1, 2. Jak Jehowa odsłania swoje zamierzenie przed ludzkością?

 TROSKLIWI rodzice rozmawiają z dziećmi o sprawach dotyczących rodziny. Ale oczywiście nie mówią im wszystkiego. Uwzględniają dojrzałość dzieci i wyjawiają im tylko to, co są one w stanie zrozumieć.

² Podobnie Jehowa w kontaktach z rodziną ludzką wyjawia swoje zamierzenie stopniowo. Kolejne informacje przekazuje dopiero wtedy, gdy uzna, że nadszedł stosowny czas. Omówimy teraz krótko, jak na przestrzeni wieków odsłaniał On prawdy o Królestwie.

3, 4. Czy Jehowa z góry ustalił bieg historii ludzkości? Objaśnij to.

³ Mesjańskie Królestwo pierwotnie nie wchodziło w zakres zamierzenia Jehowy. Dlaczego? Otóż Jehowa nie ustalił z góry biegu historii ludzkości — przecież obdarzył ludzi wolną wolą. Adamowi i Ewie tak obwieścił swoje zamierzenie co do rodzaju ludzkiego: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodz. 1:28). Pragnął też, żeby przestrzegali Jego norm dobra i zła (Rodz. 2:16, 17). Adam i Ewa mogli wybrać drogę lojalności. Gdyby oni oraz ich potomkowie nią podążali, Bóg nie musiałby ustanawiać Królestwa i intronizować Chrystusa, aby zrealizować swoje zamierzenie. Ziemia byłaby dziś pełna doskonałych ludzi i wszyscy oni służyliby Jehowie.

⁴ Chociaż Szatan oraz Adam i Ewa się zbuntowali, Jehowa nie odstąpił od swojego zamiaru napełnienia ziemi doskonałymi ludźmi. Po prostu zmienił metodę osiągnięcia tego celu. Jego zamierzenie nie jest jak pociąg, który musi jechać do stacji docelowej po konkretnym torze i który wskutek czyichś działań może się wykoleić. Gdy Jehowa obwieści swoje zamierzenie, żadna siła we wszechświecie nie udaremni jego realizacji (odczytaj Izajasza 55:11). Kiedy na jednym „torze” pojawia się przeszkoda, Jehowa wybiera  inny (Wyjścia 3:14, 15) a. W stosownym momencie informuje swoich lojalnych sług o nowej metodzie, którą się posłuży, żeby spełnić swoje zamierzenie.

5. Jak Jehowa zareagował na bunt w Edenie?

⁵ Gdy w Edenie doszło do buntu, Jehowa postanowił powołać do istnienia Królestwo (Mat. 25:34). W tamtym mrocznym momencie dziejów ludzkich rozbłysł promyk światła — Jehowa zaczął podawać informacje na temat tego narzędzia, za pomocą którego doprowadzi do odrodzenia ludzkości i naprawi szkody wywołane nieudaną próbą przejęcia władzy przez Szatana (Rodz. 3:14-19). Nie oznaczało to jednak, że od razu odsłonił wszystkie szczegóły dotyczące Królestwa.

6. Co Jehowa zapowiedział, ale czego przy tym nie wyjawił?

⁶ W pierwszym proroctwie Jehowa zapowiedział pojawienie się „potomstwa”, które zmiażdży węża (odczytaj Rodzaju 3:15). Nie wyjawił jednak tożsamości tego „potomstwa” ani też potomstwa węża. Tak naprawdę nie podał żadnych dalszych szczegółów przez jakieś 2000 lat b.

7. Dlaczego Jehowa wybrał Abrahama i czego się z tego uczymy?

⁷ Po upływie tego czasu Jehowa zapowiedział, że obiecane „potomstwo” przyjdzie z linii rodowej Abrahama. Wybrał go, ponieważ patriarcha ten ‛posłuchał Jego głosu’ (Rodz. 22:18). Wydarzenie to uczy nas czegoś ważnego: Jehowa wyjawia swoje zamierzenie wyłącznie tym, którzy odczuwają wobec Niego pełną szacunku bojaźń (odczytaj Psalm 25:14).

