Czy wydarzenia związane z obecnością Chrystusa rozgrywają się w bardzo krótkim czasie, czy też rozciągają się na wiele lat?

Mat. 24:37-39: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność [„przyjście”, Bw, BT; „przybycie”, NTint; „obecność”, Yg, Ro; „powrót”, Brandstaetter; gr. parousía] Syna Człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a kobiety wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna Człowieczego”. (Opisane tu wydarzenia z „dni Noego” ciągnęły się przez wiele lat. Jezus przyrównał swoją obecność do ówczesnych wydarzeń).

 W Mateusza 24:37 użyto greckiego słowa parousía. Dosłownie oznacza ono „bycie obok”. Słownik grecko-polski pod redakcją Zofii Abramowiczówny (Warszawa 1962, t. 3, s. 450) jako pierwsze znaczenie parousía podaje „obecność”. Na znaczenie tego słowa wyraźnie wskazuje Filipian 2:12, gdzie Paweł przeciwstawia swoją obecność (parousía) swej nieobecności (apousía). Natomiast w Mateusza 24:30, gdzie jest mowa o „Synu Człowieczym przychodzącym na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą” jako o działającym w imieniu Jehowy Wykonawcy Wyroków w wojnie Armagedonu, użyto greckiego słowa erchòmenon. Niektórzy tłumacze oddają oba te greckie wyrazy słowem „przyjście”, bardziej dokładni jednak uwydatniają zachodzącą między nimi różnicę.

Czy Chrystus powróci widzialnie dla ludzkich oczu?

Jana 14:19: „Jeszcze trochę, a świat mnie więcej nie zobaczy, ale wy [wierni apostołowie Jezusa] mnie zobaczycie, ponieważ ja żyję i wy żyć będziecie”. (Jezus obiecał apostołom, że powróci i zabierze ich do nieba, aby byli tam razem z nim. Będą mogli go oglądać, ponieważ tak jak on mają być stworzeniami duchowymi. Natomiast świat go już nie zobaczy. Por. 1 Tym. 6:16).

Dzieje 13:34: „[Bóg] wskrzesił go [Jezusa] z martwych, by już nie wrócił do skażenia”. (Ciała ludzkie są z natury podatne na skażenie. Dlatego w 1 Koryntian 15:42, 44 słowo „skażenie” występuje równolegle z „ciałem fizycznym”. Jezus nigdy już nie będzie miał takiego ciała).

Jana 6:51: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś je z tego chleba, będzie żył na wieki; chlebem zaś, który ja dam, jest moje ciało za życie świata”. (Skoro Jezus je dał, to go już nie odbiera. Dzięki temu nie pozbawia ludzkości dobrodziejstw złożonej przez siebie ofiary ze swego doskonałego życia ludzkiego).

Zobacz też artykuł „Pochwycenie”, strony 244, 245.

Co to znaczy, że Jezus przyjdzie „w taki sam sposób”, jak wstąpił do nieba?

Dzieje 1:9-11: „Gdy oni [apostołowie Jezusa] się przyglądali, został uniesiony w górę i obłok zabrał go im z oczu.  Kiedy się wpatrywali w niebo, gdy odchodził, oto też stanęli obok nich dwaj mężowie w białych szatach i rzekli: ‚Mężowie galilejscy, dlaczego stoicie wpatrzeni w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki go widzieliście idącego do nieba’”. (Warto zaznaczyć, że ma to nastąpić „w taki sam sposób”, a nie w tym samym ciele. A w jaki „sposób” wstąpił do nieba? Jak wynika z wersetu 9, zniknął z oczu swych uczniów, jedynych obserwatorów jego odejścia. Świat nie zwrócił uwagi na to wydarzenie. Tak samo miało być podczas powrotu Chrystusa).

Co to znaczy, że „przychodzi z obłokami, a ujrzy go wszelkie oko”?

Obj. 1:7: „Oto przychodzi z obłokami, a ujrzy go wszelkie oko oraz ci, którzy go przebili; i wszystkie plemiona ziemi będą z jego powodu uderzać się ze smutku” (również Mat. 24:30; Marka 13:26; Łuk. 21:27).

Na co wskazują „obłoki”? Na niewidzialność. Gdy samolot znajduje się w gęstej chmurze albo ponad chmurami, ludzie na ziemi zwykle go nie widzą, choć mogą słyszeć odgłos silników. Jehowa powiedział do Mojżesza: „Przychodzę do ciebie w ciemnym obłoku”. Mojżesz nie widział Boga, ale obłok wskazywał na niewidzialną obecność Jehowy (Wyjścia 19:9; zob. też Kapł. 16:2; Liczb 11:25). Gdyby Chrystus widzialnie ukazał się na niebie, to i tak nie mogłoby go zobaczyć „wszelkie oko”. Na przykład gdyby się ukazał nad Australią, czy dostrzeżono by go w Europie, Afryce i obu Amerykach?

