Jairo urodził się z odmianą porażenia mózgowego zwaną kurczowym porażeniem czterokończynowym *. Z tego powodu nie panuje nad swoim ciałem. Jego mózg nie wysyła jasnych sygnałów do mięśni, przez co kończyny wykręcają się w niekontrolowany sposób. Takimi gwałtownymi ruchami czasem nawet wyrządza sobie krzywdę. Osoby znajdujące się w pobliżu też mogą ucierpieć, jeśli nie są ostrożne. Dlatego ręce i nogi Jaira często trzeba przywiązywać do wózka.

Rozwój fizyczny Jaira wiązał się z ogromnym bólem. Od trzeciego miesiąca życia dostawał on ataków padaczki, w wyniku których tracił przytomność. Obawiając się o jego życie, mama raz po raz pędziła z nim do szpitala.

Z powodu ciągłych skurczów mięśniowych oraz krępowania kończyn kości Jaira z czasem uległy zdeformowaniu. W wieku 16 lat Jairo zwichnął miednicę i musiał przejść poważną operację. Do dziś pamiętam, jak w trakcie rekonwalescencji co noc krzyczał z bólu.

Kalectwo Jaira sprawia, że w codziennych czynnościach jest całkowicie zależny od drugich. Trzeba go karmić, ubierać czy kłaść do łóżka. Zazwyczaj zajmują się tym mama i tata. Chociaż Jairo wymaga nieustannej opieki, rodzice zawsze mu przypominają, że jego życie zależy nie tylko od ludzi, ale też od Boga.

Mama i tata są Świadkami Jehowy. Odkąd tylko Jairo się urodził, czytali mu historie biblijne. Wiedzieli, że życie nabiera głębszego sensu wtedy, gdy nawiąże się więź z Bogiem. Chociaż Jairo był uwięziony w ułomnym ciele, to mógł zyskać nadzieję na lepszą przyszłość. Rodzice często się jednak zastanawiali, czy Jairo jest w stanie zrozumieć prawdy biblijne.

Pewnego dnia, gdy Jairo był jeszcze dzieckiem, tata poprosił go: „Jairo, powiedz coś do mnie”. I dodał: „Jeśli naprawdę mnie kochasz, to powiedz coś!”. Kiedy tata błagał go, żeby powiedział choć jedno słowo, do oczu Jaira napłynęły łzy. Bardzo się starał wyrazić swoje uczucia słowami, ale wydawał z siebie jedynie nieartykułowane  dźwięki. Ojciec czuł się okropnie, że doprowadził Jaira do płaczu. Jednak reakcja mojego brata pokazała, że pojmuje, co ojciec do niego mówi. Problem polegał na tym, że nie był w stanie odpowiedzieć.

Niedługo potem rodzice zauważyli, że Jairo próbuje wyrażać swoje myśli i uczucia, szybko poruszając oczami. Czasem, kiedy nie potrafili go zrozumieć, czuł się sfrustrowany. Gdy jednak nauczyli się odczytywać te sygnały wzrokowe i dawali mu to, czego potrzebował, na jego twarzy odmalowywała się radość. W ten sposób mówił „dziękuję”.

Logopeda zasugerował, że w komunikowaniu się z Jairem może pomóc pewien system. Mieliśmy podnosić do góry obie ręce i zadawać mu pytania, na które można odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Prawa ręka oznaczała „tak”, a lewa „nie”. Jairo mógł wyrażać swoje życzenia, zatrzymując wzrok na którejś z nich.

Trzy razy w roku Świadkowie Jehowy urządzają zgromadzenia, na których liczni obecni słuchają wykładów biblijnych. Jairo zawsze był podekscytowany podczas przemówienia dla kandydatów do chrztu. Gdy miał 16 lat, ojciec zapytał go: „Czy chciałbyś zostać ochrzczony?”. Jairo natychmiast utkwił spojrzenie w prawej ręce taty. Ten zapytał jeszcze: „Czy obiecałeś Jehowie w modlitwie, że zawsze będziesz mu służył?”. Jairo ponownie wpatrzył się w jego prawą rękę. Stało się jasne, że już oddał swe życie Jehowie.

