1. Jak Jehowa dodawał sił swoim sługom w przeszłości?

 SŁOWO BOŻE często opisuje wiernych ludzi jako silnych. Ale nawet najsilniejszy z nich nie zawsze tak się czuł. Na przykład król Dawid niekiedy czuł się tak „silny jak góra”, ale zdarzało się, że był ‛przerażony’ (Ps. 30:7). Chociaż Samson był wyjątkowo silny, kiedy oddziaływał na niego duch Boży, to wiedział, że bez jego wsparcia by ‛osłabł i stałby się jak wszyscy inni ludzie’ (Sędz. 14:5, 6; 16:17). Ci wierni słudzy Boży byli silni tylko dlatego, że umacniał ich Jehowa.

2. Dlaczego apostoł Paweł powiedział, że gdy był słaby, to stawał się mocny? (2 Koryntian 12:9, 10).

² Również apostoł Paweł wiedział, że potrzebuje sił od Jehowy (odczytaj 2 Koryntian 12:9, 10). Tak jak wielu z nas zmagał się z problemami zdrowotnymi (Gal. 4:13, 14). Czasami ciężko mu też było postępować właściwie (Rzym. 7:18, 19). Niekiedy był zmartwiony i czuł się niepewnie (2 Kor. 1:8, 9). Mimo to gdy Paweł był słaby, stawał się mocny. Jak to możliwe? Jehowa dodawał mu niezbędnych sił.

3. Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

³ Jehowa obiecuje, że nam też doda sił (1 Piotra 5:10). Ale musimy coś robić w tym kierunku. Posłużmy się przykładem. Chociaż silnik napędza auto, to kierowca musi wciskać pedał gazu, żeby gdziekolwiek dojechać.  Podobnie Jehowa może dodać nam sił, ale musimy podjąć pewne kroki. Na jakie sposoby nas umacnia? I co musimy robić, żeby korzystać z Jego wsparcia? Odpowiedzi na te pytania poznamy, gdy przeanalizujemy, jak Jehowa umacniał trzy osoby opisane w Biblii: proroka Jonasza, Marię — matkę Jezusa, a także apostoła Pawła. Zobaczymy też, jak Jehowa wzmacnia swoich sług obecnie.

4. W jaki sposób Jehowa może nas umocnić?

⁴ Jehowa może nas umocnić, gdy się do Niego modlimy. W odpowiedzi może nam dać ‛niezwykłą siłę’ (2 Kor. 4:7). Sił dodaje nam także czytanie Jego Słowa i rozmyślanie nad nim (Ps. 86:11). Biblia „oddziałuje z mocą” (Hebr. 4:12). Gdy modlisz się do Jehowy i czytasz Jego Słowo, otrzymasz siły niezbędne do wytrwania, zachowania radości albo wywiązania się z jakiegoś trudnego zadania. Zwróćmy uwagę, jak Jehowa wzmocnił proroka Jonasza.

5. Dlaczego prorok Jonasz potrzebował odwagi?

⁵ Prorok Jonasz potrzebował odwagi. Bał się wyruszyć tam, gdzie posłał go Jehowa. Dlatego wsiadł na statek i odpłynął w zupełnie innym kierunku. W rezultacie prawie zginął w gwałtownym sztormie i naraził życie innych osób. Gdy wyrzucono go za burtę, znalazł się w miejscu, w którym nigdy wcześniej nie przebywał — w ciemnym brzuchu wielkiej ryby. Jak twoim zdaniem mógł się wtedy czuć? Czy spodziewał się, że tam umrze? Czy w głowie kołatała mu się myśl, że Jehowa go odrzucił? Z pewnością Jonasz musiał być przerażony.

