BÓG stopniowo wyjawiał szczegóły co do pochodzenia i roli Mesjasza. Oto kilka przykładów:

Jehowa powiadomił wiernego Abrahama, że Mesjasz, obiecane „potomstwo”, będzie wywodzić się z jego rodu: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi — dlatego że posłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:18).

Bóg powtórzył Izaakowi obietnicę złożoną jego ojcu: „Spełnię przysięgę, którą przysiągłem Abrahamowi, twemu ojcu: (...) ‚Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi’” (Rodzaju 26:3, 4).

Zanim naród izraelski wszedł do Ziemi Obiecanej, Mojżesz oświadczył: „Jehowa, twój Bóg, wzbudzi ci spośród ciebie, spośród twoich braci, proroka jak ja — jego macie słuchać” (Powtórzonego Prawa 18:15).

„Wzbudzę po tobie twojego potomka, który wyjdzie z twego wnętrza; i utwierdzę jego królestwo. (...) Twój tron utwierdzony zostanie po czas niezmierzony” (2 Samuela 7:12, 16).

„Ustanowię go też pierworodnym, najwyższym z królów ziemi. Po czas niezmierzony zachowam swą lojalną życzliwość wobec niego, a moje przymierze będzie mu wierne. I potomstwo jego utwierdzę na zawsze, a jego tron — jak dni nieba” (Psalm 89:27-29 [89:28-30, Cyl]).

„‚Sprawię, że wyrośnie dla Dawida latorośl odznaczająca się prawością’ (...). Tak bowiem rzekł Jehowa: ‚Co się tyczy Dawida, żaden mężczyzna nie zostanie odcięty od zasiadania na tronie domu Izraela’” (Jeremiasza 33:15, 17).

„Spocznie na nim duch Jehowy, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i potęgi, duch poznania i bojaźni przed Jehową; i w prawości osądzi maluczkich, a w prostolinijności udzieli upomnienia na rzecz potulnych na ziemi. (...) Do niego, pytając, zwrócą się narody” (Izajasza 11:1, 2, 4, 10).

„A ty, Betlejem Efrata, zbyt małe, by się znaleźć między tysiącami Judy, z ciebie mi  wyjdzie ten, który ma zostać władcą w Izraelu; pochodzenie jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego” (Micheasza 5:2 [5:1, Cyl]).

„Siedemdziesiąt tygodni ustalono (...). A wiedz i wnikliwie to rozważ, że od wyjścia słowa o przywróceniu i o odbudowie Jerozolimy aż do Mesjasza Wodza będzie siedem tygodni, a także sześćdziesiąt dwa tygodnie. (...) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Mesjasz zostanie zgładzony i nie będzie miał nic dla siebie. Miasto zaś i miejsce święte zostaną obrócone w ruinę przez lud wodza, który nadciąga. (...) I aż do końca będzie wojna” (Daniela 9:24-26). A zatem Mesjasz miał się pojawić przed zburzeniem Drugiej Świątyni.

„Siedemdziesiąt tygodni” lat — czyli 490 lat — zaczęło się w roku 455 p.n.e., kiedy to perski król Artakserkses zezwolił Nehemiaszowi odbudować Jerozolimę. Sześćdziesiąt dziewięć tygodni „do Mesjasza Wodza” skończyło się w 29 roku n.e. a

Izajasz przepowiedział, że Mesjasz zostanie odrzucony i ‛wyrwany z krainy żyjących’, że da swoje życie „jako dar ofiarny za przewinienie” oraz „udostępni wielu ludziom stan prawości; ich przewinienia sam poniesie” (Izajasza 52:13 do 53:12; Kapłańska 7:1). Jego ofiara miała „zgładzić grzech i dokonać przebłagania za przewinienie” (Daniela 9:24).

Gdy Mesjasz złożył doskonałą ofiarę, inne ofiary przestały być potrzebne i straciły wartość w oczach Bożych. Bóg pozwolił, żeby świątynia została zniszczona, a składanie ofiar ‛ustało’.