Po kilku rozmowach na tematy biblijne nie było wątpliwości, że Jairo rozumie znaczenie chrześcijańskiego chrztu. W roku 2004 zadano mu najważniejsze pytanie w jego życiu: „Czy oddałeś się Bogu, żeby spełniać Jego wolę?”. Jairo odpowiedział na nie, podnosząc wzrok do góry. Wcześniej ustalono, że będzie to oznaczać „tak”. W wieku 17 lat został ochrzczony jako Świadek Jehowy.

W roku 2011 przed Jairem otworzyły się nowe możliwości porozumiewania się z drugimi — dostał sterowany wzrokiem komputer. Urządzenie to śledzi ruchy tęczówek i pozwala za ich pomocą aktywować ikony na ekranie. Mrugnięcie lub wpatrzenie się w ikonę pełni taką samą funkcję jak kliknięcie myszką. Na ekranie widoczne są piktogramy zaprojektowane tak, by pomóc Jairowi w komunikacji. Gdy mrugnie on w stronę jednego  z nich, wbudowane oprogramowanie przetwarza wiadomość tekstową na głos.

W miarę jak Jairo coraz lepiej rozumiał Biblię, wzrastało też jego pragnienie wspierania innych pod względem duchowym. Podczas naszego rodzinnego studium Biblii często patrzy to na mnie, to na komputer. W ten sposób przypomina mi, żebym zanotował mu odpowiedzi, których udzieli na chrześcijańskich zebraniach.

Na zebraniach Jairo cierpliwie przegląda ekran komputera. Gdy aktywuje odpowiednią ikonę, wszyscy słyszą „jego” elektroniczny głos. Jairo bardzo się cieszy za każdym razem, gdy swoją odpowiedzią może zbudować członków zboru. Alex, jeden z młodych przyjaciół Jaira, mówi: „Zawsze jestem pod wrażeniem, kiedy słyszę jego wypowiedzi na tematy biblijne”.

Jairo używa też oczu do dzielenia się z innymi swoimi przekonaniami. Na przykład aktywuje wzrokiem piktogram przedstawiający ogród, gdzie ludzie wszystkich narodowości oraz zwierzęta żyją ze sobą w pokoju. W tym momencie z komputera dobiega głos: „Biblia uczy, że ziemia stanie się rajem, w którym nie będzie chorób ani śmierci. Objawienie 21:4”. Jeśli słuchacz okazuje zainteresowanie, Jairo wybiera kolejny obrazek, po czym pada pytanie: „Czy chciałbyś, żebym studiował z tobą Biblię?”. Nieoczekiwanie z zaproszenia tego skorzystał nasz dziadek. Wspaniale było obserwować, jak Jairo z pomocą współwyznawcy powoli przekazuje mu wiedzę biblijną! Ku naszej radości w sierpniu 2014 roku podczas kongresu regionalnego w Madrycie dziadek został ochrzczony.

To, że Jairo jest oddany Bogu, nie uszło uwagi jego nauczycieli w szkole. Rosario, pracująca jako logopeda, wyznała: „Jeśli kiedykolwiek miałabym się przyłączyć do jakiejś religii, to zostałabym Świadkiem Jehowy. Widziałam, jak mimo trudnej sytuacji Jairo zyskał dzięki wierze prawdziwy cel w życiu”.

Oczy Jaira zawsze promienieją, gdy czytam mu biblijną obietnicę: „Kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło” (Izajasza 35:6). Choć czasami Jairo czuje się zniechęcony, to ogólnie rzecz biorąc, zachowuje pozytywne nastawienie. Jest to możliwe tylko dlatego, że koncentruje się na Bogu i obraca w towarzystwie chrześcijańskich przyjaciół. Jego pogodne usposobienie i silna wiara dowodzą, że nawet w najcięższym położeniu służba dla Jehowy nadaje życiu prawdziwy sens.