Rozdział 27

Narodziło się Królestwo Boże!

Wizja 7 — Objawienie 12:1-17

Treść: Niebiańska niewiasta rodzi dziecko, Michał walczy z Szatanem i zrzuca go na ziemię

Czas spełnienia: Od wyniesienia Chrystusa Jezusa na tron w roku 1914 do wielkiego ucisku

1. W czym nam pomoże zrozumienie znaków opisanych w rozdziałach od 12 do 14 Księgi Objawienia?

ŚWIĘTA tajemnica Boga została odsłonięta (Objawienie 10:7). Królestwo Jehowy, podległe Jego Mesjaszowi, jest już dynamiczną rzeczywistością. Sprawuje władzę! Dla Szatana i jego nasienia obecność tego Królestwa oznacza zgubę, natomiast dla Nasienia niebiańskiej organizacji Bożej — chwalebne zwycięstwo. Jednakże siódmy anioł nie przestał jeszcze dąć w trąbę, ma bowiem do wyjawienia o wiele więcej szczegółów dotyczących trzeciego biada (Objawienie 11:14). Znaki opisane w rozdziałach od 12 do 14 Księgi Objawienia pomogą nam pogłębić docenianie wszystkiego, co się wiąże z trzecim biada oraz z doprowadzeniem do końca świętej tajemnicy Bożej.

2. (a) Jaki wielki znak widzi Jan? (b) Kiedy wyjawiono znaczenie tego znaku?

² Jan widzi teraz wielki znak, mający nader doniosłe znaczenie dla ludu Bożego. Znak ten wprowadza pasjonującą proroczą wizję, której sens wyjaśniono po raz pierwszy w Strażnicy angielskiej z 1 marca 1925 roku w artykule „Narodziny narodu”, a potem w książce Wyzwolenie, wydanej w roku 1926. Ów promienny snop zrozumienia Biblii miał historyczne znaczenie dla rozwoju dzieła Jehowy. Pozwólmy więc Janowi opisać ten stopniowo odsłaniany dramat: „I było widać wielki znak w niebie: niewiasta przyobleczona w słońce, a pod jej stopami księżyc, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd, i była brzemienna. I woła w boleściach i w męce rodzenia” (Objawienie 12:1, 2).

3. Kim jest niewiasta widziana w niebie?

³ Po raz pierwszy Jan widzi w niebie niewiastę. Oczywiście nie chodzi o prawdziwą kobietę, lecz o znak, czyli symbol (Objawienie 1:1). Co ona wyobraża? W natchnionych proroctwach kobiety czasami przedstawiają organizacje niejako poślubione wybitnym osobistościom. W Pismach Hebrajskich naród izraelski określano mianem małżonki Jehowy Boga (Jeremiasza 3:14). Pisma Greckie nazywają zbór namaszczonych duchem chrześcijan oblubienicą Chrystusa (Objawienie 21:9-14). Niewiasta, którą widzi tu Jan, również jest komuś poślubiona i oczekuje rozwiązania. Kto jest jej mężem? Otóż później jej dziecko „zostało porwane do Boga i do Jego tronu” (Objawienie 12:5). Jehowa tym samym uznaje dziecko za swoje. A zatem kobieta oglądana przez Jana musi być symboliczną małżonką Jehowy.

4. Kim są synowie symbolicznej małżonki Bożej i jak apostoł Paweł nazywa niewiastę oglądaną przez Jana?

⁴ Około ośmiu stuleci wcześniej Jehowa zwrócił się do tej symbolicznej kobiety słowami: „Wszyscy twoi synowie będą uczniami  Jahwe” (Izajasza 54:5, 13, BT). Jezus przytoczył to proroctwo i wskazał, że synami tymi są jego wierni naśladowcy, którzy później utworzyli zbór namaszczonych chrześcijan (Jana 6:44, 45). Skoro tak, to członkowie owego zboru, nazywani synami Bożymi, są również dziećmi symbolicznej małżonki Boga (Rzymian 8:14). Apostoł Paweł dodaje tu jeszcze jeden istotny szczegół, pisząc: „Jeruzalem zaś górne cieszy się wolnością. Ono to właśnie jest naszą matką” (Galacjan 4:26, Bp). A więc „niewiasta” z wizji Jana to ‛Jeruzalem górne’.

