ปฐมกาล 48:1-22
48 ต่อมา มีคนมาบอกโยเซฟว่า “พ่อของคุณอาการไม่ค่อยดีแล้ว” โยเซฟจึงพามนัสเสห์กับเอฟราอิมลูกชายทั้งสองไปหายาโคบ+
2 พอยาโคบรู้ว่าโยเซฟลูกชายมาหา เขา*จึงรวบรวมกำลังแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง
3 ยาโคบพูดกับโยเซฟว่า
“พระเจ้าผู้มีพลังอำนาจสูงสุดมาหาพ่อที่เมืองลูสในแผ่นดินคานาอัน และอวยพรพ่อ+
4 พระองค์พูดกับพ่อว่า ‘เราจะให้เจ้ามีลูกหลานมากมายและเพิ่มจำนวนขึ้น เราจะทำให้เจ้ากลายเป็นชนหลายชาติ+ แล้วเราจะยกแผ่นดินนี้ให้เป็นของลูกหลานเจ้าตลอดไป’+
5 เอฟราอิมกับมนัสเสห์ลูกชายสองคนของลูกซึ่งเกิดในอียิปต์ก่อนที่พ่อจะมาหาลูก จะเป็นลูกของพ่อ+เหมือนรูเบนกับสิเมโอน+
6 ส่วนลูกของลูกที่เกิดหลังจากนี้ก็จะเป็นของลูก พวกเขาจะได้ส่วนหนึ่งของที่ดินที่พวกพี่ ๆ ของเขาได้รับเป็นมรดกด้วย+
7 ตอนที่พ่อเดินทางมาจากปัดดานนั้น ราเชลแม่ของลูกซึ่งเดินทางมากับพ่อก็ตาย+ในแผ่นดินคานาอัน ตอนนั้น เรายังอยู่ห่างจากเอฟรัท+ พ่อเลยฝังแม่ของลูกไว้ระหว่างทางไปเอฟรัทซึ่งมีอีกชื่อหนึ่งว่าเบธเลเฮม”+
8 อิสราเอลเห็นลูกชายทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า “สองคนนี้เป็นใครกัน?”
9 โยเซฟตอบพ่อว่า “เป็นลูกชายที่พระเจ้าให้ผมตอนอยู่ที่นี่ครับ”+ อิสราเอลบอกว่า “พาพวกเขาเข้ามาหาพ่อหน่อย พ่อจะได้อวยพรพวกเขา”+
10 ตอนนั้น อิสราเอลอายุมากแล้วเลยมองอะไรไม่ค่อยเห็น โยเซฟจึงพาลูกทั้งสองเข้าไปใกล้ ๆ พ่อ แล้วอิสราเอลก็กอดและจูบหลาน ๆ
11 อิสราเอลบอกโยเซฟอีกว่า “พ่อไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นหน้าลูกอีก+ แต่ตอนนี้พระเจ้าให้พ่อได้เห็นหลานด้วยซ้ำ”
12 แล้วโยเซฟก็ให้ลูกทั้งสองที่อยู่ข้างเข่าอิสราเอลถอยออกมา แล้วโยเซฟก็ซบลงกับพื้น
13 โยเซฟจูงลูกชายทั้งสองเข้าไปใกล้อิสราเอล มือขวาเขาจูงเอฟราอิม+และมือซ้ายจูงมนัสเสห์+ เพื่อให้เอฟราอิมอยู่ด้านซ้ายและให้มนัสเสห์อยู่ด้านขวาของอิสราเอล
14 แต่อิสราเอลกลับเอามือขวาวางบนหัวของเอฟราอิมทั้ง ๆ ที่เขาเป็นน้อง และก็เอามือซ้ายวางบนหัวของมนัสเสห์ อิสราเอลตั้งใจวางมือแบบนี้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามนัสเสห์เป็นลูกคนโต+
15 เขาอวยพรโยเซฟว่า+
“ขอพระเจ้าเที่ยงแท้ พระเจ้าซึ่งบรรพบุรุษของพ่อคือ อับราฮัมและอิสอัค+รับใช้พระเจ้าเที่ยงแท้ที่ดูแลพ่อมาตลอดชีวิตจนถึงวันนี้+
16 พระเจ้าที่ให้ทูตสวรรค์มาช่วยพ่อให้พ้นจากภัยพิบัติทั้งหมดนั้น+อวยพรลูกสองคนนี้+
ให้พวกเขาสืบตระกูลของพ่อและของอับราฮัมกับอิสอัคบรรพบุรุษของพ่อให้พวกเขามีลูกหลานเพิ่มจำนวนขึ้นมากมายบนโลก”+
17 เมื่อโยเซฟเห็นพ่อวางมือขวาบนหัวของเอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือพ่อเพื่อจะยกมาวางบนหัวของมนัสเสห์แทน
18 โยเซฟพูดกับพ่อว่า “ไม่ใช่คนนั้นพ่อ คนนี้เป็นคนโต+ วางมือขวาบนหัวคนนี้เถอะ”
19 แต่พ่อไม่ยอมและบอกว่า “พ่อรู้ ลูก พ่อรู้ มนัสเสห์จะเป็นชนชาติหนึ่งด้วยและเขาก็จะยิ่งใหญ่เหมือนกัน แต่น้องของเขาจะยิ่งใหญ่กว่า+และจะมีลูกหลานมากพอ ๆ กับหลายชาติรวมกัน”+
20 วันนั้น อิสราเอลจึงอวยพรทั้งสองอีก+ว่า
“ให้ชาวอิสราเอลพูดถึงชื่อของหลาน ๆ เมื่อพวกเขาอวยพรกันว่า‘ขอพระเจ้าให้คุณเป็นเหมือนเอฟราอิมและมนัสเสห์’”
ดังนั้น อิสราเอลให้ความสำคัญกับเอฟราอิมมากกว่ามนัสเสห์
21 แล้วอิสราเอลก็พูดกับโยเซฟว่า “พ่อกำลังจะตาย+ แต่พระเจ้าจะอยู่กับลูก ๆ ต่อ ๆ ไปและจะนำลูก ๆ กลับไปที่แผ่นดินของบรรพบุรุษของลูก+
22 พ่อจะยกแผ่นดินที่พ่อชิงมาจากชาวอาโมไรต์ด้วยดาบและธนูให้ลูก พ่อจะให้ลูกมากกว่าพี่น้องของลูกอีกส่วนหนึ่ง”
เชิงอรรถ
^ แปลตรงตัวว่า “อิสราเอล”