Забур 138:1-8
Таронаи Довуд.
138 Туро бо тамоми дил шукр мегӯям,+Пеши худоёни дигар дар васфат месароям*.
2 Сӯйи ибодатгоҳи покат* саҷда мебарам+Ва номи туро ситоиш мекунам,+Зеро ту Худои меҳру вафо ва ростӣ ҳастӣ,Зеро ту сухану номи худро аз ҳар чиз бузургтар намудаӣ.
3 Рӯзе, ки сӯят хондам, ту ҷавоб додӣ,+Ту маро далер кардӣ ва ба ман қувват бахшидӣ.+
4 Ҳама подшоҳони замин туро ситоиш хоҳанд намуд, эй Яҳува,+Вақте ваъдаҳои туро бишнаванд.
5 Онҳо дар васфи роҳҳои Яҳува хоҳанд сароид,Зеро ҷалоли Яҳува бузург аст.+
6 Ҳарчанд Яҳува дар болост, назари ӯ дар пастист*,+Вале ҳавобаландонро ӯ аз дур мешиносад.+
7 Дар миёни хатар роҳ равам ҳам, ту маро зинда нигаҳ медорӣ.+
Дасти худро зидди хашми душманонам мебардорӣ.
Дасти ростат маро наҷот медиҳад.
8 Яҳува ҳама корро баҳри ман анҷом хоҳад дод.
Эй Яҳува, меҳру вафои ту то абад аст.+
Амали дастони худро тарк накун.+
