ROZDZIAŁ 17

Co warto wiedzieć o szkolnych przyjaźniach?

„Niekiedy widziałem grupę chłopaków i myślałem sobie: ‚To dopiero zgrana paczka. Chciałbym się z nimi kumplować’” (Paweł).

„Z łatwością nawiązywałam w szkole przyjaźnie. I to był mój problem” (Maria).

 KAŻDY potrzebuje przyjaciół — osób, z którymi można przyjemnie spędzić wolny czas i na których można polegać w trudnych chwilach. Jezus miał przyjaciół i lubił się z nimi spotykać (Jana 15:15). Gdy umierał na palu męki, był przy nim Jan, „uczeń, którego miłował” (Jana 19:25-27; 21:20). Dobry przyjaciel to właśnie ktoś taki — ktoś, kto jest z tobą na dobre i na złe.

Być może uważasz, że właśnie w szkole poznałeś osoby, z którymi nadajesz na tych samych falach. Macie wspólne zainteresowania i świetnie się dogadujecie. I pewnie nie zaliczyłbyś ich do „złego towarzystwa” (1 Koryntian 15:33). „Widujecie się prawie codziennie” — mówi Ania. „Czujesz się przy nich swobodnie. Inaczej niż z braćmi i siostrami ze zboru, przy których niekiedy masz wrażenie, że musisz się kontrolować. W szkole możesz sobie pozwolić na luz”. Niewykluczone też, że myślisz tak jak Lois, która opowiada: „Chciałam pokazać, że wbrew obiegowym opiniom Świadkowie Jehowy wcale nie są jakimiś dziwakami, że jesteśmy normalni”. Czy są to dostateczne powody, by szukać w szkole bliskich przyjaciół?

Dlaczego potrzebna jest ostrożność?

Zobaczmy, co przydarzyło się Marii, której wypowiedź zacytowano we wstępie. Ponieważ była z natury towarzyska, łatwo nawiązywała przyjaźnie, nie umiała jednak wyznaczyć im stosownych granic. „Chciałam być lubiana,  zarówno przez dziewczyny, jak i chłopaków” — przyznaje. „W rezultacie świat wciągał mnie coraz bardziej”. Coś podobnego przeżyła Lois: „Udzieliła mi się postawa rówieśników. Zaczęłam się zachowywać tak jak oni”.

I nic w tym dziwnego. Chcąc się z kimś blisko przyjaźnić, trzeba mieć podobne zainteresowania i wyznawać te same wartości. Jeżeli więc nawiążesz zażyłe stosunki z osobami, które nie podzielają twoich przekonań opartych na Biblii, ich towarzystwo z pewnością wpłynie na twoje postępowanie (Przysłów 13:20). Apostoł Paweł słusznie napisał: „Nie wprzęgajcie się nierówno w jarzmo z niewierzącymi” (2 Koryntian 6:14).

Co możesz zrobić

Czy rada Pawła oznacza, że powinieneś stronić od koleżanek i kolegów z klasy lub odnosić się do nich z dystansem? Ależ nie! Przecież chcąc spełniać polecenie, by ‛czynić uczniów z ludzi ze wszystkich narodów’, chrześcijanie muszą umieć znaleźć wspólny język z różnymi osobami, niezależnie od ich narodowości, religii i kultury (Mateusza 28:19).

Apostoł Paweł dał pod tym względem wspaniały przykład. Potrafił rozmawiać z „ludźmi  wszelkiego pokroju”, nawet jeśli nie podzielał ich przekonań (1 Koryntian 9:22, 23). Możesz brać z niego wzór. Bądź życzliwy. Dbaj o dobre kontakty z rówieśnikami. Nie przejmuj jednak ich sposobu mówienia i zachowania. Jak najszybciej postaraj się taktownie wyjaśnić, dlaczego trzymasz się zasad biblijnych (2 Tymoteusza 2:25).

Oczywiście będziesz odstawać od innych i może nie być ci łatwo (Jana 15:19). Ale spójrz na swoją sytuację przez pryzmat następującego przykładu: Gdybyś znajdował się w łodzi ratunkowej, a w wodzie dookoła byliby ludzie, czy naprawdę byś im pomógł, gdybyś porzucił łódź i wskoczył do wody? Z pewnością nie!

 Podobnie w szkole jesteś otoczony osobami, które nie mają ochrony wynikającej z pozostawania w przyjaznych stosunkach z Jehową (Psalm 121:2-8). Jeżeli przestałbyś przestrzegać Jego wymagań tylko po to, by zbliżyć się do kolegów, naraziłbyś na szwank swoje szczęście oraz zdrowie duchowe (Efezjan 4:14, 15; Jakuba 4:4). O wiele mądrzej byłoby pomóc kolegom wejść do łodzi ratunkowej, czyli pokazać im, jak służyć Jehowie. To najlepszy sposób, by dowieść, że jesteś prawdziwym przyjacielem.

WERSET

„Wszystko czynię przez wzgląd na dobrą nowinę, żeby wraz z drugimi mieć w niej udział” (1 Koryntian 9:23).

WSKAZÓWKA

Jeżeli koledzy są gotowi dowiedzieć się czegoś o twoich wierzeniach, pozwól także im wyrazić własne poglądy. Uważnie słuchaj. Gdy coś tłumaczysz, czyń to „w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem” (1 Piotra 3:15).

CZY WIESZ, ŻE...?

Sporo sług Bożych poznało prawdę z Biblii dzięki koleżance lub koledze ze szkoły, którzy mieli odwagę mówić o swej wierze.

PLAN DZIAŁANIA!

Jeżeli dojdę do wniosku, że moja znajomość z koleżanką lub kolegą z klasy stała się zbyt bliska, to: ․․․․․

Gdyby ktoś w szkole wyśmiewał się z moich przekonań, to: ․․․․․

Sprawy, o które zapytam rodziców: ․․․․․

ZASTANÓW SIĘ

● Dlaczego może się wydawać, że łatwiej jest nawiązywać przyjaźnie w szkole niż w zborze chrześcijańskim?

● Jakie niebezpieczeństwa wiążą się ze spędzaniem wolnego czasu po szkole z rówieśnikami, którzy nie podzielają twoich przekonań religijnych?

● Dlaczego warto, byś powiedział swojej klasie, że jesteś Świadkiem Jehowy?

[Napis na stronie 143]

„Kiedyś robiłem to, co koledzy w szkole, więc bez trudu nawiązywałem z nimi przyjaźnie. Ale nauczyłem się sporo na własnych błędach. Teraz mam przyjaciół w zborze — i mogę na nich polegać” (Daniel).

[Ilustracja na stronie 146]

W jaki sposób najlepiej pomożesz tonącemu — skacząc do wody czy rzucając mu koło ratunkowe?