1, 2. (a) Dlaczego wygnańcy mogą się czuć zaniepokojeni? (b) Co tym razem przekazuje im Ezechiel? (c) Na jakie pytania odpowiemy?

 POD natchnieniem od Jehowy Ezechiel przekazał wygnańcom w Babilonie wiele proroctw za pomocą znaków. Pierwsze proroctwo przedstawione przez Ezechiela było zapowiedzią wyroku, podobnie jak drugie, trzecie i kolejne (Ezech. 3:24-26; 4:1-7; 5:1; 12:3-6). Właściwie wszystkie proroctwa, które odgrywał do tej pory w znakach, zawierały zapowiedź surowego wyroku na narodzie żydowskim.

² Dlatego wyobraź sobie, jak zaniepokojeni muszą być wygnańcy, kiedy Ezechiel znów staje przed nimi, żeby przedstawić kolejne proroctwo. Na pewno się zastanawiają: „Czego strasznego się tym razem dowiemy?”. Ale czeka ich coś niespodziewanego. Prorocza scena, którą teraz odgrywa Ezechiel, bardzo się różni od poprzednich. Nie przekazuje on surowego wyroku, ale radosną obietnicę (Ezech. 37:23). Jaką wiadomość otrzymują wygnańcy? Jakie jest jej znaczenie? Jak to wpływa na dzisiejszych sług Bożych? Dowiedzmy się.

3. (a) Co wyobrażała laska „dla Judy”? (b) Dlaczego dziesięcioplemienne królestwo nazwano „laską Efraima”?

³ Jehowa polecił Ezechielowi wziąć dwie laski i napisać na jednej „dla Judy”, a na drugiej „dla Józefa — laski Efraima” (odczytaj Ezechiela 37:15, 16). Co przedstawiały te dwie laski? Laska „dla Judy” wyobrażała dwuplemienne królestwo Judy i Beniamina. Panowali w nim władcy z linii rodowej Judy, a w świątyni w Jerozolimie usługiwali kapłani (2 Kron. 11:13, 14; 34:30). A zatem z królestwem tym była związana dynastia Dawida oraz kapłani z rodu Lewiego. „Laska Efraima” oznaczała dziesięcioplemienne królestwo Izraela. Skąd takie określenie? Pierwszym królem dziesięcioplemiennego królestwa był Jeroboam z plemienia Efraima. Z czasem Efraim stał się dominującym plemieniem w Izraelu (Powt. Pr. 33:17; 1 Król. 11:26). Zauważmy, że do dziesięcioplemiennego królestwa Izraela nie należeli królowie z linii Dawida ani kapłani z rodu Lewiego.

4. Czyje działania przedstawiało połączenie dwóch lasek? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁴ Następnie Ezechiel przyłożył jedną laskę do drugiej, żeby stały się „jedną laską”. Wygnańcy z niepokojem przyglądali się zachowaniu proroka i zapytali go: „Czy wyjaśnisz nam, co to wszystko znaczy?”. Wytłumaczył, że odgrywa to, co zrobi sam Jehowa, który o dwóch laskach powiedział: „Połączę (...) [je], tak iż staną się one w mojej ręce jedną laską” (Ezech. 37:17-19).

5. Jakie znaczenie miało to, co zrobił Ezechiel? (Zobacz też ramkę „Złączenie dwóch lasek”).

⁵ Potem Jehowa wyjaśnił znaczenie tej proroczej sceny (odczytaj Ezechiela 37:21, 22). Wygnańcy z dwuplemiennego królestwa Judy i z dziesięcioplemiennego królestwa Izraela (Efraima) zostaną sprowadzeni do ojczyzny, gdzie będą tworzyć „jeden naród” (Jer. 30:1-3; 31:2-9; 33:7).

6. Jakie uzupełniające się proroctwa znajdujemy w 37 rozdziale Księgi Ezechiela?

⁶ W 37 rozdziale Księgi Ezechiela znajdujemy zdumiewające proroctwa o odrodzeniu, które się wzajemnie uzupełniają! Jehowa dowiedzie, że jest Bogiem, który przywraca nie tylko życie (wersety 1-14), ale też jedność (wersety 15-28). Te dwa proroctwa — o suchych kościach i o dwóch laskach — zawierają pokrzepiające przesłanie: tak jak można odwrócić skutki śmierci, tak samo można przywrócić utraconą jedność.

