1. Co Jehowa zrobił dla każdego z nas?

 JEHOWA pociągnął do siebie każdego z nas (Jana 6:44). Pomyśl, co to oznacza. Uważnie przyglądając się miliardom ludzi na świecie, dostrzegł u ciebie coś cennego — szczere serce, które może Go pokochać (1 Kron. 28:9). On dobrze cię zna, rozumie i kocha. To bardzo pokrzepiające!

2. Jak Jezus zilustrował to, że Jehowie zależy na każdym Jego słudze?

² Tak samo jak na tobie, Jehowie zależy na wszystkich twoich braciach i siostrach. Jezus zilustrował tę myśl, porównując Jehowę do pasterza. Co robi pasterz, jeśli jedna ze 100 jego owiec oddali się od stada? ‛Pozostawia w górach 99 i idzie szukać tej jednej’. A kiedy ją znajdzie, nie jest na nią zły, tylko się cieszy. Wniosek? Dla Jehowy cenny jest każdy Jego sługa. Jezus powiedział: „Mój Ojciec w niebie nie chce, żeby zginął choćby jeden z tych małych” (Mat. 18:12-14).

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Z pewnością nigdy byśmy nie chcieli, żeby z naszego powodu ktoś z naszych braci lub sióstr się potknął. Co powinniśmy zrobić, jeśli kogoś zranimy? I co powinniśmy zrobić, jeśli ktoś zrani nas? Na pytania te odpowiemy w tym artykule. Najpierw jednak zastanówmy się, kim są „ci mali”, o których mowa w 18 rozdziale Ewangelii według Mateusza.

4. Kim są „ci mali”?

⁴ „Ci mali” to uczniowie Jezusa w każdym wieku. Bez względu na to, ile mają lat, są „jak dzieci” w tym sensie,  że chętnie uczą się od Jezusa (Mat. 18:3). Chociaż pochodzą z różnych środowisk i kultur oraz mają różne osobowości, wszyscy w niego wierzą. A on bardzo ich kocha (Mat. 18:6; Jana 1:12).

5. Co czuje Jehowa, gdy ktoś krzywdzi któregoś z Jego sług?

⁵ Również Jehowie bardzo zależy na każdym z „tych małych”. Żeby zrozumieć Jego uczucia, zastanówmy się, co my czujemy w stosunku do dzieci. Są dla nas cenne. Chcemy je chronić, bo nie mają tylu sił, doświadczenia ani mądrości co osoby dorosłe. Chociaż nie jest nam obojętne niczyje cierpienie, to szczególnie nas porusza — wręcz oburza — gdy ktoś krzywdzi dziecko. To samo czuje Jehowa w stosunku do nas. Chce nas chronić i jest do głębi poruszony — wręcz oburzony — gdy ktoś krzywdzi i doprowadza do upadku któregoś z Jego sług (Izaj. 63:9; Marka 9:42).

6. Jak zgodnie z 1 Koryntian 1:26-29 świat patrzy na uczniów Jezusa?

⁶ Uczniowie Jezusa są „mali” w jeszcze innym sensie. Jakich ludzi świat uważa za ważnych? Bogatych, sławnych i mających władzę. Natomiast uczniowie Jezusa są dla świata „mali” — niewiele znaczący (odczytaj 1 Koryntian 1:26-29). Ale Jehowa patrzy na nich inaczej.

7. Jaki powinniśmy mieć stosunek do braci i sióstr, jeśli chcemy podobać się Jehowie?

⁷ Jehowa kocha wszystkich swoich sług, niezależnie od tego, czy służą Mu od wielu lat, czy od niedawna. Każdy z nich jest dla Niego ważny, więc powinien też być ważny dla nas. Powinniśmy ‛kochać wszystkich braci’, a nie tylko niektórych (1 Piotra 2:17). Chcemy ich chronić i się o nich troszczyć. Jeśli się dowiemy, że ktoś czuje się zraniony albo urażony, nie możemy tego ignorować, myśląc sobie, że jest przewrażliwiony i byłoby najlepiej, gdyby zapomniał o sprawie. A z jakich powodów ktoś mógłby się obrazić? Być może ze względu na sposób wychowania ma niskie poczucie własnej wartości. Albo jest krótko w prawdzie i nie nauczył się jeszcze radzić sobie z niedociągnięciami innych. Tak czy inaczej, powinniśmy zrobić wszystko, co możemy, żeby naprawić nadszarpnięte relacje. Z drugiej strony osoba, która często się obraża, powinna zdać sobie sprawę, że jest to niepożądana cecha osobowości, nad którą musi pracować. Powinna się na to zdobywać ze względu na własny spokój umysłu oraz dobro innych.

