Objawienie 12:1-17
12 I było widać wielki znak+ na niebie: niewiasta+ przyobleczona w słońce, a pod jej stopami księżyc, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd,
2 i była brzemienna. I woła w boleściach+ i w męce rodzenia.
3 I było widać inny znak na niebie: a oto wielki smok+ barwy ognistej, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;
4 a jego ogon+ wlecze trzecią część gwiazd+ nieba — i zrzucił je na ziemię.+ I smok stał przed niewiastą,+ która właśnie miała urodzić,+ aby mógł, gdy już ona urodzi, pożreć+ jej dziecko.
5 I urodziła syna,+ mężczyznę, który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną.+ I dziecko jej zostało porwane do Boga i do jego tronu.+
6 A niewiasta uciekła na pustkowie,+ gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono+ tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.+
7 I wybuchła wojna w niebie: Michał+ i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie,
8 ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie.
9 Zrzucony więc został wielki smok,+ pradawny wąż,+ zwany Diabłem+ i Szatanem,+ który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię;+ zrzucony został na ziemię,+ a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie.
10 I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący:
„Teraz nastało wybawienie+ i moc,+ i królestwo naszego Boga,+ i władza jego Chrystusa,+ ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem!+
11 A oni go zwyciężyli+ dzięki krwi Baranka+ i dzięki słowu swego świadczenia+ i nie miłowali swych dusz+ nawet w obliczu śmierci.
12 Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!+ Biada+ ziemi i morzu,+ ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu”.+
13 A gdy smok ujrzał, że został zrzucony na ziemię,+ prześladował niewiastę,+ która urodziła dziecko płci męskiej.
14 Ale dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła,+ żeby poleciała na pustkowie+ na swoje miejsce; tam jest żywiona+ przez czas i czasy, i połowę czasu,+ z dala od oblicza węża.+
15 A wąż ze swej paszczy wyrzucił za niewiastą wodę+ jak rzekę, aby ją rzeka zatopiła.+
16 Ale ziemia przyszła niewieście z pomocą+ i otworzyła ziemia swoją paszczę, i pochłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swej paszczy.
17 I smok srodze się rozgniewał na niewiastę,+ i odszedł, aby toczyć wojnę z pozostałymi z jej potomstwa, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem+ o Jezusie.