5. Czym jest w rzeczywistości Jeruzalem górne, skoro symboliczna małżonka Jehowy ma koronę z 12 gwiazd?

⁵ Ale czym właściwie jest Jeruzalem górne? Skoro Paweł nazywa je „górnym”, a Jan widzi je w niebie, więc najwyraźniej nie chodzi o ziemskie miasto; nie można go również utożsamić z „Nowym Jeruzalem”, ponieważ organizacja ta jest oblubienicą Chrystusa, a nie małżonką Jehowy (Objawienie 21:2). Zwróćmy uwagę, iż niewiasta nosi koronę z dwunastu gwiazd. Liczba 12 odnosi się do zupełności organizacyjnej. * Toteż 12 gwiazd wydaje się wskazywać, że chodzi o niebiańską strukturę organizacyjną, analogiczną do struktury ziemskiej, jaką było starożytne Jeruzalem. A zatem Jeruzalem górne jest wszechświatową organizacją podległych Jehowie stworzeń duchowych, która występuje w charakterze Jego małżonki, usługując Mu i wydając potomstwo.

6. (a) Na co wskazuje fakt, że niewiasta, którą widzi Jan, jest przyobleczona w słońce, pod stopami ma księżyc i nosi koronę z gwiazd? (b) Co symbolizują bóle porodowe tej brzemiennej niewiasty?

⁶ Niewiasta, którą widzi Jan, jest przyobleczona w słońce i ma pod stopami księżyc. Dodajmy do tego koronę z gwiazd, a okaże się, że jest zewsząd otoczona światłami niebieskimi. Dniem i nocą oświeca ją łaska Boża. Jakże trafny to symbol prześwietnej niebiańskiej organizacji Jehowy! Poza tym owa niewiasta jest brzemienna i odczuwa bóle porodowe. Woła do Boga o pomoc, co dowodzi, że nastał czas rozwiązania. W Biblii bóle porodowe często wyobrażają trud, jaki trzeba ponieść, żeby osiągnąć coś ważnego. (Porównaj Psalm 90:2, BT; Przysłów [Przypowieści] 25:23, NW; Izajasza 66:7, 8). Niewątpliwie takiego właśnie bólu doznała niebiańska organizacja Jehowy, przygotowując się do tego historycznego porodu.

Wielki smok barwy ognistej

7. Jaki dalszy znak w niebie widzi Jan?

⁷ Co dalej ogląda Jan? „I było widać inny znak w niebie: a oto wielki smok barwy ognistej, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów; a jego ogon wlecze trzecią część gwiazd nieba — i zrzucił je na ziemię. I smok stał przed niewiastą, która właśnie miała urodzić, aby mógł, gdy już ona urodzi, pożreć jej dziecko” (Objawienie 12:3, 4).

8. (a) Kim jest wielki smok barwy ognistej? (b) Na co wskazuje okoliczność, że smok ma siedem głów i dziesięć rogów, a na każdej głowie diadem?

⁸ Ten smok to Szatan, „pradawny wąż” (Objawienie 12:9; 1 Mojżeszowa 3:15). Jest dzikim niszczycielem — siedmiogłowym, żarłocznym smokiem, który potrafi z łatwością połknąć swą ofiarę. Jakże osobliwie wygląda: Siedem głów i dziesięć rogów wskazuje, że jest twórcą politycznej bestii, którą wkrótce potem opisano w 13 rozdziale Objawienia, a która także ma siedem głów i dziesięć rogów. Na każdej głowie Szatana widnieje diadem — w sumie jest ich siedem — co nas upewnia, iż mocarstwa światowe wyobrażone przez ową bestię podlegają jego rządom (Jana 16:11). Dziesięć rogów stanowi trafny symbol pełni władzy, jaką sprawuje nad tym światem.