8. Jaka popularna postawa miała wpływ na uczniów Jezusa?

⁸ Co skłoniło Jezusa do użycia określenia „ci mali”? Jego uczniowie zadali mu pytanie: „Kto właściwie będzie największy w Królestwie Niebios?” (Mat. 18:1). W tamtym czasie dla wielu Żydów bardzo ważna była pozycja i status społeczny. Pewien uczony wyjaśnił: „Ludzie żyli i umierali dla chwały, reputacji, sławy, uznania i szacunku”.

9. Co musieli robić uczniowie Jezusa?

⁹ Jezus wiedział, że jego uczniowie będą musieli walczyć z duchem rywalizacji zakorzenionym w żydowskiej kulturze. Powiedział im: „Kto jest pośród was najważniejszy, niech stanie się jak ktoś najmłodszy, a kto przewodzi — jak ten, kto usługuje” (Łuk. 22:26).  Zachowujemy się jak ‛najmłodsi’, gdy ‛uważamy innych za wyższych od siebie’ (Filip. 2:3). Im bardziej pracujemy nad taką postawą, tym rzadziej będziemy ranić innych.

10. Jaką radę Pawła powinniśmy wziąć sobie do serca?

¹⁰ Wszyscy bracia i siostry pod jakimś względem nas przewyższają. Nietrudno będzie nam to zauważyć, jeśli skupiamy się na ich zaletach. Powinniśmy wziąć sobie do serca radę, której apostoł Paweł udzielił Koryntianom: „Kto sprawia, że różnisz się od innych? I co masz, czego byś nie otrzymał? A skoro otrzymałeś, to czemu się chełpisz, jakbyś nie otrzymał?” (1 Kor. 4:7). Wystrzegajmy się pokusy do kierowania uwagi na siebie lub myślenia, że jesteśmy lepsi od innych. Załóżmy, że jakiś brat jest znakomitym mówcą albo jakaś siostra ma powodzenie w zakładaniu studiów biblijnych. Takie osoby powinny przypisywać za to zasługę Jehowie.

11. Czego Jezus chciał nas nauczyć, podając przykład o królu i jego niewolniku?

¹¹ Krótko po ostrzeżeniu uczniów, żeby nie dawali innym powodu do upadku, Jezus podał przykład o królu i jego niewolniku. Król darował niewolnikowi wielki dług, którego ten nigdy nie byłby w stanie spłacić. Później jednak on sam nie chciał darować o wiele mniejszego długu innemu niewolnikowi. Skończyło się na tym, że król wtrącił bezlitosnego niewolnika do więzienia. Jezus podsumował: „Tak samo mój niebiański Ojciec potraktuje każdego z was, kto z serca nie przebaczy swojemu bratu” (Mat. 18:21-35).

12. Co się dzieje, jeśli nie przebaczamy innym?

¹² Zachowanie tego niewolnika zaszkodziło nie tylko jemu, ale też innym. Po pierwsze, bezdusznie skrzywdził on swojego współniewolnika, bo „kazał go wtrącić do więzienia, aż spłaci, co był winien”. Po drugie, zaszkodził niewolnikom, którzy to obserwowali. Jezus powiedział: „Całe zajście zobaczyli inni niewolnicy i bardzo się tym przejęli”. Podobnie wpływa na innych nasze zachowanie. Co może się stać, jeśli nie przebaczymy komuś, kto nas zranił? Po pierwsze, odmawiając mu przebaczenia — i być może ignorując go czy traktując ozięble — skrzywdzimy jego samego. Po drugie, wyrządzimy szkodę innym w zborze, którzy widząc nasze nadszarpnięte relacje z tą osobą, będą źle się z tym czuli.

13. Czego się uczysz z przeżyć pewnej pionierki?

¹³ Z kolei jeśli przebaczamy braciom i siostrom, przynosi to korzyść nam samym, jak również innym. Przekonała się o tym pionierka o imieniu Crystal b. Pewna siostra w zborze sprawiała jej przykrość. Crystal wspomina: „Czasami jej nieżyczliwe słowa raniły mnie jak nóż. Nie chciałam z nią nawet chodzić do służby. Zaczęłam tracić zapał i radość”. Crystal uważała, że ma powód być obrażona. Postanowiła jednak nie użalać się nad sobą i nie żywić urazy. Pokornie zastosowała się do rad biblijnych udzielonych w artykule „Przebaczaj z serca”, zamieszczonym w Strażnicy z 15 października 1999 roku, i przebaczyła swojej siostrze. Mówi: „Teraz rozumiem, że wszyscy ciężko pracujemy nad  nową osobowością i że Jehowa każdego dnia chętnie nam przebacza. Czuję, jakby z serca spadł mi ogromny ciężar. I odzyskałam radość”.

