ไม่มีเหตุผลที่จะเป็นห่วงเกินไปว่าคนที่ถูกตัดสัมพันธ์ควรนั่งที่ไหนในหอประชุมราชอาณาจักร. วารสารนี้ได้พยายามสนับสนุนพ่อแม่ที่เป็นคริสเตียนให้ช่วยลูกที่ถูกตัดสัมพันธ์ซึ่งยังอยู่กับเขาที่บ้านโดยใช้พระคัมภีร์ ถ้าเห็นว่าเหมาะสมที่จะทำอย่างนั้น. ดังที่ระบุไว้ในหอสังเกตการณ์ 1 ตุลาคม 2001 หน้า 16 และ 18 พ่อแม่อาจศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับลูกที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะที่ถูกตัดสัมพันธ์ซึ่งยังอยู่กับเขาได้ด้วยซ้ำ. โดยทำอย่างนี้ เราหวังว่าผู้เยาว์เหล่านั้นจะได้รับการสนับสนุนที่จำเป็นเพื่อแก้ไขแนวทางการประพฤติของตน.

ดังนั้น ในเรื่องการนั่งที่หอประชุมราชอาณาจักร จึงนับว่ามีเหตุผลที่ผู้เยาว์ที่ถูกตัดสัมพันธ์จะนั่งกับพ่อแม่ได้โดยไม่ทำอะไรที่เป็นการรบกวนคนอื่น. เนื่องจากไม่มีข้อกำหนดว่าผู้ถูกตัดสัมพันธ์ต้องนั่งด้านหลังของหอประชุม จึงไม่ควรมีข้อคัดค้านหากผู้เยาว์นั้นจะนั่งข้างๆพ่อแม่ ไม่ว่าพ่อแม่ของเขาจะนั่งที่ใด. ในการดูแลลูกทางฝ่ายวิญญาณ พ่อแม่คงต้องการให้ลูกได้รับประโยชน์มากที่สุดจากการประชุม. แทนที่จะปล่อยให้เขานั่งที่อื่นโดยไม่มีใครคอยดูแล การให้ลูกที่อายุยังน้อยนั่งด้วยอาจเป็นประโยชน์ในแง่นี้.

แต่จะว่าอย่างไรถ้าเด็กที่ถูกตัดสัมพันธ์ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่แล้ว? ในกรณีนี้ เขาไม่ควรจะนั่งกับพ่อแม่ไหม? ในอดีต วารสารนี้ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าคริสเตียนควรพยายามรักษาทัศนคติที่ถูกต้องในเรื่องการคบหาสมาคม กับญาติที่ถูกตัดสัมพันธ์ที่ไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว. * แต่การให้ผู้ที่ถูกตัดสัมพันธ์นั่งเงียบๆข้างๆญาติในการประชุมนั้นต่างกันมากกับการที่ญาติจะมองหาโอกาสคบหากับเขาโดยไม่จำเป็น. ถ้าคนในครอบครัวที่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้ามีทัศนะที่ถูกต้องต่อญาติที่ถูกตัดสัมพันธ์และพยายามทำตามคำแนะนำในพระคัมภีร์เกี่ยวกับการคบหากับเขา ก็คงไม่มีเหตุผลที่จะกังวลในเรื่องนี้.—1 โค. 5:11, 13; 2 โย. 11

ไม่ว่าผู้ถูกตัดสัมพันธ์จะนั่งข้างๆญาติหรือพี่น้องคนอื่นในประชาคมก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง ตราบใดที่เขาวางตัวเหมาะสม. การวางข้อจำกัดว่าใครควรนั่งที่ไหนอาจทำให้เกิดปัญหาได้หลายอย่าง. ถ้าทุกคนที่เข้าร่วมการประชุม รวมถึงสมาชิกที่ซื่อสัตย์ในครอบครัวของผู้ถูกตัดสัมพันธ์ พยายามทำตามหลักการในคัมภีร์ไบเบิลเกี่ยวกับการตัดสัมพันธ์ และนั่นไม่ทำให้พี่น้องสะดุด ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะเป็นห่วงว่าใครควรนั่งที่ไหนในการประชุมคริสเตียน. *