9. Na co wskazuje fakt, że ogon smoka ‛wlecze i zrzuca na ziemię trzecią część gwiazd nieba’?

⁹ Smok ma władzę również w dziedzinie duchowej. Ogonem „wlecze trzecią część gwiazd nieba”. Gwiazdy wyobrażają czasem  aniołów (Joba 38:7). Wzmianka o „trzeciej części” może uwypuklać fakt, że Szatan zwiódł znaczną liczbę aniołów. Gdy już raz dostali się pod jego panowanie, nie było dla nich ratunku. Nie mogli wrócić do świętej organizacji Bożej. Stali się demonami, których jak gdyby wlecze za sobą Szatan — ich król czy też władca (Mateusza 12:24). Prócz tego czytamy, że zrzucił ich na ziemię. Niewątpliwie jest to nawiązanie do wydarzeń sprzed potopu, kiedy za dni Noego Szatan nakłonił nieposłusznych synów Bożych do zstąpienia na ziemię i współżycia z córkami ludzkimi. Tych „aniołów, którzy zgrzeszyli”, Bóg za karę wtrącił niejako do więzienia, a ich stan bywa nazywany Tartarem (1 Mojżeszowa 6:4; 2 Piotra 2:4, BT; Judy 6).

10. Jakie przeciwstawne organizacje ukazują się w naszym polu widzenia i dlaczego smok chce pożreć dziecko, które urodzi niewiasta?

¹⁰ Wyraźnie ukazano tu więc dwie przeciwstawne organizacje: niebiańską organizację Jehowy, zobrazowaną przez niewiastę, oraz demoniczną organizację Szatana, rzucającą wyzwanie władzy Boga. Wielka kwestia sporna co do zwierzchnictwa musi zostać rozstrzygnięta. Ale jak? Szatan, który dalej wlecze za sobą demony, przypomina drapieżnego zwierza, wypatrującego potencjalnej ofiary. Czeka, żeby niewiasta urodziła. Chce pożreć jej nowo narodzone dziecko, ponieważ wie, że stanowi ono śmiertelne zagrożenie zarówno dla niego samego, jak i dla świata podlegającego jego władzy (Jana 14:30).

Syn, mężczyzna

11. Jak Jan opisuje narodziny dziecka niewiasty i dlaczego nazwano je „synem, mężczyzną”?

¹¹ Czas wyznaczony narodom na rządzenie się bez ingerencji Bożej upłynął w roku 1914 (Łukasza 21:24). Wtedy to, w ściśle oznaczonej porze, niewiasta wydaje na świat dziecko: „I urodziła syna, mężczyznę, który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną. I dziecko jej zostało porwane do Boga i do jego tronu. A niewiasta uciekła na pustkowie, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni” (Objawienie 12:5, 6). Jej dziecko to „syn, mężczyzna”. Dlaczego Jan używa tych dwóch określeń? Aby wykazać, że nadaje się ono do rządzenia narodami i ma potrzebną do tego moc. Słowa te uwypuklają również, jak doniosłym i radosnym wydarzeniem są te narodziny. Odgrywają kluczową rolę w dopełnieniu się świętej tajemnicy Bożej. Przecież  owo dziecko płci męskiej „ma paść wszystkie narody rózgą żelazną”!

12. (a) Jakie prorocze obietnice dotyczące Jezusa złożył Jehowa w Psalmach? (b) Czego symbolem jest okoliczność, że niewiasta urodziła syna, „który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną”?

¹² Czyż wypowiedź ta nie wydaje się znajoma? Rzeczywiście, mówiąc o Jezusie, Jehowa obiecał proroczo: „Rozgromisz je berłem żelaznym, roztłuczesz jak naczynie gliniane” (Psalm 2:9). W innym proroctwie powiedziano o nim: „Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‚Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’” (Psalm 110:2, NW). A zatem narodziny, które widzi Jan, mają ścisły związek z Jezusem Chrystusem. Oczywiście nie obrazują jego narodzin z dziewicy przed nastaniem I wieku naszej ery ani wskrzeszenia go do życia duchowego w 33 roku n.e. Nie chodzi tu też bynajmniej o reinkarnację. Mowa raczej o narodzinach Królestwa Bożego w roku 1914, kiedy to stało się ono rzeczywistością, a Jezus — przebywający w niebie już ponad 19 stuleci — został wyniesiony na tron jako Król (Objawienie 12:10).