6. Co zrobił Jonasz, żeby zyskać siły, gdy był w brzuchu ryby? (Jonasza 2:1, 2, 7).

⁶ Co robił Jonasz, żeby zyskać siły, gdy był samotny i odizolowany od innych? Po pierwsze, modlił się (odczytaj Jonasza 2:1, 2, 7). Chociaż nie okazał posłuszeństwa Jehowie, to był pewien, że On wysłucha jego pokornej modlitwy, w której okazał skruchę. Rozmyślał też nad fragmentami Słowa Bożego. Skąd o tym wiemy? W jego modlitwie, zapisanej w 2 rozdziale Księgi Jonasza, znajdujemy wiele słów i sformułowań, które pochodzą z Psalmów (por. np. Jonasza 2:2, 5 z Psalmem 69:1; 86:7). Najwyraźniej więc Jonasz dobrze je znał. W trudnych chwilach upewniały go, że Jehowa mu pomoże. Później, gdy znalazł się na lądzie, był gotowy wywiązać się ze zleconego mu zadania (Jon. 2:10 do 3:4).

7, 8. Jak pewien brat z Tajwanu zyskał siły w czasie prób?

⁷ Relacja o Jonaszu może nam pomóc, gdy napotykamy w życiu różne próby. Na przykład brat z Tajwanu o imieniu Zhiming b ma poważne problemy ze zdrowiem. Dodatkowo z powodu swojej wiary zmaga się z ostrym sprzeciwem rodziny. Siły od Jehowy czerpie dzięki modlitwie i studium. Przyznaje: „Czasami, gdy pojawiają się problemy, czuję taki niepokój, że nawet nie mogę skupić się na studium osobistym”. Ale Zhiming się nie poddaje. Opowiada: „Najpierw modlę się do Jehowy. Potem wkładam do uszu słuchawki i słucham pieśni Królestwa. Nieraz nawet je sobie nucę, aż się uspokoję, a potem zaczynam studiować”.

 ⁸ W trudnych chwilach studium osobiste dodaje Zhimingowi sił. Na przykład gdy wracał do zdrowia po poważnej operacji, pielęgniarka powiedziała mu, że ma niski poziom krwinek czerwonych i będzie potrzebował transfuzji. Zhiming przypomniał sobie, że w noc przed operacją czytał o siostrze, która przeszła taki sam zabieg. Miała jeszcze niższy poziom krwinek czerwonych niż on. Mimo to nie przyjęła transfuzji i wróciła do zdrowia. To doświadczenie pomogło Zhimingowi dochować wierności.

9. Co możesz zrobić, jeśli czujesz się wyczerpany z powodu jakiejś próby? (Zobacz też ilustracje).

⁹ Czy w trakcie próby ogarnia cię taki niepokój, że nawet trudno jest ci się modlić? Albo czy czujesz się zbyt zmęczony, żeby studiować? Pamiętaj, że Jehowa doskonale cię rozumie. Nawet gdy jesteś w stanie powiedzieć Mu tylko kilka prostych słów, możesz być pewien, że da ci dokładnie to, czego potrzebujesz (Efez. 3:20). Jeżeli ból fizyczny lub emocjonalny sprawia, że niełatwo ci czytać lub studiować, mógłbyś słuchać nagrań Biblii lub opartych na niej publikacji. Mógłbyś też posłuchać którejś z naszych piosenek albo obejrzeć jakiś materiał filmowy z serwisu jw.org. Gdy modlisz się do Jehowy i szukasz odpowiedzi w pokarmie duchowym, który On zapewnia, niejako zapraszasz Go, żeby dodał ci sił.

10. Jak wzmacniają nas bracia i siostry?

¹⁰ Jehowa może wzmocnić nas za pośrednictwem naszych braci i sióstr. Gdy przechodzimy jakąś próbę lub trudno nam wywiązać się z jakiegoś zadania, mogą oni stać się dla nas „źródłem wielkiego pocieszenia” (Kol. 4:10, 11). Potrzebujemy przyjaciół zwłaszcza „w chwilach udręki” (Prz. 17:17). Gdy czujemy się słabi, nasi współwyznawcy mogą nam pomóc pod względem fizycznym, emocjonalnym i duchowym. Zastanówmy się, jak Maria, matka Jezusa, korzystała ze wsparcia innych.

