‛Dzieło jest wielkie’
W JEROZOLIMIE odbywa się bardzo ważne spotkanie. Król Dawid zwołał książąt, urzędników i dowódców. Wszyscy z niecierpliwością czekają na specjalne ogłoszenie. Jehowa polecił synowi Dawida Salomonowi wznieść niezwykłą budowlę przeznaczoną do wielbienia prawdziwego Boga. Sędziwy król otrzymał pod natchnieniem plany architektoniczne i przekazał je Salomonowi. Teraz mówi: „Dzieło (...) jest wielkie; bo zamek ten [„świątynia”, NWT, 2013] nie jest dla człowieka, lecz dla Jehowy Boga” (1 Kron. 28:1, 2, 6, 11, 12; 29:1).
Następnie Dawid pyta: „Kto dzisiaj jest gotów napełnić swą rękę darem dla Jehowy?” (1 Kron. 29:5, por. Biblię Tysiąclecia). Gdybyś tam był, to jak byś zareagował? Czy poczułbyś się zachęcony, żeby wesprzeć tę pracę? Izraelici niezwłocznie zabrali się do dzieła. Jak mówi Biblia, „lud rozradował się ze składania dobrowolnych darów ofiarnych, bo z całego serca składali Jehowie dobrowolne dary ofiarne” (1 Kron. 29:9).
Wiele stuleci później Jehowa powołał do istnienia znacznie ważniejszą świątynię — świątynię duchową. Powstała ona, żeby umożliwić ludziom oddawanie Bogu czci na podstawie ofiary Jezusa (Hebr. 9:11, 12). Jak obecnie ludzie mogą pojednać się z Bogiem? Dzięki działalności kaznodziejskiej (Mat. 28:19, 20). Każdego roku prowadzimy miliony studiów biblijnych, tysiące osób przyjmuje chrzest i powstają setki nowych zborów.
W związku z tym trzeba drukować coraz więcej opartych na Biblii publikacji, budować Sale Królestwa i dbać o ich konserwację, a także wznosić i wynajmować obiekty na zgromadzenia i kongresy. Czy nie zgodzisz się, że jest to ważna i satysfakcjonująca praca? (Mat. 24:14).
Miłość do Boga i do bliźnich oraz świadomość, że głoszenie o Królestwie jest pilne, pobudza nas do ‛napełnienia swej ręki darem dla Jehowy’, czyli do składania dobrowolnych datków. Cieszymy się, że możemy ‛okazywać Jehowie szacunek tym, co mamy wartościowego’. Jesteśmy też pod wrażeniem, widząc, jak wiernie i roztropnie wykorzystuje się zbierane środki, by wykonać najważniejsze dzieło w historii ludzkości (Prz. 3:9).