13. Na co wskazuje fakt, że dziecko płci męskiej „zostało porwane do Boga i do jego tronu”?

¹³ Jehowa nigdy by nie dopuścił, żeby Szatan pożarł Jego małżonkę lub nowo narodzonego syna! Owo dziecko płci męskiej zostaje zaraz po narodzinach „porwane do Boga i do jego tronu”. Dostaje się więc pod opiekę Jehowy, a On w pełni troszczy się o to nowo narodzone Królestwo, za pomocą którego uświęci swe wzniosłe imię. W tym samym czasie niewiasta ucieka na pustkowie, na miejsce przygotowane dla niej przez Boga. Więcej szczegółów na ten temat poznamy nieco później. Poczyniono też przygotowania do doniosłego wydarzenia, po którym Szatan już nigdy nie zdoła zagrozić Królestwu w niebie. O jakie wydarzenie chodzi?

Wojna w niebie!

14. (a) Dzięki jakiemu wydarzeniu, relacjonowanemu przez Jana, Szatan już nigdy nie będzie mógł zagrozić Królestwu? (b) Do jakiego obszaru zostaje ograniczone pole działania Szatana i jego demonów?

¹⁴ Jan ciągnie dalej: „I wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie” (Objawienie 12:7-9). A zatem dopełnieniu świętej tajemnicy Bożej towarzyszą dramatyczne wydarzenia: wyrzucenie Szatana z nieba i strącenie go wraz z demonami na ziemię. Swoboda ruchów tego, który tak dalece wprowadził w błąd całą zamieszkaną ziemię, że stał się jej bogiem, zostaje w końcu ograniczona do najbliższych okolic planety, gdzie niegdyś wszczął swój bunt (2 Koryntian 4:3, 4).

15, 16. (a) Kim jest Michał i skąd to wiadomo? (b) Dlaczego jest stosowne, że to właśnie Michał strąca Szatana z nieba?

¹⁵ Kto odnosi to wspaniałe zwycięstwo w imieniu Jehowy? Biblia powiada, że Michał i jego aniołowie. Ale kim jest Michał? Imię to znaczy „Któż jest jak Bóg?” Michał musi więc być zainteresowany usprawiedliwieniem zwierzchnictwa Jehowy i udowodnieniem, iż nikt nie może się z Nim równać. W 9 wersecie Listu Judy nazwano Michała „archaniołem”.  Co ciekawe, w innym miejscu Biblia odnosi ten tytuł tylko do jednej osoby, mianowicie do Jezusa Chrystusa. * Paweł pisze o nim: „Sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim i z trąbą Bożą” (1 Tesaloniczan 4:16, NW). Tytuł „archanioł” znaczy „naczelnik aniołów”. Nic więc dziwnego, że Księga Objawienia wspomina o „Michale i jego aniołach”. Inne fragmenty Biblii mówiące o aniołach podporządkowanych sprawiedliwemu słudze Bożemu nawiązują do Jezusa. Dlatego Paweł pisze, iż „Pan nasz, Jezus, objawi się zstępując z nieba wpośród zastępów swych aniołów” (2 Tesaloniczan 1:7, Kowalski, kursywa nasza; zobacz też Mateusza 24:30, 31; 25:31).

¹⁶ Z tych i innych wersetów wynika niezbicie, że Michał to nikt inny, jak tylko Pan Jezus Chrystus zajmujący swe niebiańskie stanowisko. Teraz, w dniu Pańskim, nie poprzestaje na powiedzeniu Szatanowi: „Niech cię zgromi Jehowa”. Nastał czas sądu, toteż Jezus jako Michał zrzuca z nieba nikczemnego Szatana i jego demonicznych aniołów (Judy 9, NW; Objawienie 1:10). Jest rzeczą nader stosowną, że czyni to właśnie on — nowo intronizowany Król. Jezus jest również Nasieniem obiecanym w Edenie, które w końcu rozgniecie głowę owego pradawnego węża i tym samym na zawsze go unicestwi (1 Mojżeszowa 3:15). Wyrzucenie go z nieba przybliżyło Jezusa do tego ostatecznego zgniecenia Szatana.

 „Weselcie się niebiosa”!

17, 18. (a) Jak w myśl relacji Jana reagują niebiosa na wyrzucenie z nich Szatana? (b) Do kogo najprawdopodobniej należy donośny głos, który słyszy Jan?

