1 Мӯсо 32:1-32
32 Яъқуб роҳи худро давом дод ва фариштагони Худо бо ӯ рӯ ба рӯ шуданд.
2 Яъқуб онҳоро дида, гуфт: «Ин хаймагоҳи Худост!» ва он ҷойро Маҳаноим* номид.
3 Яъқуб пешопеши худ хабаррасонҳоро ба сарзамини Сеир,+ ба замини Адӯм,+ ба назди Эсов, фиристода
4 ба онҳо фармуд: «Ба хоҷаам Эсов бигӯед: “Бандаат Яъқуб чунин мегӯяд: “Ман муддати дурудароз ғариб будам ва то имрӯз назди Лобон зиндагӣ мекардам.+
5 Дар он ҷо ман соҳиби буққаҳо, харону гӯсфандон ва ғуломону канизон шудам+ ва ин хабарро ба ту, эй хоҷаам, мерасонам, то дар назарат писанд оям”».
6 Чанде пас хабаррасонон ба назди Яъқуб баргаштанд ва гуфтанд: «Мо бародарат Эсовро дидем ва ҳоло ӯ ҳамроҳи 400 мард ба пешвози ту омада истодааст».+
7 Яъқуб сахт тарсид ва хавотир шуд.+ Ӯ касонеро, ки ҳамроҳаш буданд ва бузу гӯсфандон ва говону шутуронро ба ду гурӯҳ тақсим кард.
8 Ӯ гуфт: «Агар Эсов биёяд ва ба як гурӯҳ ҳамла кунад, гурӯҳи дигар гурехта, наҷот меёбад».
9 Баъд аз ин Яъқуб гуфт: «Эй Яҳува, Худои падарам Иброҳим ва Худои падарам Исҳоқ, ту ба ман мегӯӣ: “Ба замини худ ва ба назди хешовандони худ баргард ва ман туро баракат хоҳам дод”.+
10 Ман ба он меҳру вафо ва некие, ки ту ба бандаи худ зоҳир кардӣ,+ сазовор нестам. Охир, вақте аз Урдун гузаштам, ғайр аз асо чизи дигаре надоштам, ҳоло бошад, аҳли хонавода ва гову молам чунон зиёд шудааст, ки ду гурӯҳро ташкил медиҳад.+
11 Илтиҷо мекунам,+ маро аз дасти бародарам Эсов наҷот деҳ, чунки ман метарсам, ки ӯ меояд ва ба ман ва занону кӯдакон ҳамла мекунад.+
12 Ту гуфта будӣ: “Ман туро баракат медиҳам ва насли туро мисли реги баҳр бешумор мегардонам”».+
13 Ӯ шабро дар он ҷо гузаронд. Сипас аз байни чизҳои доштааш барои бародараш Эсов туҳфае тайёр кард.+
14 Ӯ барои Эсов 200 модабуз, 20 нарбуз, 200 гӯсфанд, 20 қӯчқор,
15 30 шутур бо шутурбачаҳояш, 40 гов, 10 буққа, 20 модахар ва 10 нархар ҷудо кард.+
16 Ӯ рамаҳоро пайи ҳам ба ғуломони худ дод ва гуфт: «Пеш-пеши ман равед ва бигзор байни рамаҳо фосилае бошад».
17 Ӯ ба ғуломи якум фармуд: «Агар бародарам Эсов туро бинаду пурсад: “Ту ғуломи кистӣ ва ба куҷо меравӣ? Ин рамаҳо аз они кистанд?”,
18 чунин ҷавоб деҳ: “Аз они бандаат Яъқуб. Ин туҳфаро ӯ ба хоҷаам Эсов фиристодааст,+ худаш бошад, аз қафо меояд”».
19 Ӯ ба ғуломи дуюм, сеюм ва ҳамаи дигар ғуломоне, ки аз қафои рамаҳо мерафтанд, он суханонро такрор карда фармуд: «Вақте Эсовро дидед, ҳамин хел гӯед.
20 Боз ба ӯ бигӯед: “Бандаат Яъқуб аз қафост”». Яъқуб дар дили худ чунин гуфт: «Агар пешопеши худ туҳфа фиристода дилашро мулоим кунам,+ вақте бо ӯ рӯ ба рӯ мешавам, маро нағз қабул мекунад».
21 Ӯ туҳфаҳоро пешопеш фиристод ва худаш шаб дар хаймагоҳ истод.
22 Баъдтар ӯ шабона бархест ва ду зану+ ду канизаш+ ва 11 писарашро гирифта, аз ҷойи камоби водии Яббӯқ+ гузашт.
23 Ӯ занону фарзандонаш ва тамоми чизу чораашро гирифта, ба он тарафи дарё* гузаронд.
24 Яъқуб танҳо монд. Он гоҳ касе то дамидани субҳ бо ӯ гӯштин гирифт.+
25 Вақте ӯ дид, ки бар Яъқуб ғолиб омада наметавонад, ба банди суринаш даст расонд ва устухони рони Яъқуб баромад.+
26 Ӯ гуфт: «Маро сар деҳ, зеро субҳ дамида истодааст». Яъқуб гуфт: «То маро баракат надиҳӣ, туро сар намедиҳам».+
27 Ӯ пурсид: «Номи ту чист?» Вай гуфт: «Яъқуб».
28 Ӯ гуфт: «Минбаъд номи ту Яъқуб неву Исроил*+ мешавад, зеро бо Худо ва одамон талош кардӣ+ ва оқибат ғолиб омадӣ».
29 Яъқуб ба ӯ гуфт: «Илтимос, ба ман бигӯй, ки номат чист». Лекин ӯ гуфт: «Номи маро чӣ мепурсӣ?»+ Инро гуфта, ӯро дар он ҷо баракат дод.
30 Яъқуб номи он ҷоро Фануил*+ монд, зеро гуфт: «Ман Худоро* рӯ ба рӯ дидам, лекин ҷонам зинда монд».+
31 Ҳамин ки ӯ аз Фануил гузашт, офтоб баромад. Ӯ лангон-лангон роҳ мерафт, чунки устухони ронаш баромада буд.+
32 Барои ҳамин исроилиён то ба имрӯз пайвандаки банди суринро намехӯранд, зеро ӯ ба банди сурини Яъқуб расида буд.
Поварақҳо
^ Маънояш «ду хайма».
^ Ё «водӣ».
^ Маънояш «он кӣ бо Худо талош мекунад» ё «Худо талош мекунад».
^ Маънояш «рӯйи Худо».
^ Яъне фариштаро, ки намояндаи Худо буд.