8, 9. Jakie informacje dotyczące obiecanego „potomstwa” Jehowa wyjawił Abrahamowi i Jakubowi?

⁸ Zwracając się przez anioła do Abrahama — swojego przyjaciela — Jehowa po raz pierwszy wyjawił ważną informację dotyczącą obiecanego „potomstwa”: będzie to człowiek (Rodz. 22:15-17; Jak. 2:23). Ale jak zmiażdży on węża? I kim jest wąż? Odpowiedzi na te pytania miał przynieść czas.

⁹ Jehowa zdecydował, że w linii prowadzącej do obiecanego Potomka znajdzie się wnuk Abrahama Jakub, wzór głębokiej wiary (Rodz. 28:13-22). Następnie poprzez Jakuba proroczo wyjawił, że obiecany Potomek przyjdzie z rodu Judy, jednego z synów Jakuba, i że otrzyma „berło”, symbol władzy królewskiej; ‛jemu miało się też należeć posłuszeństwo ludów’ (Rodz. 49:1, 10). W ten sposób Jehowa wskazał, że obiecany Potomek obejmie władzę królewską.

10, 11. Dlaczego Jehowa wyjawił swoje zamierzenie Dawidowi i Danielowi?

¹⁰ Gdy od czasów Judy minęło około 650 lat, Jehowa odsłonił kolejne szczegóły swojego zamierzenia. Przekazał je jednemu z potomków Judy — królowi Dawidowi, którego uznał za „męża według swego serca” (1 Sam. 13:14; 17:12;  Dzieje 13:22). Ponieważ Dawid żywił wobec Jehowy pełną szacunku bojaźń, Ten postanowił zawrzeć z nim przymierze, obiecując mu, że jeden z jego potomków będzie panował na wieki (2 Sam. 7:8, 12-16).

¹¹ Po jakichś 500 latach Jehowa podał proroctwo dotyczące roku, w którym ten namaszczony przez Niego Król, czyli Mesjasz, pojawi się na ziemi. Uczynił to za pośrednictwem Daniela (Dan. 9:25). Niezwykle cenił tego proroka. Dlaczego? Daniel okazywał Mu głęboki szacunek i służył Mu niezachwianie (Dan. 6:16; 9:22, 23).

12. Jakie polecenie otrzymał Daniel i dlaczego?

¹² Chociaż do spisania mnóstwa szczegółów dotyczących obiecanego Potomka (Mesjasza) Jehowa posługiwał się wiernymi prorokami takimi jak Daniel, to nie uznał jeszcze, że nadszedł czas, aby Jego słudzy w pełni rozumieli wszystko, co pod wpływem natchnienia zapisywali. Na przykład Daniel otrzymał wizję mającą związek z ustanowieniem Królestwa Bożego, ale potem usłyszał polecenie, żeby zapieczętował proroctwo do czasu wyznaczonego przez Jehowę. „Obfitość prawdziwej wiedzy” miała nastać dopiero w przyszłości (Dan. 12:4).

13. (a) Kto okazał się obiecanym Potomkiem? (b) Jak Jezus pomógł zrozumieć kolejne szczegóły proroctwa z Rodzaju 3:15?

¹³ Jehowa wyraźnie wskazał, że obiecanym Potomkiem — przyszłym Królem z linii rodowej Dawida — jest Jezus (Łuk. 1:30-33; 3:21, 22). Kiedy Jezus rozpoczął służbę, na pewne szczegóły zamierzenia Bożego padło jeszcze więcej światła (Mat. 4:13-17). Na przykład jednoznacznie określił on tożsamość węża z Księgi Rodzaju 3:14, 15, nazywając Diabła „zabójcą” i „ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). W objawieniu danym apostołowi Janowi wyjaśnił, że „pradawny wąż” to „Diabeł i Szatan” (odczytaj Objawienie 1:1; 12:9) c. W objawieniu tym wyjawił również, w jaki sposób ostatecznie wypełni proroctwo z Edenu i jako obiecany Potomek unicestwi Szatana (Obj. 20:7-10).