7. Jak relacja z 1 Kronik 9:2, 3 potwierdza, że „u Boga wszystko jest możliwe”?

⁷ Z ludzkiego punktu widzenia uwolnienie i zjednoczenie wygnańców wydawało się całkowicie niemożliwe a. Ale „u Boga wszystko jest możliwe” (Mat. 19:26). Jehowa spełnił swoje proroctwo. Niewola babilońska skończyła się w 537 roku p.n.e. i wkrótce potem osoby pochodzące z obu królestw  wróciły do Jerozolimy, żeby pomagać w przywróceniu czystego wielbienia. Potwierdza to natchniona relacja: „W Jerozolimie zamieszkała część potomków Judy, Beniamina, Efraima i Manassesa” (1 Kron. 9:2, 3; Ezd. 6:17). Zgodnie z tym, co zapowiedział Jehowa, osoby pochodzące z dziesięcioplemiennego królestwa Izraela zostały zjednoczone z osobami z dwuplemiennego królestwa Judy.

8. (a) Co zapowiedział Izajasz? (b) Jakie dwa istotne szczegóły znajdujemy w Ezechiela 37:21?

⁸ Jakieś 200 lat wcześniej Izajasz prorokował, co się wydarzy po powrocie Izraela i Judy z niewoli. Zapowiedział, że Jehowa „zgromadzi rozproszonych z Izraela” i „rozproszonych z Judy” z „czterech krańców ziemi”, między innymi „z Asyrii” (Izaj. 11:12, 13, 16). Jehowa rzeczywiście to zrobił — ‛zabrał Izraelitów spośród narodów’ (Ezech. 37:21). Zwróćmy uwagę na dwa istotne szczegóły: Jehowa już nie nazywa wygnańców „Judą” i „Efraimem”, ale „Izraelitami” — traktuje ich jako jedną grupę. Co więcej, zapowiada, że Izraelici nie zostaną ‛zabrani’ z jednego narodu, z imperium babilońskiego, ale z wielu narodów — „ze wszystkich stron”.

9. Jak Jehowa pomógł wygnańcom się zjednoczyć?

⁹ Jak Jehowa pomógł zjednoczyć się wygnańcom, którzy wrócili do swojego kraju? Dał im duchowych pasterzy, takich jak Zerubbabel, arcykapłan Jozue, Ezdrasz czy Nehemiasz. Powołał też proroków Aggeusza, Zachariasza i Malachiasza. Ci wierni mężczyźni zachęcali naród do przestrzegania Bożych  praw (Nehem. 8:2, 3). Poza tym Jehowa chronił swoich sług, udaremniając plany ludzi, którzy chcieli im zaszkodzić (Est. 9:24, 25; Zach. 4:6).

10. Co z czasem udało się Szatanowi?

¹⁰ Ale mimo tych wszystkich życzliwych działań Jehowy większość Izraelitów nie czciła Go we właściwy sposób. Ich zachowanie jest opisane w księgach biblijnych, które powstały po powrocie z wygnania (Ezd. 9:1-3; Nehem. 13:1, 2, 15). Nie minęło 100 lat, a Izraelici tak bardzo odeszli od czystego wielbienia, że Jehowa musiał ich nawoływać: „Wróćcie do mnie” (Malach. 3:7). Kiedy na ziemię przyszedł Jezus, religia żydowska była już podzielona na różne ugrupowania, na czele których stali niewierni pasterze (Mat. 16:6; Marka 7:5-8). Szatan osiągnął swój cel — wśród Żydów nie było jedności. Jednak proroctwo Jehowy o zjednoczeniu Jego sług miało się spełnić. W jaki sposób?

11. (a) Co w związku z omawianym proroctwem wyjawił Jehowa? (b) Co ponownie starał się osiągnąć Szatan, gdy został wyrzucony z nieba?

