2 Kronik 30:1-27
30 A Ezechiasz porozsyłał do całego Izraela+ i Judy, napisał nawet listy do Efraima+ i Manassesa,+ by przyszli do domu Jehowy+ w Jerozolimie obchodzić Paschę+ dla Jehowy, Boga Izraela.
2 Król jednak i jego książęta+ oraz cały zbór+ w Jerozolimie postanowili obchodzić tę Paschę w miesiącu drugim;+
3 nie mogli jej bowiem obchodzić w owym czasie,+ gdyż po pierwsze nie uświęciła się wystarczająca liczba kapłanów,+ a po drugie lud nie zebrał się jeszcze w Jerozolimie.
4 I było to słuszne w oczach króla i w oczach całego zboru.+
5 Postanowiono zatem ogłosić wezwanie+ w całym Izraelu, od Beer-Szeby+ po Dan,+ by przyszli i w Jerozolimie obchodzili Paschę dla Jehowy, Boga Izraela; jako rzesza bowiem nie postąpili tak,+ jak to jest napisane.+
6 Toteż gońcy+ z listami z ręki króla i jego książąt+ przeszli po całym Izraelu i Judzie, zgodnie z nakazem króla, mówiąc: „Synowie Izraela, wróćcie+ do Jehowy, Boga+ Abrahama, Izaaka i Izraela, żeby on wrócił do ocalałych,+ tych spośród was, którzy uszli cało z dłoni królów Asyrii.+
7 I nie stawajcie się podobni do waszych praojców+ oraz do waszych braci, którzy postępowali wiarołomnie wobec Jehowy, Boga ich praojców, tak iż uczynił z nich dziwowisko,+ jak to zresztą widzicie.
8 Teraz więc nie usztywniajcie swego karku,+ jak to czynili wasi praojcowie. Dajcie miejsce Jehowie+ i przyjdźcie do jego sanktuarium,+ które on uświęcił+ po czas niezmierzony, i służcie+ Jehowie, waszemu Bogu, by odwrócił się od was jego płonący gniew.+
9 Bo gdy wrócicie+ do Jehowy, wasi bracia i wasi synowie staną się godni miłosierdzia+ w oczach tych, którzy trzymają ich w niewoli, i będą mogli wrócić do tej ziemi;+ albowiem Jehowa, wasz Bóg, jest łaskawy+ i miłosierny+ i nie odwróci od was oblicza, jeśli wy powrócicie do niego”.+
10 I gońcy+ chodzili od miasta do miasta po całej krainie Efraima+ i Manassesa, aż po Zebulona; lecz wyrażano się o nich drwiąco i naigrawano się z nich.+
11 Tylko jednostki+ z Aszera i Manassesa, i z Zebulona ukorzyły+ się i przyszły do Jerozolimy.
12 Również w Judzie była ręka prawdziwego Boga, aby dać im jedno serce,+ tak by wykonali nakaz+ króla i książąt w sprawie Jehowy.+
13 I zebrało się w Jerozolimie+ mnóstwo ludzi, by w miesiącu drugim+ obchodzić Święto+ Przaśników, zbór bardzo liczny.
14 A powstawszy, usunęli ołtarze,+ które były w Jerozolimie, usunęli też wszystkie ołtarze kadzielne+ i wrzucili je do doliny potoku Kidron.+
15 Następnie zarżnęli ofiarę paschalną,+ czternastego dnia miesiąca drugiego; a kapłani i Lewici byli upokorzeni, toteż uświęcili+ się i przynieśli całopalenia do domu Jehowy.
16 I stali+ na swoim miejscu zgodnie z regułą, według prawa Mojżesza, męża prawdziwego Boga, kapłani+ zaś kropili krwią otrzymaną z ręki Lewitów.
17 Wielu bowiem było w zborze takich, którzy się nie uświęcili; i Lewici+ sprawowali pieczę nad zarzynaniem ofiar paschalnych+ dla wszystkich, którzy nie byli czyści, by ich uświęcić dla Jehowy.
18 Bo było mnóstwo ludzi, wielu z Efraima+ i Manassesa,+ Issachara i Zebulona,+ którzy się nie oczyścili,+ gdyż nie spożywali posiłku paschalnego zgodnie z tym, co jest napisane;+ lecz Ezechiasz modlił się za nich,+ mówiąc: „Oby dobry+ Jehowa miał wzgląd na
19 każdego, kto przygotował swe serce,+ by szukać prawdziwego Boga, Jehowy, Boga swych praojców, chociaż bez oczyszczenia się do tego, co święte”.+
20 A Jehowa wysłuchał Ezechiasza i uzdrowił lud.+
21 Toteż synowie Izraela, którzy znajdowali się w Jerozolimie, przez siedem dni z wielką radością+ obchodzili Święto+ Przaśników; a Lewici+ i kapłani+ dzień po dniu głośnymi instrumentami wysławiali Jehowę, samego Jehowę.+
22 Ponadto Ezechiasz przemówił do serca+ wszystkim Lewitom, którzy w postępowaniu wobec Jehowy odznaczali się wielką roztropnością.+ I przez siedem dni jedli wyznaczony świąteczny posiłek,+ składając ofiary współuczestnictwa+ i czyniąc wyznanie+ wobec Jehowy, Boga swych praojców.
23 Potem cały zbór postanowił+ świętować jeszcze przez siedem dni+ i świętowali przez siedem dni z wielką radością.
24 Bo Ezechiasz, król Judy, dał+ zborowi tysiąc byków i siedem tysięcy owiec, a książęta+ dali zborowi tysiąc byków i dziesięć tysięcy owiec; i uświęcało się bardzo wielu kapłanów.+
25 I radował się+ cały zbór Judy,+ a także kapłani i Lewici,+ jak również cały zbór, który przyszedł z Izraela,+ i osiadli przybysze,+ którzy przyszli z ziemi izraelskiej,+ oraz ci, którzy mieszkali w Judzie.
26 I zapanowała w Jerozolimie wielka radość, gdyż od dni Salomona,+ syna Dawida, króla Izraela, nie było w Jerozolimie czegoś podobnego.+
27 W końcu kapłani, Lewici, powstali i pobłogosławili+ lud; a ich głos został wysłuchany, tak iż ich modlitwa doszła do jego świętego mieszkania, do niebios.+