¹⁷ Jan donosi teraz o radości, jaka zapanowała w niebie po tym niesłychanym upadku Szatana: „I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: ‚Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem! A oni go zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swego świadczenia i nie miłowali swych dusz nawet w obliczu śmierci. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!’” (Objawienie 12:10-12a).

¹⁸ Czyj donośny głos słyszy Jan? Biblia tego nie wyjaśnia. Ale według Objawienia 11:17 podobnie wołało wskrzeszone grono 24 starszych, zajmujących swe pozycje w niebie, gdzie teraz mogą reprezentować 144 000 świętych (Objawienie 11:18). A ponieważ namaszczonych sług Bożych prześladowanych na ziemi określono tutaj mianem „braci naszych”, wypowiedź ta zapewne pochodzi z tego samego źródła. Ci wierni pomazańcy niewątpliwie mogą zjednoczyć swe głosy w tym wołaniu, ponieważ zmartwychwstali wkrótce po wyrzuceniu z nieba Szatana i jego demonicznych hord.

19. (a) Do czego otwiera drogę Jezusowi dopełnienie się świętej tajemnicy? (b) Na co wskazuje okoliczność, że Szatana nazwano „oskarżycielem braci naszych”?

¹⁹ Dopełnienie się świętej tajemnicy Bożej wymaga od Jezusa objęcia władzy w Królestwie Jehowy. Tym samym Bóg może przystąpić do realizacji swego wspaniałego zamierzenia, niosącego wyzwolenie wiernym ludziom. Jezus udostępnia zbawienie nie tylko swym bogobojnym naśladowcom żyjącym dziś na ziemi, ale także niezliczonym milionom zmarłych zachowanych w pamięci Bożej (Łukasza 21:27, 28). Nazwanie Szatana „oskarżycielem braci naszych” wskazuje, że choć jego oskarżenia wobec Hioba okazały się fałszywe, w dalszym ciągu kwestionuje on prawość ziemskich sług Bożych. Najwyraźniej przy wielu sposobnościach powtarzał zarzut, iż w zamian za swą duszę człowiek odda wszystko, co posiada. Sromotnie się zawiódł! (Joba [Hioba] 1:9-11; 2:4, 5).

20. W jaki sposób wierni chrześcijanie zwyciężają Szatana?

²⁰ Namaszczeni chrześcijanie, uznani za sprawiedliwych „dzięki krwi Baranka”, w dalszym ciągu mimo prześladowań świadczą o Bogu i Jezusie Chrystusie. Od ponad stu lat klasa Jana wskazuje na wielkie kwestie sporne związane z zakończeniem w roku 1914 Czasów Pogan (Łukasza 21:24). A obecnie ma u swego boku lojalną wielką rzeszę. Przeżycia Świadków Jehowy w XX wieku wielokrotnie dowiodły, że nie boją się oni „tych, którzy  zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą”. Zarówno słowami, jak i przykładnym, chrześcijańskim postępowaniem zwyciężają Szatana, bezustannie piętnując go jako kłamcę (Mateusza 10:28, Wp; Przypowieści 27:11; Objawienie 7:9). Jakże szczęśliwi muszą być namaszczeni chrześcijanie wskrzeszeni do życia w niebie, skoro nie ma tam już Szatana, który oskarżał ich braci! Faktycznie nastał odpowiedni czas, by wszystkie zastępy aniołów radośnie odpowiedziały na wezwanie: „Weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!”

Inne biada

21. Jak Szatan sprowadza biada na ziemię i na morze?

²¹ Rozwścieczony trzecim biada, Szatan postanowił teraz dręczyć ludzkość, sprowadzając na nią swe własne biada: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12b). Wyrugowanie Szatana z nieba rzeczywiście oznacza biada dla planety ziemi, którą niszczą samolubni ludzie poddani jego władzy (5 Mojżeszowa 32:5). Co więcej, Szatan kieruje się dewizą: „Rządź albo zniszcz”, co sprowadza biada zarówno na symboliczną ziemię, czyli stabilną strukturę społeczeństwa ludzkiego, jak i na symboliczne morze, to znaczy niespokojne masy. Podczas dwóch wojen światowych srogi gniew Szatana uzewnętrznił się w gniewie poddanych mu narodów i podobne wybuchy demonicznej wściekłości dają się odczuć po dziś dzień — ale wkrótce się skończą (Marka 13:7, 8). Jednakże bez względu na to, jak straszliwe są środki używane przez Szatana, nigdy nawet w przybliżeniu nie dadzą się porównać z dotkliwymi skutkami, które ściągnie na widzialną organizację Szatana trzecie biada, wywołane działaniami Królestwa Bożego!