¹¹ Odczytaj Ezechiela 37:24. Jehowa wyjawił, że to proroctwo o zjednoczeniu spełni się całkowicie dopiero wtedy, gdy Jego „sługa Dawid”, czyli Jezus, zacznie panować jako Król. Stało się to w roku 1914 (2 Sam. 7:16; Łuk. 1:32) b. Miejsce narodu izraelskiego już od dawna zajmował Izrael duchowy, czyli chrześcijanie namaszczeni duchem świętym (Jer. 31:33; Gal. 3:29). Szatan, który został wyrzucony z nieba, ponownie starał się zniszczyć jedność wśród ludu Bożego (Obj. 12:7-10). Na przykład po tym, jak w roku 1916 zmarł brat Russell, Szatan posłużył się odstępcami, żeby wywołać podziały wśród pomazańców. Jednak ci odstępcy wkrótce potem opuścili organizację. Później Szatan przyczynił się do tego, że bracia przewodzący w działalności zostali uwięzieni, ale mimo to lud Jehowy dalej istniał. Wśród pomazańców, którzy byli wierni Jehowie, nadal panowała jedność.

12. Dlaczego Szatanowi nie udaje się zburzyć jedności wśród pomazańców?

¹² Widzimy więc, że w przeciwieństwie do narodu izraelskiego Izrael duchowy odparł ataki Szatana. Dlaczego Szatanowi nie udaje się zburzyć jedności wśród pomazańców? Ponieważ z całego serca starają się oni trzymać zasad Jehowy. Dzięki temu korzystają z ochrony swojego Króla, Jezusa Chrystusa, który wyruszył, żeby odnieść zwycięstwo nad Szatanem (Obj. 6:2).

13. Jaką ważną prawdę uwypukla omawiane proroctwo?

¹³ Jakie znaczenie ma obecnie proroctwo o złączeniu dwóch lasek? Pamiętajmy, że miało ono wskazać, jak zostaną  zjednoczone dwie grupy. A przede wszystkim podkreślało, że będzie to możliwe dzięki Jehowie. W takim razie na jaką ważną prawdę dotyczącą czystego wielbienia kładzie nacisk omawiane proroctwo? Mówiąc krótko, sam Jehowa sprawi, że Jego słudzy będą zjednoczeni (Ezech. 37:19).

14. Jak proroctwo o złączeniu dwóch lasek spełnia się na większą skalę od roku 1919?

¹⁴ Proroctwo o złączeniu dwóch lasek zaczęło się spełniać na większą skalę w roku 1919, kiedy lud Boży został oczyszczony pod względem duchowym i wszedł do raju duchowego. Większość sług Bożych, którzy zostali wtedy zjednoczeni, miała perspektywę, że będzie pełniła funkcję królów i kapłanów w niebie (Obj. 20:6). Zostali oni wyobrażeni przez laskę „dla Judy” — narodu, który obejmował królów z rodu Dawida oraz kapłanów lewickich. Jednak z czasem do tych duchowych Żydów zaczęło się przyłączać coraz więcej osób mających nadzieję żyć na ziemi. Wyobraża ich „laska Efraima” — narodu, w którym nie było królów z rodu Dawida ani kapłanów lewickich. Obie grupy w zjednoczony sposób służą Jehowie jako Jego lud pod panowaniem jednego Króla, Jezusa Chrystusa (Ezech. 37:24).

15. Jak spełniają się obecnie słowa z Ezechiela 37:26, 27?

¹⁵ Z proroctwa Ezechiela wynika, że w czystym wielbieniu Boga do pomazańców miało przyłączyć się wielu ludzi. Jehowa powiedział o swoich sługach: „Sprawię, że będą liczni, i (...) będzie nad nimi mój namiot” (Ezech. 37:26, 27 i przypis). Ta wypowiedź przypomina nam proroctwo, które jakieś 700 lat później usłyszał apostoł Jan: „Ten, który zasiada na tronie, rozpostrze nad nimi [wielką rzeszą ludzi] swój namiot” (Obj. 7:9, 15). Obecnie pomazańcy i wielka rzesza tworzą jeden naród, znajdujący się pod „namiotem” Jehowy, czyli Jego ochroną.

16. Jakie proroctwo dotyczące zjednoczenia Izraela duchowego i osób mających nadzieję ziemską przekazał Zachariasz?

¹⁶ Zjednoczenie Izraela duchowego i osób mających nadzieję ziemską zapowiadał również Zachariasz, który należał do repatriantów. Napisał: „Dziesięciu ludzi ze wszystkich narodów (...) mocno uchwyci się szaty Żyda i powie: ‚Chcemy iść z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zach. 8:23). Zaimek „wy” wskazuje, że tym „Żydem” nie jest jedna osoba, ale grupa — ostatek pomazańców, czyli Żydów duchowych (Rzym. 2:28, 29). „Dziesięciu ludzi” symbolizuje tych, którzy mają nadzieję żyć na ziemi. ‛Mocno uchwycili się’ pomazańców i ‛idą z nimi’ (Izaj. 2:2, 3; Mat. 25:40). Te dwa zwroty podkreślają, że obie grupy działają w pełnej jedności.