11. Dlaczego Maria potrzebowała sił?

 ¹¹ Maria potrzebowała sił, żeby wypełnić wolę Jehowy. Pomyśl, jak bardzo musiała być przytłoczona, gdy dowiedziała się od anioła Gabriela, że zajdzie w ciążę, chociaż nie jest jeszcze mężatką. Stanęła przed niezwykle odpowiedzialnym zadaniem. Brakowało jej doświadczenia w wychowywaniu dzieci, a miała zatroszczyć się o chłopca, który zostanie Mesjaszem. A ponieważ nigdy nie współżyła z mężczyzną, to jak miała wyjaśnić całą tę sytuację swojemu narzeczonemu Józefowi? (Łuk. 1:26-33).

12. Co zgodnie z Łukasza 1:39-45 zrobiła Maria, żeby nabrać sił?

¹² Jak Maria nabrała sił, żeby wywiązać się z tego wyjątkowego i ważnego zadania? Szukała pomocy u innych. Na przykład poprosiła Gabriela, żeby podał jej więcej szczegółów (Łuk. 1:34). Krótko potem wybrała się w podróż w „górskie okolice” Judy, żeby odwiedzić swoją krewną Elżbietę. Ta wizyta przyniosła jej wiele korzyści. Elżbieta ją pochwaliła i pod wpływem ducha Bożego wypowiedziała zachęcające proroctwo na temat jej nienarodzonego syna (odczytaj Łukasza 1:39-45). Maria powiedziała, że Jehowa „swoim ramieniem dokonał potężnych dzieł” (Łuk. 1:46-51). Zapewnił jej wsparcie poprzez Gabriela i Elżbietę.

13. Co zyskała pewna siostra z Boliwii, gdy poprosiła współwyznawców o pomoc?

¹³ Podobnie jak Maria, ty też możesz czerpać siły od współwyznawców. Właśnie tego potrzebowała Dasuri, siostra z Boliwii. Gdy jej ojciec zapadł na nieuleczalną chorobę i trafił do szpitala, chętnie się nim zaopiekowała (1 Tym. 5:4). Ale nie zawsze było jej łatwo. Dasuri mówi: „Wiele razy myślałam, że już dłużej nie dam rady”. Czy prosiła o pomoc? Z początku nie. Opowiada: „Nie chciałam sprawiać braciom kłopotu. Tłumaczyłam sobie, że to Jehowa udzieli mi niezbędnego wsparcia. Ale później uświadomiłam sobie, że gdy izoluję się od innych, to tak naprawdę sama staram się rozwiązać swoje problemy” (Prz. 18:1). Dasuri postanowiła napisać do kilku przyjaciół i wyjaśnić swoją sytuację. Przyznaje: „Nie potrafię opisać, jak bardzo umocnili mnie moi kochani współwyznawcy. Przynosili jedzenie do szpitala i dzielili się ze mną zachęcającymi myślami z Biblii. To naprawdę wspaniałe, że nie jesteśmy sami. Należymy do wielkiej rodziny Jehowy — rodziny, która zawsze jest gotowa ci pomóc, razem z tobą płakać i wspierać cię w walce z przeciwnościami”.

14. Dlaczego powinniśmy przyjmować pomoc od starszych?

¹⁴ Jehowa dodaje nam sił między innymi poprzez starszych. Za ich pośrednictwem wzmacnia nas i pokrzepia (Izaj. 32:1, 2). Jeśli czujesz się przytłoczony, możesz podzielić się z nimi swoimi odczuciami. Z wdzięcznością przyjmij oferowaną przez nich pomoc. W ten sposób Jehowa może ci dodać sił.

15. Jaką nadzieję cenią wszyscy chrześcijanie?

¹⁵ Sił może nam także dodać oparta na Biblii nadzieja (Rzym. 4:3, 18-20). Jako chrześcijanie mamy wspaniałą perspektywę życia wiecznego — w raju na  ziemi lub w niebiańskim Królestwie. Ta nadzieja pomaga nam trwać w próbach, głosić dobrą nowinę i wywiązywać się z różnych zadań w zborze (1 Tes. 1:3). Ta sama nadzieja dodawała sił apostołowi Pawłowi.

