Raj! Kolorowe katalogi biur podróży kuszą lotem do odległego „raju”, gdzie się zrelaksujesz i zapomnisz o wszystkich troskach i problemach. Niestety, po powrocie do domu szara rzeczywistość jest dokładnie taka sama jak przed wyjazdem.

Mimo to fascynacja rajem jest bardzo silna. Można się zastanawiać: Czy pozostaje on jedynie w sferze marzeń? Jeśli tak, to skąd ta fascynacja? I czy raj kiedykolwiek stanie się rzeczywistością?

Na przestrzeni stuleci koncepcja raju pobudzała wyobraźnię wielu ludzi. Przyczyną tego zainteresowania często była biblijna wzmianka o „ogrodzie w Edenie, od wschodu”. Co czyniło go tak wyjątkowym? W sprawozdaniu czytamy: „Jehowa Bóg sprawił, że wyrosło z ziemi wszelkie drzewo ponętne dla wzroku i dobre, by mieć z niego pokarm”. Ogród ten był przyjemnym, spokojnym miejscem. Ale największy zachwyt zapewne wzbudzało „drzewo życia w środku ogrodu” (Rodzaju 2:8, 9).

Poza tym relacja z Księgi Rodzaju wspomina, że z ogrodu wypływały cztery rzeki. Dwie z nich — Tygrys (Chiddekel) oraz Eufrat — są znane do dzisiaj (Rodzaju 2:10-14). Płyną one przez tereny należące obecnie do Iraku, a w starożytności do Persji, i wpadają do Zatoki Perskiej.

Nic dziwnego, że raj na ziemi jest istotną częścią perskiego dziedzictwa kulturowego. W Filadelfijskim Muzeum Sztuki w Stanach Zjednoczonych można zobaczyć XVI-wieczny dywan perski z motywem drzew i kwiatów w ogrodzie otoczonym murem. Perskie słowo tłumaczone na „ogród otoczony murem” znaczy również „raj”. Obraz przedstawiony na wspomnianym dywanie bardzo przypomina biblijny opis przepięknego, bujnego ogrodu Eden.

Historie o raju opowiadane są w wielu językach i kulturach. Ludzie wędrujący do różnych części świata zabierali ze sobą własne wersje oryginalnego sprawozdania, które z upływem stuleci wymieszały się z miejscowymi wierzeniami i legendami. Nawet dzisiaj niemal odruchowo nazywamy rajem miejsca odznaczające się nadzwyczajnym pięknem.

Niektórzy odkrywcy twierdzili, że odnaleźli zaginiony raj. Na przykład w roku 1881 generał armii brytyjskiej Charles Gordon trafił na Seszele. Był tak urzeczony pięknem Doliny Mai — znajdującej się obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa — że uznał ją za ogród Eden. W XV wieku włoski podróżnik Krzysztof Kolumb zastanawiał się, czy nie jest bliski odkrycia Edenu, gdy dotarł na wyspę Hispaniola (obecnie Haiti).

Książka historyczna Mapping Paradise (W poszukiwaniu raju) zawiera przeszło 190 starożytnych map, z których wiele przedstawia Adama i Ewę w Edenie. Wśród nich jest wyjątkowa XIII-wieczna rekonstrukcja mapy Beatusa z Liébany. U góry znajduje się na niej mały prostokąt z zaznaczonym w środku rajem. Stamtąd w stronę rogów prostokąta wypływają cztery rzeki nazwane „Tygrys”, „Eufrat”, „Piszon” oraz „Geon”, co prawdopodobnie wyobraża rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa do czterech krańców ziemi. Takie obrazy świadczą o tym, że chociaż lokalizacja pierwotnego raju była nieznana, to pamięć o nim pozostawała żywa.

Żyjący w XVII wieku angielski poeta John Milton stał się znany ze swojego dzieła Raj utracony, opartego na relacji z Księgi Rodzaju o grzechu  Adama i wygnaniu z Edenu. Wspomniał w nim o obietnicy przywrócenia ludziom życia wiecznego na ziemi. Wyraził to słowami: „Ziemia się cała wówczas w Raj przemieni” (tłum. M. Słomczyński). Później Milton napisał kontynuację zatytułowaną Raj odzyskany.

Jak widać, wątek utraconego raju na ziemi przewija się przez całą historię człowieka. Dlaczego więc obecnie jest lekceważony? Przede wszystkim dlatego, że jak zauważono w książce Mapping Paradise, „teologowie (...) całkowicie przestali się interesować kwestią położenia raju”.

Większość wiernych uczy się w kościele, że ich przeznaczeniem jest życie w niebie, a nie w raju na ziemi. Jednak w Biblii, w Psalmie 37:29, czytamy: „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze”. Skoro dzisiejszy świat w niczym nie przypomina raju, to czy możemy wierzyć, że ta obietnica kiedykolwiek się spełni? a

Jehowa Bóg, Twórca pierwotnego raju, obiecał, że go przywróci. W jaki sposób? Przypomnijmy sobie, o co Jezus polecił nam się modlić: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). Królestwo to jest ogólnoświatowym rządem pod panowaniem Jezusa Chrystusa; zastąpi ono wszelkie rządy ludzkie (Daniela 2:44). Gdy obejmie władzę nad ziemią, wola Boża dotycząca raju zostanie zrealizowana.

Prorok Izajasz pod natchnieniem opisał warunki, jakie zapanują w obiecanym raju. Wszelkie problemy dręczące dzisiaj ludzkość będą wtedy należały do przeszłości (Izajasza 11:6-9; 35:5-7; 65:21-23). Zachęcamy cię, żebyś poświęcił kilka minut na przeczytanie tych wersetów we własnej Biblii. Dzięki temu przekonasz się, co Bóg przygotował dla posłusznych ludzi. Będą się oni cieszyć wszystkim tym, co utracił Adam — zarówno rajskimi warunkami, jak i uznaniem Bożym (Objawienie 21:3).

Dlaczego możemy wierzyć, że nadzieja na ziemski raj nie jest fikcją, lecz rzeczywistością? Ponieważ Biblia mówi: „Co się tyczy niebios — niebiosa należą do Jehowy, lecz ziemię dał synom ludzkim”. Raj został obiecany „przed dawnymi czasy przez Boga, który nie może kłamać” (Psalm 115:16; Tytusa 1:2). Biblia otwiera przed nami wspaniałą perspektywę na przyszłość — raj, który nigdy nie przeminie!