14-16. Czy uczniowie Jezusa z I wieku w pełni rozumieli sens wyjawianych przez niego prawd? Objaśnij to.

¹⁴ Jak wykazano w rozdziale 1 tej książki, Jezus poświęcał tematowi Królestwa sporo uwagi. Jednak nie zawsze wyjawiał swoim uczniom wszystkie szczegóły, które chcieli znać. A nawet jeśli podał konkretne informacje, chrześcijanie zaczynali dostrzegać pełne ich znaczenie dopiero po jakimś czasie — niekiedy po upływie setek lat. Rozważmy niektóre przykłady.

¹⁵ W roku 33 n.e. Jezus wyjawił, że mający z nim panować współkrólowie będą pochodzić z ziemi i że zostaną wskrzeszeni do życia duchowego w niebie. Jego uczniowie  nie pojęli sensu tej prawdy od razu (Dan. 7:18; Jana 14:2-5). W tym samym roku Jezus za pomocą przykładów wskazał, że Królestwo zostanie ustanowione dopiero po dłuższym czasie od jego powrotu do nieba (Mat. 25:14, 19; Łuk. 19:11, 12). Również tej ważnej sprawy uczniowie nie zrozumieli i po zmartwychwstaniu Jezusa pytali go: „Czy w tym czasie przywracasz królestwo Izraelowi?”. On jednak postanowił nie ujawniać wtedy dodatkowych szczegółów (Dzieje 1:6, 7). Poza tym Jezus uczył, że pojawią się „drugie owce”, nienależące do „małej trzódki” jego współwładców (Jana 10:16; Łuk. 12:32). Tożsamość obu tych grup naśladowcy Chrystusa poprawnie rozpoznali dopiero jakiś czas po ustanowieniu Królestwa w roku 1914.

¹⁶ W trakcie swego pobytu na ziemi Jezus mógłby przekazać uczniom jeszcze wiele innych rzeczy, ale zdawał sobie sprawę, że nie byliby w stanie tego znieść (Jana 16:12). Nie ulega wątpliwości, że w I wieku zostało wyjawionych sporo informacji na temat Królestwa. Ale nie nadeszła jeszcze pora, by nastała ‛obfitość wiedzy’.

17. Co musimy robić, żeby zrozumieć prawdy o Królestwie, ale dlaczego to nie wystarczy?

¹⁷ Jehowa zapewnił Daniela, że w „czasie końca” wielu „będzie przebiegać i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” o zamierzeniu Bożym (Dan. 12:4). Ci, którzy chcą posiąść taką wiedzę, muszą się zdobyć na znaczny wysiłek. Według pewnego leksykonu użyta tu forma hebrajskiego czasownika przetłumaczonego na „przebiegać” kryje w sobie myśl o starannym, wnikliwym analizowaniu tekstu. Jednak bez względu na to, jak pilnie studiujemy Biblię, nie zdołamy  poprawnie zrozumieć prawd o Królestwie, jeżeli Jehowa nie udzieli nam pomocy (odczytaj Mateusza 13:11).

18. Jak ci, którzy boją się Jehowy, dowodzą wiary i pokory?

¹⁸ Przed rokiem 1914 Jehowa stopniowo objawiał prawdy o Królestwie i podobnie czyni w obecnym czasie końca. Z rozdziału 4 i 5 tej książki dowiemy się, że w ciągu minionego stulecia słudzy Boży musieli wiele razy korygować swoje zrozumienie. Czy świadczy to o braku Bożego poparcia? Wręcz przeciwnie! Jehowa ich wspiera. Dlaczego? Ponieważ ci, którzy się Go boją, przejawiają dwa cenione przez Niego przymioty: wiarę i pokorę (Hebr. 11:6; Jak. 4:6). Słudzy Jehowy wierzą, że wszystkie obietnice zawarte w Jego Słowie niezawodnie się spełnią. A dzięki pokorze przyznają, iż nie w pełni rozumieli, w jaki sposób się one urzeczywistnią. Odzwierciedleniem takiej pokornej postawy jest wypowiedź ze Strażnicy z 1 marca 1925 roku: „Wiemy, że do Pana należy wykładnia, że będzie On wykładał Słowo swemu ludowi w sposób i w czasie, który uzna za stosowny”.