W jakim sensie „ujrzy go wszelkie oko”? Ludzie mieli rozpoznać jego niewidzialną obecność po wydarzeniach na ziemi. Również słowa Jezusa z Jana 9:41 nie dotyczą literalnego wzroku: „Jezus rzekł do nich [faryzeuszy]: ‚Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu. Ale teraz mówicie: „Widzimy”. Wasz grzech pozostaje’” (por. Rzym. 1:20). Po powrocie Chrystusa niektórzy okazują wiarę; rozpoznają znak jego obecności. Inni odrzucają dowody, ale gdy Chrystus zacznie działać przeciw niegodziwym jako Wykonawca Wyroków Bożych, wówczas nawet oni — stawszy się świadkami jego potęgi  — zrozumieją, że zagłada nie przychodzi od ludzi, tylko z nieba. Będą wiedzieć, co się dzieje, ponieważ wcześniej zostali ostrzeżeni. Ze względu na to, co ich spotka, będą „uderzać się ze smutku”.

Kim są „ci, którzy go przebili”? Literalnie uczynili to żołnierze rzymscy podczas egzekucji Jezusa. Ale oni już dawno pomarli. A zatem musi chodzić o ludzi, którzy w „dniach ostatnich” podobnie gnębią, inaczej mówiąc „przebijają” prawdziwych naśladowców Chrystusa (Mat. 25:40, 45).

Czy można mówić, że ktoś „przyszedł” lub jest „obecny”, jeśli się go nie widzi?

Apostoł Paweł wyraził się, iż jest w zborze korynckim „nieobecny ciałem, ale obecny duchem” (1 Kor. 5:3).

Jehowa oznajmił, że zamierza ‛zstąpić’, aby pomieszać język budowniczych wieży Babel (Rodz. 11:7). Powiedział również, iż ‛zstępuje’, by uwolnić Izraelitów z niewoli egipskiej. Bóg zapewnił też Mojżesza, że ‛sam pójdzie’ i poprowadzi lud izraelski do Ziemi Obiecanej (Wyjścia 3:8; 33:14). A przecież żaden człowiek nigdy nie widział Boga (Wyjścia 33:20; Jana 1:18).

Z jakimi wydarzeniami Biblia łączy obecność Chrystusa?

Dan. 7:13, 14: „Oto z obłokami niebios nadchodził ktoś podobny do syna człowieczego [Jezus Chrystus]; i uzyskał dostęp do Istniejącego od Dni Pradawnych [Jehowy Boga], i przyprowadzono go tuż przed Niego. I dano mu panowanie i dostojeństwo oraz królestwo, aby jemu służyły wszystkie ludy, grupy narodowościowe i języki”.

1 Tes. 4:15, 16: „To mówimy wam na podstawie słowa Jehowy, że my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu aż do obecności Pana, w żaden sposób nie wyprzedzimy tych, którzy zapadli w sen śmierci; ponieważ sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim oraz z trąbą Bożą i ci, co umarli w jedności z Chrystusem, powstaną pierwsi”. (Przyszli współwładcy Chrystusa mieli więc zostać wskrzeszeni, żeby znaleźć się z nim w niebie — najpierw ci,  którzy poumierali dawniej, a następnie ci, którzy mieli umrzeć już po powrocie Pana).

Mat. 25:31-33: „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. I będą przed nim zebrane wszystkie narody, i będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz. I postawi owce po swej prawicy, ale kozy po swej lewicy”.

2 Tes. 1:7-9: „Wam zaś, uciskanym — [Bóg odpłaci] ulgą wespół z nami podczas objawienia się z nieba Pana Jezusa wraz z jego potężnymi aniołami w ogniu płomienistym, gdy będzie wywierał pomstę na tych, którzy nie znają Boga, oraz na tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie. To właśnie oni poniosą karę sądową wiecznej zagłady sprzed oblicza Pana i chwały jego siły”.

Łuk. 23:42, 43: „[Współczujący Jezusowi złoczyńca, który wisiał na palu obok niego] powiedział: ‚Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy się znajdziesz w swoim królestwie’. A on rzekł do niego: ‚Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju’”. (Pod rządami Jezusa cała ziemia stanie się rajem; zmarli, którzy są w pamięci u Boga, zostaną wskrzeszeni i otrzymają widoki na doskonałe, bezkresne życie na ziemi).

Zobacz też artykuł „Dni ostatnie”, strony 73-78.