Kajadian 35:1-29
35 Geus kitu, Allah ngomong ka Yakub, ”Jung indit ka Bétel tuluy matuh di dinya. Sok jieun mézbah di dinya keur Allah nu bener, nu némbongan ka manéh basa manéh kabur ti Ésau lanceuk manéh.”
2 Tuluy Yakub ngomong kieu ka kulawargana sarta ka jalma-jalma nu bareng jeung manéhna, ”Piceunan patung allah-allah palsu nu aya di maranéh. Sucikeun diri maranéh jeung ganti baju maranéh.
3 Hayu urang indit ka Bétel. Di dinya, kuring rék nyieun mézbah keur Allah nu bener, nu ngajawab paménta kuring basa kuring keur kasusahan, sarta nu terus nyarengan kuring ka mana waé kuring indit.”*
4 Jadi maranéhna mikeun sakabéh patung allah-allah palsu ka Yakub, kitu ogé anting-anting dina ceuli maranéhna. Geus kitu, Yakub ngubur* kabéhanana di handapeun tangkal gedé di deukeut Syikhém.
5 Di sapanjang perjalanan maranéhna, Allah ngalantarankeun jalma-jalma di kota-kota sabudeureunana sarieuneun, jadi euweuh nu wani ngungudag anak-anak lalakina Yakub.
6 Ahirna, Yakub sarta jalma-jalma nu milu jeung manéhna nepi di Luz, nyaéta Bétel, di tanah Kanaan.
7 Di dinya, manéhna nyieun mézbah tuluy tempat éta disebut Él-bétel,* lantaran di dinya Allah nu bener némbongan ka manéhna basa manéhna kabur ti lanceukna.
8 Ka dieunakeun, Débora pangasuhna Ribka maot tuluy dikuburkeun di handapeun tangkal gedé* di deukeut Bétel. Jadi tempat éta dingaranan Alon-bakut* ku Yakub.
9 Waktu Yakub di perjalanan ti Padan-aram, Allah sakali deui némbongan ka manéhna sarta ngaberkahan manéhna.
10 Allah ngomong, ”Ngaran manéh Yakub, tapi manéh moal disebut Yakub deui. Ti saprak ayeuna, ngaran manéh jadi Israél.” Ti harita, Allah nyebut manéhna Israél.
11 Allah neruskeun, ”Kuring téh Allah Nu Mahakawasa. Sing loba anak, sarta turunan manéh sing beuki ngalobaan. Manéh bakal jadi karuhun ti bangsa nu gedé sarta karuhunna raja-raja.
12 Tanah nu geus dibikeun ku Kuring ka Ibrahim jeung Ishak bakal dibikeun ka manéh sarta turunan* manéh.”
13 Sanggeus ngomong jeung Yakub, Allah indit ninggalkeun manéhna.
14 Jadi, Yakub nangtungkeun hiji batu pangéling-ngéling di tempat Allah ngomong jeung manéhna. Tuluy batu éta dikucuran cianggur jeung minyak ku manéhna.
15 Tempat Allah ngomong jeung Yakub tetep disebut Bétel ku manéhna.
16 Geus kitu, maranéhna indit ti Bétel. Waktu maranéhna jauh kénéh ti Éfrata, Rakhél rék ngajuru, tapi ngajuruna téh meni hésé pisan.
17 Waktu Rakhél keur susah payah rék ngajuru, bidanna ngomong kieu, ”Tong sieun, Nyai bakal boga budak lalaki deui.”
18 Pas geus téréh maot (lantaran keur sakarat), Rakhél méré ngaran budak éta Bén-oni,* tapi ku bapana mah disebut Bényamin.*
19 Rakhél maot tuluy dikuburkeun di jalan nu rék ka Éfrata, nyaéta Bétléhém.
20 Yakub neundeun batu gedé di luhureun kuburan Rakhél. Batu éta aya kénéh di kuburan Rakhél nepi ka ayeuna.
21 Sanggeus éta, Israél indit tuluy masang kémah di beulah ditueun Munara Édér.
22 Waktu Israél cicing di tanah éta, Rubén nyaréan Bilha selir bapana. Éta kadéngéeun ku Israél.
Yakub boga 12 anak lalaki.
23 Anak-anak nu dilahirkeun ku Léa nyaéta Rubén anak cikalna Yakub, tuluy Siméon, Léwi, Yéhuda, Isakhar, jeung Zébulon.
24 Anak-anak nu dilahirkeun ku Rakhél nyaéta Yusuf jeung Bényamin.
25 Anak-anak nu dilahirkeun ku Bilha palayan Rakhél nyaéta Dan jeung Naftali.
26 Anak-anak nu dilahirkeun ku Zilpa palayan Léa nyaéta Gad jeung Asyér. Éta anak-anak lalakina Yakub nu lahir di Padan-aram.
27 Ahirna Yakub nepi di tempat Ishak bapana di Mamré, di daérah Kiriat-arba, nyaéta Hébron. Di dinya, Ibrahim jeung Ishak cicing jadi urang asing.
28 Ishak hirup nepi ka umur 180 taun.
29 Ahirna, Ishak maot tuluy dikuburkeun cara karuhunna. Umurna panjang, hirupna gé bagja. Manéhna dikuburkeun ku Ésau jeung Yakub, anak-anak lalakina.
Catetan Tambihan
^ Atawa ”nyarengan di jalan nu ditempuh ku kuring”.
^ Atawa ”nyumputkeun”.
^ Hartina ”Allah Bétel”.
^ Atawa ”tangkal ék”.
^ Hartina ”Tangkal Ék Panyeungceurikan”.
^ As. ”binih”.
^ Hartina ”Putra Waktu Abdi keur Sedih”.
^ Hartina ”Putra Leungeun Katuhu”.