14. (a) Jaki problem mógł mieć apostoł Piotr, biorąc pod uwagę Mateusza 18:21, 22? (b) Co możemy robić, jeśli nie jest nam łatwo przebaczać?

¹⁴ Wiemy, że powinniśmy przebaczać, bo jest to właściwe. Ale i tak możemy mieć z tym problem. Apostołowi Piotrowi najwyraźniej też czasami nie przychodziło to łatwo (odczytaj Mateusza 18:21, 22). Co może nam pomóc? Po pierwsze, rozmyślajmy o tym, jak wiele wybacza nam Jehowa (Mat. 18:32, 33). On robi to chętnie, chociaż na to nie zasługujemy (Ps. 103:8-10). Poza tym „mamy obowiązek kochać jedni drugich”. Tak więc przebaczanie braciom i siostrom to nie opcja — jesteśmy im to winni (1 Jana 4:11). Po drugie, rozmyślajmy o tym, jakie rezultaty przynosi przebaczanie: pomagamy osobie, która źle nas potraktowała, przyczyniamy się do jedności zboru, zachowujemy dobre relacje z Jehową i odczuwamy ulgę (2 Kor. 2:7; Kol. 3:14). I po trzecie, módlmy się do Jehowy, bo to On prosi nas, żebyśmy byli gotowi przebaczać. Nie pozwólmy Szatanowi zburzyć naszych relacji ze współwyznawcami (Efez. 4:26, 27). Żeby nie wpaść w jego sidła, potrzebujemy pomocy Jehowy.

15. Co w myśl Kolosan 3:13 możemy zrobić, jeśli postępowanie brata lub siostry nie daje nam spokoju?

¹⁵ A co, jeśli postępowanie współwyznawcy nie daje ci spokoju? Zrób wszystko, co możesz, żeby zachować z nim dobre relacje. Módl się w tej sprawie. Gorąco proś Jehowę, żeby błogosławił  tej osobie i żeby pomógł ci dostrzegać jej zalety — te same, które podobają się Jemu (Łuk. 6:28). Jeżeli dalej nie potrafisz przejść do porządku nad tym, co ktoś zrobił, przemyśl, jak mógłbyś z nim porozmawiać. Najlepiej jest założyć, że twój brat nie chciał cię zranić (Mat. 5:23, 24; 1 Kor. 13:7). Kiedy już dojdzie do rozmowy, nie kwestionuj jego pobudek. A jeśli nie chce się z tobą pogodzić? Zastosuj się do rady: „Znoście jedni drugich”. I nie trać nadziei na poprawę sytuacji (odczytaj Kolosan 3:13). Co najważniejsze, nigdy nie chowaj urazy, bo to zaszkodziłoby twojej więzi z Jehową. Nie pozwól, żeby cokolwiek doprowadziło cię do upadku. Pokażesz wtedy, że kochasz Jehowę bardziej niż wszystko inne (Ps. 119:165).

16. Do czego jest zobowiązany każdy z nas?

¹⁶ Służenie Jehowie jako „jedna trzoda” pod przewodnictwem „jednego pasterza” to dla nas wielki zaszczyt! (Jana 10:16). W książce Zorganizowani do spełniania woli Jehowy, na stronie 165, tak czytamy o naszej roli w tej społeczności: „Ponieważ odnosisz pożytek z panującej w niej jedności, sam jesteś zobowiązany, żeby tę jedność umacniać”. Dlatego uczmy się patrzeć na braci i siostry oczami Jehowy. Dla Niego każdy z nich jest bardzo cenny. Czy dla ciebie również? Jehowa zauważa i ceni wszystko, co robisz, żeby pomagać „tym małym” i się o nich troszczyć (Mat. 10:42).

17. Na co jesteśmy zdecydowani?

¹⁷ Kochamy naszych współwyznawców. Dlatego ‛bądźmy zdecydowani nie dawać im powodu do potknięcia, nie stawiać przed nimi przeszkody’ (Rzym. 14:13). Uważajmy ich za wyższych od siebie i z serca im przebaczajmy. Nie pozwólmy też, by czyjeś zachowanie doprowadziło do potknięcia nas samych. „Dążmy (...) do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu” (Rzym. 14:19).