Czytanie ukazujących się w „Wiadomościach” w serwisie jw.org informacji o naszych współwyznawcach w Rosji znoszących prześladowania jest dla wielu z nas zachętą. Głosiciele z Timoru Wschodniego mogą korzystać z trzech takich artykułów, bo dotychczas tylko tyle ukazało się w ich języku, tetum (Dili). Jeden z nich dotyczył przeżyć brata Andrieja Suworkowa. Zaledwie kilka dni po tym, jak ukazał się on w języku tetum (Dili), pięcioro ochrzczonych nastolatków stanęło przed trudną próbą. Jak wspominają, rozmyślanie nad przykładem brata umocniło ich wiarę.

Podczas ceremonii szkolnej młodzieży nakazano oddawać honory sztandarowi. Kiedy nasi współwyznawcy odmówili, zostali zabrani do dyrektora, który w obecności innych nauczycieli zaczął ich przepytywać. Młodzi odważnie, ale z szacunkiem, podali biblijne podstawy swojej decyzji i odmówili pójścia na kompromis.

Wtedy nauczyciele wezwali policję, która zabrała młodych na posterunek, nie powiadamiając o tym ich rodziców. Policjanci zadzwonili do miejscowej bazy wojskowej, żądając, żeby przysłać żołnierza, który porozmawia z młodymi Świadkami. Policjanci i żołnierz wspólnie usiłowali ich zastraszyć, zamykając ich w celi na około pół godziny. Jeden z funkcjonariuszy położył nawet przed nimi na biurku pistolet i przesłuchiwał ich przez dwie godziny. W końcu młodym Świadkom pozwolono wrócić do domów.

Kiedy rodzice uczniów dowiedzieli się o tym, co zaszło, porozmawiali z nauczycielami i policjantami. Ponieważ sprzeciw nie zmalał, rodzice złożyli skargi do miejscowych władz. W końcu młodzi Świadkowie zostali zmuszeni do przeniesienia się do innych szkół.

Wszyscy ci nasi młodzi współwyznawcy, którzy zetknęli się ze sprzeciwem rówieśników, nauczycieli i urzędników, cieszyli się, że mieli świeżo w pamięci historię brata Andrieja Suworkowa.

Noviana Jose do Carmo wspomina: „Nasi nauczyciele poddali nas ostracyzmowi i wyrzucili ze szkoły. Ale doświadczenie brata Suworkowa pomogło mi nie tracić pozytywnego nastawienia”. Starsza siostra Noviany, Cejiana, mówi podobnie: „Opis przeżyć brata Suworkowa sprawił, że w obliczu prób zachowałam spokój”. Ruth Ximenes przyznaje, że ten artykuł pomógł jej „nie poddawać się”.

Ananda Maria Delavega wyjaśnia, że przykład zaufania do Jehowy, jaki dał brat Andriej Suworkow, skłonił ją do tego, żeby polegać na Bogu w modlitwie, zwłaszcza kiedy zetknęła się ze sprzeciwem.

Roni da Cruz opowiada: „Świadomość, że Jehowa wspiera ogólnoświatową społeczność braterską, dał mi pewność, że On jest też ze mną i że nie mam powodu się bać”.

Swoją wdzięczność za wiadomości ukazujące się w serwisie jw.org wyrazili też rodzice tych wiernych nastolatków.

Siostra Anita Ximenes, matka Ruth, samotnie wychowuje trzy córki. Co zrozumiałe, Anita się przestraszyła i zmartwiła, gdy usłyszała sąsiadów zmawiających się: „Pobijmy tych zdrajców!”. Mimo to mówi: „To, że nasi bracia i siostry w Rosji stają przed sądami z pozytywnym nastawieniem, naprawdę dodaje mi odwagi. Wykorzystałam ich przeżycia, żeby uczyć moje dziewczynki. Widzimy, że Jehowa to Ojciec, który zawsze jest przy nas”.

Podobnie jak nasi młodzi współwyznawcy i ich rodzice w Timorze Wschodnim czujemy się umocnieni dzięki rozmyślaniu nad odwagą naszych braci i sióstr, którzy ‛całkowicie zwyciężają’ w obliczu prześladowań (Rzymian 8:37).