Мико 4:1-13

  • Кӯҳи Яҳува баланд мешавад (1–5)

    • Аз шамшерҳо позаҳо месозанд (3)

    • Ба номи Яҳува равона мешавем (5)

  • Сион қавӣ мегардад (6–13)

4  Дар рӯзҳои охирКӯҳи хонаи Яҳува+Бар сари кӯҳҳо устувор мегардадуАз теппаҳо баландтар мешавадВа халқҳо сӯйи он равона мешаванд.+   Халқҳои зиёде омада, мегӯянд: «Биёед ба кӯҳи ЯҳуваВа ба хонаи Худои Яъқуб бароем.+ Ӯ роҳҳои худро ба мо таълим медиҳадВа мо бо роҳҳои ӯ равона мешавем»,Зеро шариат* аз СионВа каломи Яҳува аз Ерусалим мебарояд.   Ӯ дар миёни халқҳои зиёд доварӣ мекунад+Ва ҳама чиро дар байни мардумони пурзӯр то дуриҳо ислоҳ менамояд. Онҳо аз шамшерҳои худ позаҳо*Ва аз найзаҳои худ каҷкордҳо* месозанд.+ Халқе бар халқе шамшер намекашадВа онҳо дигар ҷангро таълим намегиранд.+   Ҳар яки онҳо зери токи худ ва дарахти анҷири худ мешинад+Ва касе онҳоро наметарсонад,+Зеро худи Яҳува, Худои лашкарҳо, инро гуфтааст.   Ҳамаи халқҳо, ҳар яке ба номи худои худ, равона мешаванд,Мо бошем, то абад ба номи Худои худ Яҳува равона мешавем.+   «Дар он рӯз,— мегӯяд Яҳува,— Ман халқеро, ки мелангид, ҷамъ мекунамВа халқи парокандаро бо онҳое, ки ҷазояшон додам, гирд меорам.+   Ман аз халқе, ки мелангид, бақияе мегузорам+Ва халқеро, ки ронда шуда буд, пурзӯр мегардонам.+ Яҳува аз ҳозир то абадДар кӯҳи Сион бар онҳо подшоҳӣ мекунад.   Эй дидбонгоҳи рама,Эй теппаи духтари Сион,+Қудрати аввала, подшоҳии духтари Ерусалим,+ ба ту бармегардад.+   Пас, чаро фарёд мезанӣ? Магар ту подшоҳ надорӣ,Магар маслиҳатгарат нобуд гаштааст ки,Туро мисли зане, ки мезояд, дард гирифтааст?+ 10  Мисли зане, ки мезояд,Печутоб хӯр ва нола кун, эй духтари Сион,Зеро ту аз шаҳр баромада, дар саҳро сокин мешавӣ. Ту то худи Бобил меравӣ+Ва дар он ҷо халосӣ меёбӣ,+Он ҷо Яҳува туро аз дасти душманонат бозмехарад.+ 11  Халқҳои зиёде бар зидди ту ҷамъ омада, хоҳанд гуфт: “Бигзор Сион нопок шавадВа чашмонамон инро бубинад”. 12  Аммо онҳо фикрҳои Яҳуваро намедонандВа ба нияташ сарфаҳм намераванд. Ӯ онҳоро мисли дарзаҳои навдаравида дар хирмангоҳ ҷамъ меорад. 13  Бархез ва хирман бикӯб, эй духтари Сион,+Зеро ман шохҳои туро оҳанину сумҳоятро мисин мегардонамВа ту халқҳои бисёреро кӯфта поймол мекунӣ.+ Ту даромади ноҳақи онҳоро ба Яҳува,Сарвати онҳоро ба Худованди тамоми замин мебахшӣ».+

Поварақҳо

Ё «дастур».
Поза — олате, ки ба нӯги испор (омоч) часпонда, заминро шудгор мекунанд; говоҳан.
Каҷкорд — як навъ корд барои буридани шохаҳои дарахт; доскола.