19. Jakie zrozumienie daje nam dzisiaj Jehowa i dlaczego?

¹⁹ Gdy w roku 1914 Królestwo zaczęło panować, lud Boży miał tylko cząstkową wiedzę na temat tego, w jaki sposób spełnią się proroctwa dotyczące Królestwa (1 Kor. 13:9, 10, 12). Gorąco pragnąc ujrzeć spełnienie Bożych obietnic, niekiedy wyciągaliśmy błędne wnioski. W miarę upływu lat rozsądne okazało się podejście, które w cytowanej powyżej Strażnicy sformułowano tak: „Wydaje się, że bezpiecznie jest trzymać się zasady, iż proroctwo możemy zrozumieć dopiero wtedy, gdy się spełni albo gdy zacznie się spełniać”. Dziś, kiedy posunęliśmy się daleko w czasie końca, spełniło się lub spełnia wiele proroctw związanych z Królestwem. Ponieważ słudzy Boży są pokorni i chętnie poddają się  skorygowaniu, Jehowa pozwala, żeby ich zrozumienie Jego zamierzenia stało się pełniejsze. Rzeczywiście nastała „obfitość prawdziwej wiedzy”!

20, 21. Jak nowe zrozumienie prawdy wpłynęło na chrześcijan z I wieku?

²⁰ Kiedy Jehowa pozwala nam lepiej zrozumieć prawdę, wystawia to na próbę stan naszych serc. Czy wiara i pokora pobudzą nas do przyjęcia zmian? Przed taką próbą stanęli chrześcijanie żyjący w połowie I wieku. Cofnijmy się do tego czasu. Wyobraź sobie, że jesteś chrześcijaninem pochodzenia żydowskiego. Głęboko szanujesz Prawo Mojżeszowe i odczuwasz dumę z narodowego dziedzictwa. I oto otrzymujesz natchnione listy, w których apostoł Paweł pisze, że Prawo już nie obowiązuje i że Jehowa odrzucił Izrael cielesny, a zaczął zgromadzać Izrael duchowy, składający się zarówno z Żydów, jak i z pogan (Rzym. 10:12; 11:17-24; Gal. 6:15, 16; Kol. 2:13, 14). Jak byś na to zareagował?

²¹ Pokorni chrześcijanie przyjęli natchnione wyjaśnienia Pawła, co spotkało się z błogosławieństwem Jehowy (Dzieje 13:48). Ale inni byli przywiązani do swoich poglądów i z niechęcią potraktowali nowe zrozumienie (Gal. 5:7-12). Gdyby nie zmienili zdania, utraciliby widoki na dzielenie władzy z Chrystusem (2 Piotra 2:1).

22. Jak reagujesz na nowe wyjaśnienia dotyczące zamierzenia Bożego?

²² W ostatnich dziesięcioleciach Jehowa pozwolił nam lepiej zrozumieć temat Królestwa — na przykład kiedy poddani tego rządu zostaną oddzieleni od jego przeciwników niczym owce od kóz. Albo kiedy dobiegnie końca kompletowanie grona 144 000, co oznaczają podane przez Jezusa przypowieści o Królestwie i kiedy pójdą do nieba ostatni pomazańcy d. Jak reagujesz na takie uściślenia? Czy wzmacniają twoją wiarę? Czy postrzegasz je jako dowód, że Jehowa dalej poucza swoich pokornych sług? Następne rozdziały tej książki ugruntują cię w przekonaniu, że Jehowa stopniowo wyjawia swoje zamierzenie tym, którzy się Go boją.