22, 23. (a) Co w myśl słów Jana dzieje się po zrzuceniu smoka na ziemię? (b) Jak to możliwe, by smok prześladował „niewiastę, która urodziła dziecko płci męskiej”?

²² Po haniebnym wyrzuceniu z niebios Szatan skierował ostrze swego gniewu przeciw braciom Chrystusa pozostającym jeszcze na ziemi. Jan donosi: „A gdy smok ujrzał, że został zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która urodziła dziecko płci męskiej. Ale dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, żeby poleciała na pustkowie na swoje miejsce; tam właśnie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od oblicza węża” (Objawienie 12:13, 14).

²³ Wizja nawiązuje tu do myśli poruszonej już w wersecie 6, w którym powiedziano, że po urodzeniu dziecka niewiasta ucieka przed smokiem na pustkowie. Ktoś mógłby się zastanawiać, jak smok może prześladować niewiastę, skoro przebywa ona w niebie, a on został zrzucony na ziemię. Pamiętajmy, że niewiasta ma na ziemi swe potomstwo, inaczej mówiąc: nasienie. W dalszej części tej wizji dowiadujemy się, że prześladując je, Szatan daje wyraz swej wściekłości na niewiastę (Objawienie 12:17). A cokolwiek spotyka na ziemi jej nasienie, niejako spotyka ją samą (porównaj Mateusza 25:40). Prześladowania te spadają również na rosnącą rzeszę ziemskich współtowarzyszy owego nasienia.

Nowy naród

24. Jakie przeżycia Badaczy Pisma Świętego przypominają wyzwolenie Izraelitów z Egiptu?

²⁴ Podczas pierwszej wojny światowej bracia Jezusa w miarę swych możliwości trwali wiernie przy świadczeniu. Czynili to mimo wzmożonych ataków Szatana i jego nikczemnych popleczników. W końcu publiczne świadczenie prowadzone przez Badaczy Pisma Świętego zostało w gruncie rzeczy  powstrzymane (Objawienie 11:7-10). Znaleźli się oni w sytuacji przypominającej położenie Izraelitów w Egipcie, którzy także cierpieli dotkliwy ucisk. Właśnie wtedy Jehowa przeniósł ich szybko jak na skrzydłach orła w bezpieczne miejsce na pustyni Synaj (2 Mojżeszowa 19:1-4). Podobnie po okresie zaciekłych prześladowań z lat 1918-1919 Jehowa wyzwolił swych świadków, reprezentujących Jego niewiastę, i wprowadził ich do krainy duchowej, która była dla nich tak samo bezpieczna, jak pustynia dla Izraelitów. Uczynił to w odpowiedzi na ich modlitwy (porównaj Psalm 55:7-10).

25. (a) Jakie wydarzenie, przypominające narodziny narodu izraelskiego na pustyni, dokonało się z woli Jehowy w roku 1919? (b) Kto tworzy ów naród i dokąd go wprowadzono?

²⁵ Na pustyni Jehowa zorganizował Izraelitów w naród i zaspokajał ich potrzeby fizyczne i duchowe. Podobnie od roku 1919 Jehowa uczynił z nasienia niewiasty naród duchowy. Nie należy go mylić z mesjańskim Królestwem, panującym z niebios od roku 1914. Ten nowy naród składa się bowiem z ziemskiego ostatka namaszczonych świadków, których w roku 1919 wprowadzono do chwalebnej posiadłości duchowej. Otrzymywali teraz należną miarę „żywności w odpowiednim czasie” i nabierali sił do czekającego ich dzieła (Łukasza 12:42, Bp; Izajasza 66:8).

26. (a) Jak długo trwa okres wspomniany w Objawieniu 12:6, 14? (b) W jakim celu wyznaczono trzy i pół czasu, kiedy się one zaczęły, a kiedy skończyły?

