Żeby odpowiedzieć na to pytanie, każda para małżeńska powinna przeanalizować kilka faktów i zasad biblijnych. Mąż i żona powinni podjąć decyzję, która pozwoli im zachować czyste sumienie przed Bogiem.

Kiedy na ziemi było tylko dwoje ludzi (a po potopie ośmioro), Jehowa polecił: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni” (Rodz. 1:28; 9:1). Biblia nie mówi, że to polecenie odnosi się również do chrześcijan. Dlatego mężowie i żony mogą zadecydować, czy skorzystają z jakiejś metody antykoncepcji, żeby kontrolować, ile będą mieli dzieci albo kiedy będą je mieli. Jakie czynniki powinni wziąć pod uwagę?

Każdą decyzję dotyczącą wyboru metody antykoncepcji chrześcijanie opierają na zasadach biblijnych. Dlatego nie uznają aborcji. Dobrowolne poddanie się jej jest niezgodne z tym, czego Biblia uczy o szanowaniu życia. Chrześcijanie nigdy nie zdecydowaliby się na przerwanie ciąży, w wyniku której z czasem narodziłby się kolejny człowiek (Wyjścia 20:13; 21:22, 23; Ps. 139:16; Jer. 1:5). A co można powiedzieć o stosowaniu wkładek wewnątrzmacicznych?

Sprawę tę omówiono w Strażnicy numer 10 z 1980 roku, strony 23 i 24. Większość popularnych w tamtym czasie wkładek wewnątrzmacicznych była wykonana z plastiku i nie zawierała dodatkowych substancji. Umieszczano je w macicy, żeby zapobiec ewentualnej ciąży. W artykule zauważono, że ich mechanizm działania nie jest dokładnie znany. Wielu specjalistów twierdziło, że taka wkładka zapobiega przedostawaniu się plemników do komórki jajowej, w wyniku czego nie dochodzi do zapłodnienia. A bez zapłodnienia nie powstaje nowe życie.

 Jednak dowiedziono, że czasami może dojść do zapłodnienia komórki jajowej. W takim wypadku komórka zaczyna rosnąć w jajowodzie (ciąża pozamaciczna) albo przemieszcza się do macicy. W tej drugiej sytuacji wkładka może uniemożliwić zapłodnionej komórce jajowej zagnieżdżenie się w błonie śluzowej macicy i dalszy rozwój, jak to się dzieje podczas normalnego przebiegu ciąży. Przerwanie rozwijającego się życia byłoby równoznaczne z aborcją. We wspomnianym artykule podsumowano: „Szczery chrześcijanin, którego interesuje sprawa dopuszczalności tych środków, powinien więc starannie rozważyć te informacje, biorąc pod uwagę biblijne uzasadnienie poszanowania świętości życia” (Ps. 36:9).

Ale od czasu, kiedy ukazał się wspomniany artykuł, w nauce i medycynie nastąpił znaczący postęp.

Obecnie stosuje się dwa rodzaje wkładek wewnątrzmacicznych. Pierwszy, który zawiera miedź, zaczął być powszechnie dostępny w USA od 1988 roku. A w 2001 roku wprowadzono na rynek wkładkę uwalniającą hormon. Co wiadomo o mechanizmie działania obu wkładek?

Wkładka zawierająca miedź: Jak już wspomnieliśmy, wkładka utrudnia plemnikom przemieszczanie się w macicy i dotarcie do komórki jajowej. Co więcej, miedź najwyraźniej jest toksyczna dla plemników — działa jak środek plemnikobójczy a. Wkładki zawierające miedź wpływają też na błonę śluzową macicy.

Wkładka uwalniająca hormon: Istnieją różne rodzaje wkładek zawierających hormon podobny do tego, który często jest składnikiem tabletek antykoncepcyjnych. Takie wkładki uwalniają hormon w macicy. Najwyraźniej u niektórych kobiet zatrzymuje on owulację. A kiedy nie ma komórki jajowej, nie może dojść do zapłodnienia. Oprócz tego hormon powoduje zanik błony śluzowej macicy b. Zwiększa też gęstość śluzu szyjkowego i w ten sposób tworzy barierę dla plemników, które przemieszczają się z pochwy do macicy. Są to dodatkowe efekty stosowania tego rodzaju wkładek.

Jak już wspomniano, oba rodzaje wkładek najwyraźniej zmieniają grubość błony śluzowej macicy. A co, jeśli dojdzie do owulacji i komórka jajowa zostanie zapłodniona? Być może dostanie się ona do macicy, ale nie zagnieździ się w błonie śluzowej. Ciąża zostanie przerwana na początku jej przebiegu. Uznaje się jednak, że przypadki takich nieudanych zagnieżdżeń są rzadkie. Coś podobnego może się zdarzyć również podczas przyjmowania doustnych tabletek antykoncepcyjnych.

Nikt nie może dać stuprocentowej gwarancji, że podczas używania wkładki wewnątrzmacicznej zawierającej miedź albo hormon nigdy nie dojdzie do zapłodnienia. Jednak dowody naukowe sugerują, że ponieważ w grę wchodzi wiele opisanych wyżej mechanizmów, ciąża zdarza się rzadko.

Mąż i żona, którzy zastanawiają się nad zastosowaniem wkładki wewnątrzmacicznej, mogą omówić z kompetentnym lekarzem, jakie rodzaje wkładek są dostępne oraz jakie korzyści i zagrożenia wiążą się z ich używaniem. Nie mogą oczekiwać ani pozwolić, żeby ktoś — nawet jeśli jest lekarzem — dokonał wyboru za nich (Rzym. 14:12; Gal. 6:4, 5). To osobista decyzja. Przy jej podejmowaniu mąż i żona powinni się upewnić, czy ich postępowanie będzie się podobało Bogu i czy pozwoli im zachować czyste sumienie (1 Tym. 1:18, 19; 2 Tym. 1:3).