине гөзегчилик эдйән доганлар маңа ерземинде эдебиятлары чап этмеги хайыш этдилер. Шонда мен 24 яшымдадым.

Ехованың Шаятлары: «Эгер Патышалык иши бүтин дүнйәде гадаган эдилсе, онда бу иш ерземинде довам эдер» диййәрдилер (Сүл. тым. 28:28). Шол дөвүрде бизиң эдебиятларымыз ерземинлерде гизлин чап эдилйәрди. Мениң илкинҗи «иш отагым» Дмитрий агамың яшаян хусусы мейданында ерлешйәрди. Кәте мен ики хепделәбем букудан чыкмаярдым. Кислородың ёклугы себәпли керасин чырасы өченде, мен җай арасса ховадан долянча гарашып ятярдым.

 Бир гүн мениң билен ишлешйән доган: «Николай, сен сувда чокундырылдыңмы?» дийип сорады. Мен Ехова 11 йылдан бәри гуллук этсем-де, сувда чокундырылмандым. Шол гиҗе ол мениң билен сораг-җогап алышды ве мен 26 яшымда көлде сувда чокундырылдым. Үч йылдан соңра маңа җогапкәрли юмушлар табшырылды ве Юрдуң комитетиниң агзасы болдум. Шол гүнлер Патышалыгың иши дынгысыз довам эдйәрди, себәби азатлыкда гезип йөрен доганлар туссаг эдилен доганларың ерине ишлейәрдилер.

Ерземинде эдебиятлары чап этмек түрмеде отурмакдан хас кынды. Мен Дөвлет ховпсузлык комитетиниң (КГБ өңки ады) элине дүшмезлик үчин йыгнак душушыкларына еди йыллап барып билмедим. Шол себәпли мен өз-өзүми рухы тайдан беркитмели болярдым. Мен ата-энеми ве доганларымы кәте мыхманчылыга баранымда гөрйәрдим. Олар мениң ягдайыма дүшүнйәрдилер, бу болса мени рухландырярды. Эмма хемише хүшгәр болуп, дартгынлы ягдайда яшамак бар гүйҗүми алярды. Биз әхли зада тайяр болмалыдык. Меселем, бир гүн агшам ики полиция ишгәри мениң мыхманчылыкда болан өйүме гелдилер. Шонда мен арка тарапдакы айнадан бөкүп, токая тарап өкҗәни гөтердим. Бирденкә мен үйтгешик сыкылык эшитдим. Йөне ок атыляндыгыны эшиденимде, бу сесиң сапанчадан гелйәндигини аңдым. Ызымдан атлы ковуп гелйәнлериң бири тә окы гутарянча мени атярды ве бир ок гелип элиме дегди. Мен 5 км ылганымдан соңра, ахыры токая барып етдим. Умуман, мен 32 сапар атыландыгымы казыетиң өңүнде дуранымда билип галдым!

Көп вагтымы ерземинде гечиренсоң йүзүм ап-акды. Мениң Гүн гөрмән ишлейәндигими деррев билсе болярды. Шол себәпли мен көп вагтымы Гүнүң ашагында гечирмәге чалышярдым. Мениң саглыгымың хем угры ёкды. Хатда бир гезек доганларың душушыгына гидибем билмедим. Себәби мениң хем бурнумдан, хем агзымдан ган гелйәрди.

Мен 1957-нҗи йылың 26-нҗы январында туссаг эдилдим ве алты айдан соңра Украинаның Ёкары казыети маңа атув җезасыны  берди. Эмма атув җезасы ятырылансоң, маңа 25 йыл кесдилер. Мени ве еди доганы Мордовадакы зәхмет лагерине ибердилер. Ол ерде 500-е голай Ехованың Шаяды барды. Биз «Гаравул диңи» душушыгыны кичиҗик топар болуп гечирйәрдик. Түрмәниң гаравулы бизиң элимизден алан журналларың кәбирини окап: «Сиз шулары окасаңыз, хич хачан иманыңыз говшамаз» дийди. Биз хемише җан аяман зәхмет чекйәрдик ве табшырылан юмушданам көп ишлери эдйәрдик. Шонда-да лагериң башлыгы зейренип: «Сизиң көп ишләниңиз герек дәл. Биз сизиң имандан дәнмегиңизи ислейәрис» дийди.

1967-нҗи йылда Николай дайым зәхмет лагеринден бошадылды. Соңра ол Руссияның Санкт-Петербург шәхеринде ве Эстонияда йыгнакларың гурналмагына ярдам берйәрди. 1991-нҗи йылың башларында 1957-нҗи йылда казыет тарапындан субутнамасыз чыкарылан карар ятырылды. Шол дөвүрде залымларча ызарланан Ехованың Шаятларының көпүси акланылды. 1996-нҗы йылда Николай Санкт-Петербургдан такмынан 500 км узаклыкда ерлешйән Псков велаятының Великий Луки шәхерине гөчйәр. Ол кичиҗик җайы сатын алды ве 2003-нҗи йылда өз меллегинде Патышалык залыны гурды. Шу гүнлер ики улы йыгнак шол Патышалык залында душушык гечирйәр.

Мен янёлдашым билен Руссиядакы Ехованың Шаятларының филиалында гуллук эдйәрин. 2011-нҗи йылың март айында Николай дайым бизе соңкы сапар мыхманчылыга гелди. Ол бегенип: «Аламатлардан гөрнүши ялы, Ериха шәхериниң дашындан айланылян единҗи гүни башланды герек» диенде бизиң инимиз тикенекләп гитди (Еш. 6:15). Бирнәче ай геченден соңра ол 85 яшында арадан чыкды. Дайым кын гүнлери башдан гечирсе-де, ол: «Мен яшлыгымда Ехова гуллук этмеги йүрегиме дүвендигиме бегенйәрин. Мен асла өкүнмейәрин!» диййәрди.