JEANNE LOUISE CALMENT zmarła 4 sierpnia 1997 roku w rodzinnym mieście na południowym wschodzie Francji. Miała 122 lata!

Dzięki rozwojowi nauki, lepszej opiece medycznej, a także postępowi w innych dziedzinach długość życia ludzi wyraźnie wzrosła. Mimo to tylko nieliczni dożywają setki lub ją przekraczają. Pewnie dlatego przypadki długowieczności — jak ten opisany powyżej — bywają nagłaśniane w mediach.

W Biblii czytamy, że w starożytności ludzie żyli znacznie dłużej, niektórzy prawie tysiąc lat. Ale czy to w ogóle możliwe? I czy ma dla nas jakieś znaczenie?

Ludzie, którzy żyli długo

Biblijna Księga Rodzaju wspomina o siedmiu mężczyznach, którzy żyli ponad 900 lat. Wszyscy oni urodzili się przed potopem. Byli to Adam, Set, Enosz, Kenan, Jared, Metuszelach (Matuzalem) i Noe (Rodzaju 5:5-27; 9:29). Chociaż o większości z nich mało kto słyszał, to należą do pierwszych dziesięciu pokoleń w dziejach ludzkości. Metuszelach znany jest z tego, że osiągnął rekordowy wiek — 969 lat!

Według Biblii jeszcze co najmniej 25 osób żyło znacznie dłużej, niż się to zdarza dzisiaj — niektóre nawet 300, 400, 700 czy więcej lat (Rodzaju 5:28-31; 11:10-25). Ale wielu uważa te relacje biblijne za zwykłe mity. Czy rzeczywiście należy je tak traktować?

Mit czy wiarygodne sprawozdanie?

Jak wynika z raportu opublikowanego przez niemiecki Instytut Badań Demograficznych Maxa Plancka, naukowcy — chcąc potwierdzić wiek Jeanne Calment — oparli się na jej „prostych weryfikowalnych wypowiedziach”. Gdy opowiadała  o sobie lub swoich krewnych, nawiązywała do wydarzeń rozgrywających się w konkretnym czasie. To, co mówiła, porównano z zapiskami miejskimi, notarialnymi i kościelnymi oraz z artykułami prasowymi i spisami ludności. Choć nie udało się udokumentować każdego szczegółu, to zebrane pośrednie i bezpośrednie dowody poświadczające jej wiek uznano za dostatecznie wiarygodne.

A co powiedzieć o sprawozdaniach biblijnych? Czy zasługują na zaufanie? Bezsprzecznie! To prawda, że nie każdy zawarty w nich szczegół znajduje potwierdzenie w dostępnych źródłach świeckich. Ale odkrycia naukowe oraz liczne dowody z dziedziny chronologii i historii raz po raz poświadczają wiarygodność Biblii *. Nie powinno nas to dziwić, bo jak dowiadujemy się z tej Księgi, „Bóg mówi zawsze prawdę, chociażby ludzie kłamali” (Rzymian 3:4, Kowalski). Biblia jest ‛natchniona przez Boga’, toteż nie ma w niej miejsca na mity (2 Tymoteusza 3:16).

Pięć pierwszych ksiąg biblijnych, tak zwany Pięcioksiąg, spisał pod kierownictwem Bożym Mojżesz. To człowiek, którego można zaliczyć do najbardziej wpływowych i szanowanych osób w dziejach. Żydzi uważają go za największego nauczyciela, muzułmanie — za jednego z największych proroków, a chrześcijanie — za pierwowzór Jezusa Chrystusa. Czy rozsądny byłby wniosek, że księgi spisane przez tak wybitną postać historyczną są niewiarygodne?

A może inaczej mierzono czas?

Niektórzy argumentują, że dawniej inaczej mierzono czas — że „lata” w rzeczywistości były miesiącami. Jednak analiza Księgi Rodzaju nie pozostawia cienia wątpliwości, że ówcześnie żyjący liczyli czas podobnie jak my. Rozważmy dwa przykłady. Po pierwsze, o potopie czytamy, że rozpoczął się, gdy Noe miał 600 lat — „w miesiącu drugim, w siedemnastym dniu tego miesiąca”. Następnie w Biblii wspomniano, że wody piętrzyły się nad ziemią przez 150 dni i że „w miesiącu siódmym, siedemnastego dnia tego miesiąca, arka spoczęła na górach Ararat” (Rodzaju 7:11, 24; 8:4). Według tej relacji pięć miesięcy — od 17 dnia drugiego miesiąca do 17 dnia siódmego miesiąca tego samego roku — trwało 150 dni. A zatem twierdzenie, że wzmianki o latach odnoszą się do miesięcy, nie ma żadnych podstaw.