16. Dlaczego apostoł Paweł potrzebował sił?

¹⁶ Paweł potrzebował sił. W swoim liście do Koryntian porównał siebie do kruchego glinianego naczynia. ‛Znosił ucisk’, ‛przeżywał rozterki’, ‛był prześladowany’ i czuł się ‛powalony’. Zagrożone było nawet jego życie (2 Kor. 4:8-10). Paweł pisał o tym podczas swojej trzeciej podróży misjonarskiej. Mógł jeszcze o tym nie wiedzieć, ale to nie był koniec jego problemów. Później czekał go atak motłochu, aresztowanie, rozbicie statku i uwięzienie.

17. Co dodało Pawłowi sił do przetrwania prób? (2 Koryntian 4:16-18).

¹⁷ Paweł czerpał siły ze skupiania się na swojej nadziei na przyszłość (odczytaj 2 Koryntian 4:16-18). Jak napisał braciom w Koryncie, nie zniechęcało go nawet to, że jego „ciało niszczeje”. Skupiał się na przyszłości. Nadzieja na życie wieczne w niebie miała dla niego „nieporównanie większą wartość” — była warta wszelkich poświęceń. Paweł rozmyślał o tej nadziei i w rezultacie czuł, że „dzień po dniu się odnawia”.

18. Jak nadzieja wzmacnia Tihomira i jego rodzinę?

¹⁸ Nadzieja na przyszłość dodaje sił bratu z Bułgarii o imieniu Tihomir. Kilka lat temu jego młodszy brat Zdravko zginął w wypadku. Przez jakiś czas Tihomir zmagał się z ogromnym bólem. Żeby sobie z nim radzić, razem z rodziną wyobrażają sobie, jak będzie wyglądać zmartwychwstanie. Wyjaśnia: „Rozmawiamy o tym, gdzie spotkamy Zdravka, jakie jedzenie dla niego przygotujemy, kogo zaprosimy na pierwsze przyjęcie po jego zmartwychwstaniu i co mu opowiemy  o dniach ostatnich”. Tihomir mówi, że dzięki koncentrowaniu się na nadziei jego rodzina ma siłę, żeby trwać i czekać, aż jego brat powróci do życia.

19. Co możesz robić, żeby umacniać swoją nadzieję? (Zobacz też ilustrację).

¹⁹ Jak możesz umocnić swoją nadzieję? Jeśli spodziewasz się żyć wiecznie na rajskiej ziemi, czytaj biblijne opisy raju i o nich rozmyślaj (Izaj. 25:8; 32:16-18). Rozmyślaj też o tym, jak będzie wyglądało tam życie. Wyobrażaj sobie, że tam jesteś. Kogo widzisz? Jakie dźwięki słyszysz? Jak się czujesz? Żeby jeszcze bardziej pobudzić swoją wyobraźnię, oglądaj w naszych publikacjach ilustracje przedstawiające raj albo wideoklipy, takie jak: Przyszły nowy świat, Tuż, tuż przed nami oraz Wyobraź sobie ten czas. Jeżeli nadzieja na nowy świat jest żywa w naszym umyśle, problemy będą dla nas ‛chwilowe i lekkie’ (2 Kor. 4:17). Nadzieja, którą daje Jehowa, może ci dodać sił.

20. Jak możemy ‛zyskać moc’, nawet gdy czujemy się słabi?

²⁰ Nawet gdy czujemy się słabi, to „dzięki Bogu zyskamy moc” (Ps. 108:13). Jehowa zapewnił wszystko, co niezbędne, żebyś mógł czerpać od Niego siły. Jeśli więc potrzebujesz pomocy, żeby wywiązać się z jakiegoś zadania, przetrwać próbę lub zachować radość, zwracaj się do Niego w żarliwych modlitwach i szukaj Jego kierownictwa przez studium osobiste. Korzystaj z pokrzepienia, jakie zapewniają ci bracia i siostry. Poświęcaj czas, żeby regularnie rozmyślać o swojej nadziei na przyszłość. Wtedy Bóg ‛stosownie do swojej wielkiej potęgi umocni cię wszelką mocą, żebyś mógł znieść wszystko cierpliwie i z radością’ (Kol. 1:11).