1

• Yérusalém disaruakeun jeung randa

  • Manéhna diuk nyorangan jeung ditinggalkeun (1)

  • Dosa Zion téh gedé pisan (8, 9)

  • Zion ditolak ku Allah (12-15)

  • Teu aya nu ngupahan Zion (17)

 2

• Amarah Yéhuwa ka Yérusalém

  • Dibasmi taya karunya (2)

  • Yéhuwa téh kawas musuh (5)

  • Nyeungceurikan Zion (11-13)

  • Sakabéh nu liwat moyokan kota nu tadina éndah (15)

  • Musuh-musuh atoh nempo Zion rugrug (17)

 3

• Yérémia ngungkabkeun parasaan jeung harepanana

  • ”Abdi bakal sabar ngantosan Gusti” (21)

  • Unggal isuk, welas asih Allah anyar deui (22, 23)

  • Allah némbongkeun kahadéan ka jalma nu miharep ka Anjeunna (25)

  • Hadé lamun budak ngora boga tanggungan beurat (27)

  • Allah nempatkeun méga panghalang (43, 44)

 4

• Kaayaan Yérusalém nu parah sanggeus dikepung

  • Kakurangan dahareun (4, 5, 9)

  • Indung-indung ngulub anak-anakna sorangan (10)

  • Yéhuwa geus ngumbar amarah-Na (11)

 5

• Doa ménta dipulihkeun

  • ”Sing émut ka nu kaalaman ku abdi sadaya” (1)

  • ”Cilaka abdi sadaya téh ku lantaran tos dosa” (16)

  • ”Nun Yéhuwa, wangsulkeun abdi sadaya” (21)

  • ’Pulihkeun deui sapertos kapungkur’ (21)