Довуд аз Нобол хоҳиш кард, ки ба ӯву ҳамроҳонаш хӯрок диҳад, вале вай дағалӣ карда, хоҳишашро рад кард (1Пш 25:7–11; ia саҳ. 78, сарх. 10–12).

Довуд дар сари қаҳр Нобол ва аҳли хонаводаашро куштан мехост (1Пш 25:13, 21, 22).

Абиҷайл Довудро аз хунрезӣ боздошт (1Пш 25:25, 26, 32, 33; ia саҳ. 80, сарх. 18).

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Оё ман дар сари қаҳр ё рӯҳафтода буданам андеша накарда амал мекунам? Оё ман беандеша харид мекунам? Ё аввал оқибати корро андеша карда, баъд амал мекунам?» (Пнм 15:28; 22:3).