จดหมายฉบับแรกถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ 4:1-21
4 คนอื่นน่าจะมองเราว่าเป็นคนงานของพระคริสต์ และเป็นคนรับใช้ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลความลับศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า+
2 และเป็นที่คาดหมายว่าคนรับใช้นั้นต้องเป็นคนซื่อสัตย์ในหน้าที่
3 ไม่ว่าพวกคุณหรือศาลของมนุษย์จะตัดสินผมอย่างไร ก็ไม่สำคัญสำหรับผม แม้แต่ผมก็ไม่ตัดสินตัวเอง
4 ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด แต่นั่นก็ไม่ได้พิสูจน์ว่าผมเป็นคนดีพร้อม พระยะโฮวา*ต่างหากเป็นผู้ตัดสิน+
5 ดังนั้น อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน+อะไรก่อนเวลา ให้รอจนกว่าผู้เป็นนายจะมา แล้วท่านจะเปิดเผยสิ่งที่ซ่อนอยู่ในที่มืดและทำให้รู้เจตนาที่แท้จริงของคนเรา ตอนนั้นพระเจ้าจะชมเชยแต่ละคนตามสิ่งที่เขาทำ+
6 พี่น้องครับ ผมใช้ตัวผมกับอปอลโล+เป็นตัวอย่างเพื่อพวกคุณจะได้เรียนรู้กฎที่ว่า “อย่าเลยขอบเขตที่เขียนบอกไว้” พวกคุณจะได้ไม่ถือดี+ ไม่ไปยกย่องคนหนึ่งว่าดีกว่าอีกคนหนึ่ง
7 ใครบอกว่าพวกคุณวิเศษกว่าคนอื่น? จริง ๆ แล้วสิ่งที่พวกคุณมีตอนนี้ มีอะไรสักอย่างไหมที่พวกคุณไม่ได้รับมา?+ ในเมื่อพวกคุณได้รับมา แล้วทำไมถึงอวดเหมือนกับว่าไม่ได้รับมาล่ะ?
8 พวกคุณมีพร้อมทุกอย่างแล้วหรือ? พวกคุณรวยแล้วใช่ไหม? พวกคุณได้ปกครองเป็นกษัตริย์+ก่อนเราแล้วหรือ? ถ้าพวกคุณได้ปกครองเป็นกษัตริย์แล้วจริง ๆ ก็ดีน่ะสิ เราจะได้ตามไปปกครองเป็นกษัตริย์กับพวกคุณด้วย+
9 ผมรู้สึกเหมือนกับว่า พระเจ้าให้พวกเราที่เป็นอัครสาวกเป็นคนที่ถูกตัดสินให้ตายและออกมาเป็นกลุ่มสุดท้ายต่อหน้าผู้ชมในลานแสดง+ เราจึงอยู่ในสายตาของคนทั้งโลก+ ที่จริงทั้งของทูตสวรรค์และมนุษย์ด้วย
10 เราถูกมองว่าเป็นคนโง่+เพราะเห็นแก่พระคริสต์ แต่พวกคุณมองว่าตัวเองฉลาดเพราะเป็นสาวกพระคริสต์ เราอ่อนแอแต่พวกคุณแข็งแรง พวกคุณได้รับเกียรติแต่เราโดนดูถูกเหยียดหยาม
11 จนเดี๋ยวนี้ เรายังหิวข้าว+ หิวน้ำ+ ขาดแคลนเสื้อผ้า ถูกทุบตี+ ไม่มีบ้านอยู่
12 และยังตรากตรำทำงานด้วยมือเราเอง+ เมื่อถูกด่า เราอวยพร+ เมื่อถูกข่มเหง เราก็ทนเอา+
13 เมื่อถูกใส่ร้าย เราตอบแบบสุภาพ+ โลกถือว่าเราเป็นเหมือนเศษสวะ*และกากเดนของสังคมจนถึงเดี๋ยวนี้
14 ผมเขียนเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อทำให้พวกคุณอับอาย แต่เพื่อเตือนพวกคุณเหมือนเตือนลูกที่รักของผม
15 เพราะถึงพวกคุณจะมีพี่เลี้ยงเป็นหมื่นคนมาสอนเรื่องพระคริสต์ แต่พวกคุณไม่ได้มีพ่อหลายคนแน่นอน พระคริสต์เยซูทำให้ผมได้เป็นพ่อของพวกคุณเพราะข่าวดีนั้น+
16 ดังนั้น ผมขอให้พวกคุณเลียนแบบผม+
17 นั่นเป็นสาเหตุที่ผมส่งทิโมธีไปหาพวกคุณ เขาเป็นเหมือนลูกรักของผมและซื่อสัตย์ในการรับใช้ผู้เป็นนาย เขาจะช่วยเตือนพวกคุณว่าผมรับใช้พระคริสต์เยซูอย่างไร+ เหมือนที่ผมสอนอยู่ในทุกประชาคม
18 มีบางคนทำตัวยิ่งใหญ่เสียเหลือเกินเหมือนกับว่าผมจะไม่ไปหาพวกคุณแล้ว
19 แต่ผมจะไปหาพวกคุณในไม่ช้าถ้าพระยะโฮวา*ต้องการ ไม่ใช่เพราะอยากจะรู้ว่าพวกคนอวดดีพูดกันอย่างไร แต่เพื่อจะรู้ว่าพวกเขามีพลังของพระเจ้าจริง ๆ ไหม
20 เพราะคนเรายอมรับการปกครอง*ของพระเจ้าหรือไม่นั้นไม่ได้ดูที่คำพูด แต่ดูที่การกระทำซึ่งบอกให้รู้ว่าเขามีพลังของพระเจ้า
21 พวกคุณจะเลือกอะไร? จะให้ผมถือไม้เรียวมาหาพวกคุณ+ หรือจะให้ผมมาพร้อมกับความรักและความอ่อนโยน?