Po drugie, zgodnie z Księgą Rodzaju 5:15-18 Mahalalel został ojcem w wieku 65 lat, potem żył jeszcze 830 lat i zmarł, gdy miał 895 lat. Jego wnuk Henoch też miał 65 lat, gdy został ojcem (Rodzaju 5:21). Gdyby w tej relacji lata oznaczały miesiące, to mężczyźni ci zostaliby ojcami w wieku około pięciu lat!

Ponadto zwróćmy uwagę na dowody archeologiczne, które poświadczają prawdziwość różnych szczegółów z życia długowiecznych osób opisanych w Biblii. Czytamy w niej na przykład, że patriarcha Abraham pochodził z miasta Ur, później mieszkał w Charanie, a następnie przeniósł się do ziemi Kanaan. Dowiadujemy się też, że pokonał Kedorlaomera, króla Elamu (Rodzaju 11:31; 12:5; 14:13-17). Odkrycia archeologiczne potwierdzają istnienie tych miejsc i postaci. Wiele mówią o warunkach naturalnych tamtych stron i o zwyczajach ludzi, z którymi zetknął się Abraham. Skoro Biblia podaje tyle rzetelnych informacji o Abrahamie, to dlaczego mielibyśmy wątpić akurat w to, że przeżył 175 lat? (Rodzaju 25:7).

Jak widać, nie ma powodu, by podważać biblijne wzmianki o wieku niektórych ludzi żyjących w zamierzchłych czasach. Może jednak zastanawiasz się: „Ale czy to ważne, jak długo oni żyli?”.

 Możesz żyć dłużej, niż myślisz!

Długowieczność ludzi żyjących przed potopem dowodzi, że w organizmie ludzkim tkwią nadzwyczajne możliwości. Dzięki współczesnej technice naukowcy mogą wejrzeć w głąb ludzkiego ciała i poznać jego wyjątkową budowę, w tym zadziwiającą zdolność do regeneracji i samoleczenia. Jaki stąd wniosek? Ciało ludzkie mogłoby funkcjonować wiecznie. Profesor Tom Kirkwood mówi: „[Starzenie się] pozostaje jedną z wielkich zagadek medycyny”.

Jednak dla Jehowy Boga starzenie się nie jest zagadką. Nie jest też problemem, z którym nie mógłby się uporać. Stwarzając pierwszego człowieka, Adama, Jehowa uczynił go doskonałym. Chciał, by ludzie żyli wiecznie. Niestety, Adam zbuntował się przeciw Bogu — zgrzeszył i w rezultacie utracił doskonałość. Tu dochodzimy do wyjaśnienia zagadki, którą pragnęliby rozwiązać naukowcy: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć, i w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). Zatem to z powodu grzechu i niedoskonałości wszyscy chorujemy, starzejemy się i umieramy.

Ale nasz kochający Stwórca nigdy nie zmienił swego zamierzenia dotyczącego ludzkości. Udowodnił to, przysyłając swego Syna, Jezusa Chrystusa, by złożył za nas okup. Dzięki temu otworzyła się przed nami perspektywa osiągnięcia doskonałości i życia wiecznego. W Biblii czytamy: „Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (1 Koryntian 15:22). Ludzie przed potopem byli bliżsi początkowej doskonałości i dlatego żyli znacznie dłużej niż my obecnie. My z kolei jesteśmy bliżej spełnienia się obietnic Bożych. Niebawem znikną wszelkie ślady po grzechu i niedoskonałości, a ludzie nie będą musieli chorować, starzeć się ani umierać (Izajasza 33:24; Tytusa 1:2).

Co powinieneś zrobić, by takie życie przypadło i tobie w udziale? Nie sądź, że Boże obietnice to bajki. Jezus oświadczył: „Kto słyszy moje słowo i wierzy temu, który mnie posłał, ten ma życie wieczne” (Jana 5:24). Zdobywaj więc wiedzę biblijną i wprowadzaj ją w czyn. Będziesz wtedy zgodnie z radą apostoła Pawła ‛niezawodnie zaskarbiać sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia’ (1 Tymoteusza 6:19). Ludzie w zamierzchłych czasach swoje długie życie zawdzięczali Jehowie Bogu. Bądź pewny, że za sprawą tego Boga ty możesz żyć wiecznie!

[Przypis]

[Wykres na stronie 12]

[Patrz publikacja]

1000

969 METUSZELACH (MATUZALEM)

950 NOE

930 ADAM

900

800

700

600

500

400

300

200

100 WSPÓŁCZESNY CZŁOWIEK

DŁUGOŚĆ ŻYCIA