²⁶ Jak długo nasienie niewiasty Bożej zaznawało tego wytchnienia? Księga Objawienia 12:6 mówi, że 1260 dni. A według Objawienia 12:14 trwało to czas, czasy i połowę czasu — innymi słowy: trzy i pół czasu. Oba te wyrażenia odnoszą się w gruncie rzeczy do okresu trzech i pół lat — od wiosny roku 1919 (na półkuli północnej) do jesieni roku 1922. Dla odrodzonej klasy Jana był to okres reorganizacji i nabierania nowych sił.

27. (a) Co według relacji Jana uczynił smok po roku 1922? (b) Do jakiego celu zdążał Szatan sprowadzając na Świadków falę prześladowań?

²⁷ Smok nie dał za wygraną! „A wąż ze swej paszczy wyrzucił za niewiastą wodę jak rzekę, aby ją rzeka zatopiła” (Objawienie 12:15). Co oznacza wspomniana tu „woda jak rzeka”, inaczej: „strumień wody” (Bw)? Starożytny król Dawid nazwał występujących przeciw niemu niegodziwców „strumieniami zagłady” („potokami niepobożnych”, Bg)  (Psalm 18:5, 6, 17, 18). Tak samo teraz Szatan rozpętuje prześladowania, posługując się „niepobożnymi”, nikczemnymi ludźmi. Po roku 1922 zainicjował falę prześladowań wymierzonych w Świadków (Mateusza 24:9-13). Obejmowały one przemoc fizyczną, ‛wyrządzanie krzywdy pod pozorem prawa’, wtrącanie do więzień, a nawet pozbawianie życia przez powieszenie, rozstrzelanie lub ścięcie (Psalm 94:20). Nie mając bezpośredniego dostępu do niebiańskiej niewiasty Bożej, poniżony Szatan przypuścił wściekły atak na członków ziemskiego ostatka jej nasienia, żeby ich zniszczyć — bądź to w sensie fizycznym, bądź przez złamanie ich prawości, oznaczające utratę uznania w oczach Bożych. Oni jednak dowiedli, że są zdecydowani powtórzyć za Hiobem: „Dopóki jest dech we mnie, nie wyprę się swojej prawości!” (Hioba 27:5, NW).

28. W jaki sposób podczas drugiej wojny światowej prześladowania osiągnęły punkt kulminacyjny?

²⁸ Ta fala zaciętych prześladowań osiągnęła punkt kulminacyjny w okresie drugiej wojny światowej. W Europie jakieś 12 000 Świadków Jehowy trafiło do hitlerowskich obozów koncentracyjnych, a 2000 z nich straciło życie. Równie okrutnie traktowali wiernych Świadków wojowniczy władcy Japonii, Korei, Tajwanu oraz Włoch. Nawet w tak zwanych krajach demokratycznych Świadkowie byli napadani przez bojówki Akcji Katolickiej, tarzani w smole i pierzu i wypędzani z miast. Rozbijano zgromadzenia chrześcijańskie, a dzieci Świadków Jehowy wyrzucano ze szkół.

29. (a) Jaką pomoc pochodzącą z nieoczekiwanego źródła opisuje Jan? (b) W jaki sposób „ziemia przyszła niewieście z pomocą”? (c) Co dalej czyni smok?

²⁹ Wsparcie nadeszło z najmniej spodziewanej strony: „Ale ziemia przyszła niewieście z pomocą i otworzyła ziemia swoją paszczę, i pochłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swej paszczy. I smok uniósł się srogim gniewem na niewiastę, i odszedł, aby toczyć wojnę z pozostałymi z jej nasienia, którzy zachowują przykazania Boże i prowadzą działalność składania świadectwa o Jezusie” (Objawienie 12:16, 17). „Ziemia” — czyli żywioły należące do systemu rzeczy podległego Szatanowi — zaczęła pochłaniać ową „rzekę” czy też „strumień”. W latach czterdziestych Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał szereg orzeczeń korzystnych dla Świadków, a i władze niektórych innych krajów powzięły decyzje sprzyjające wolności wyznania. Alianci  w końcu rozgromili hydrę nazistowsko-faszystowską, co przyniosło ulgę Świadkom, którzy tyle wycierpieli pod panowaniem okrutnych dyktatorów. Niemniej prześladowania nie wygasły do reszty, gdyż smok aż do dziś pała srogim gniewem i toczy wojnę z tymi, którzy „prowadzą działalność składania świadectwa o Jezusie”. W wielu krajach lojalni Świadkowie dalej przebywają w więzieniach, a gdzieniegdzie wciąż jeszcze przypłacają życiem obstawanie przy prawości. Ale od czasu do czasu władze w niektórych państwach łagodzą swe stanowisko, dzięki czemu Świadkowie cieszą się większą miarą wolności. * Tak oto ziemia zgodnie z proroctwem w dalszym ciągu pochłania „rzekę” prześladowań.