17. Jak panującą wśród nas jedność opisał Jezus?

 ¹⁷ Niewykluczone, że omawiane proroctwo Ezechiela miał na myśli Jezus, kiedy opisał siebie jako pasterza, pod którego opieką jego owce (pomazańcy) i „drugie owce” (osoby mające nadzieję ziemską) stają się „jedną trzodą” (Jana 10:16; Ezech. 34:23; 37:24, 25). Te słowa Jezusa oraz zapowiedzi starożytnych proroków trafnie opisują jedność duchową, jakiej dziś zaznajemy bez względu na to, do której z tych grup należymy. Religia fałszywa jest podzielona na niezliczone odłamy, a my cieszymy się wyjątkową jednością.

18. Jak z Ezechiela 37:28 wynika, że słudzy Boży nie mogą być częścią świata?

¹⁸ Końcowe słowa z proroctwa Ezechiela upewniają nas, że nasza jedność nigdy nie zostanie zburzona (odczytaj Ezechiela 37:28). Lud Jehowy jest zjednoczony, bo jest „pośród niego” Boże sanktuarium, symbolizujące czyste wielbienie. Żeby dalej tak było, musimy pozostawać święci, czyli oddzieleni od świata rządzonego przez Szatana (1 Kor. 6:11; Obj. 7:14). To, że nie możemy być częścią świata, podkreślił Jezus. W żarliwej modlitwie za uczniów powiedział: „Święty Ojcze, czuwaj nad nimi (...), żeby stanowili jedno (...). Nie są częścią świata (...). Uświęć ich przez prawdę” (Jana 17:11, 16, 17). Zauważmy, że Jezus powiązał jedność z trzymaniem się z dala od świata.

19. (a) W jaki sposób dowodzimy, że jesteśmy „naśladowcami Boga”? (b) Jaką ważną prawdę dotyczącą jedności podkreślił Jezus w ostatnią noc przed swoją śmiercią?

 ¹⁹ Jest to jedyne miejsce w Biblii, w którym Jezus nazywa Boga „Świętym Ojcem”. Jehowa jest absolutnie czysty i prawy. Izraelitom nakazał: „Macie być święci, ponieważ ja jestem święty” (Kapł. 11:45). Jako „naśladowcy Boga”, chcemy stosować się do tego nakazu we wszystkim, co robimy (Efez. 5:1; 1 Piotra 1:14, 15). W odniesieniu do ludzi „święty” oznacza „oddzielony”. Tak więc Jezus w ostatnią noc przed swoją śmiercią podkreślił, że jego uczniowie pozostaną zjednoczeni, jeśli będą trzymać się z dala od świata i jego podziałów.

20, 21. (a) Co nas upewnia, że możemy liczyć na ochronę Jehowy? (b) Na co jesteś zdecydowany?

²⁰ Niezwykła jedność widoczna dziś na całej ziemi wśród Świadków Jehowy dowodzi, że Jehowa wysłuchał Jezusa, który błagał: „Proszę, żebyś (...) czuwał nad nimi z powodu Niegodziwca” (odczytaj Jana 17:14, 15). Kiedy widzimy, że Szatanowi nie udaje się zniszczyć jedności ludu Bożego, coraz bardziej ufamy w to, że Jehowa będzie nas ochraniał. W proroctwie zapisanym przez Ezechiela Jehowa powiedział, że dwie laski staną się jedną w Jego ręce. To sam Jehowa w cudowny sposób zjednoczył swoich sług i ochrania ich swoją ręką, dlatego są poza zasięgiem Szatana.

²¹ Co w związku z tym każdy z nas powinien robić? Chcemy dalej ze wszystkich sił przyczyniać się do naszej cennej jedności. W jaki sposób? Regularnie wielbiąc Jehowę w Jego duchowej świątyni. W następnych rozdziałach omówimy, z czym to się wiąże.