30. (a) Do czego okazała się wystarczająca pomoc, jakiej udzieliła ziemia? (b) Jakie rezultaty przynosi zachowywanie prawości przez sług Bożych?

³⁰ W ten sposób ziemia zapewniła wystarczająco dużą pomoc, by dzieło Boże dotarło do ponad 200 krajów, a liczba wiernych głosicieli dobrej nowiny przekroczyła cztery miliony. Do pozostałych z nasienia niewiasty przyłączyła się wielka, międzynarodowa rzesza nowych wyznawców, którzy także zachowują przykazania Boże dotyczące trzymania się z dala od świata, zachowywania czystości moralnej i miłowania braci oraz świadczą o mesjańskim Królestwie. Zachowywaniem prawości udzielają odpowiedzi na oszczercze wyzwanie Szatana, toteż zarówno dla niego, jak i dla jego systemu rzeczy rozbrzmiewają już dzwony pogrzebowe (Przypowieści 27:11).

[Przypisy]

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 185]

„Otworzyła ziemia swoją paszczę”

W wielu krajach Szatan rozpętał falę prześladowań wymierzonych w namaszczonych chrześcijan oraz ich towarzyszy. Często jednak była ona „pochłaniana” wskutek wydarzeń rozgrywających się w samym systemie rzeczy podległym władzy Szatana.

W latach czterdziestych Sąd Najwyższy USA wydał szereg korzystnych wyroków, kładąc w dużej mierze kres napaściom motłochu oraz aresztowaniom.

1945: Zwycięstwo aliantów w drugiej wojnie światowej powstrzymało okrutne prześladowania w krajach opanowanych przez Niemcy i Japonię.

Kiedy w Dominikanie zakazano działalności Świadków Jehowy, zamykano ich w więzieniach, chłostano, a także tłuczono kolbami karabinów. Zakaz zniesiono w roku 1960, gdy dyktator Rafael Trujillo zerwał stosunki z Kościołem katolickim.

Podczas wojny domowej w Nigerii Świadkowie Jehowy mieszkający w zbuntowanej prowincji byli rozstrzeliwani, podpalani, gwałceni, bici, torturowani i mordowani. Prześladowania ustały, gdy w roku 1970 siły rządowe opanowały te tereny.

W Hiszpanii Świadkowie byli nachodzeni w domach, karani grzywną i więzieniem za „zbrodnię” polegającą na mówieniu o Bogu i urządzaniu zebrań chrześcijańskich. Prześladowania ustały ostatecznie w roku 1970, kiedy po zmianie polityki wobec wyznań niekatolickich rząd wyraził zgodę na zarejestrowanie Świadków Jehowy.

W Portugalii przeszukiwano bez nakazu sądowego setki domów. Nad Świadkami znęcano się fizycznie, wtrącano ich do więzień i konfiskowano im Biblie. Te akty terroru zostały „pochłonięte” w roku 1974, gdy po przewrocie wojskowym doszedł do władzy inny rząd i prawnie zagwarantowano wolność zgromadzeń.

Kiedy w Argentynie władzę sprawowało wojsko, dzieci Świadków Jehowy wyrzucano ze szkół, a ich samych aresztowano w całym kraju za głoszenie dobrej nowiny. Prześladowania te zakończyły się w roku 1984, gdy ówczesny rząd uznał prawnie Stowarzyszenie Świadków Jehowy.

[Diagram na stronie 183]

[Patrz publikacja]

1914 Narodziny Królestwa

1919 Narodziny nowego narodu

1919-1922 Okres nabierania sił

1922- Fala prześladowań

[Ilustracje na stronie 182]

Biada ziemi