EEN Forscha, waut daut Wada beoobacht, woat en, daut doa een jefäadelja Storm oppem Wajch es no eene Jäajent, wua een deel Menschen wonen. Wäajen hee om dee bekjemmat es, deit hee aules, waut hee kaun, om dee enne Tiet to woarnen.

Biejlikj soo lat Jehova de Menschen oppe Ieed nu woarnen, daut doa waut komen woat, waut noch jefäadelja sennen woat aus een groota Storm. Woo deit hee daut? Un wuarom kjenn wie ons secha sennen, daut hee de Menschen jenuach Tiet jeft toom sikj en Sechaheit brinjen? Daut wie de Auntwuaten fa dise Froagen finjen, woa wie mol unjasieekjen, woo Jehova ieeschtemma de Menschen woarnen deed.

En de Bibeltiet woarnd Jehova de Menschen ieremol doafäa, daut doa een “Storm”, ooda een Strofjerecht, äwa deejanje komen wudd, waut siene Jebooten nich jehorchen wullen (Spr. 10:25; Jer. 30:23). Hee woarnd dee jiedatsmol enne Tiet un leet dee uk weeten, waut see doonen musten, om am to jefaulen (2. Kjen. 17:12-15; Neh. 9:29-30). Foaken schekjt hee siene true Deena no an. Dee säden de Menschen, daut doa boolt een Strofjerecht komen wudd, un daut holp dee entoseenen, daut see fuaz waut doonen musten toom sikj utem Stich brinjen (Amos 3:7).

Noah wia eent von Gott siene true Deena. De Menschen en siene Tiet wieren grausom un fieeden een schwienschet Läwen. Oba hee wia äwanäment un woarnd dee joarenlank, daut doa eene groote Äwaschwamunk komen wudd (1. Mo. 6:9-13, 17). De Schreft sajcht, daut hee “Jerajchtichkjeit prädijd”, wiels hee de Menschen foaken säd, waut see doonen musten, daut see wudden aum läwen bliewen (2. Pet. 2:5).

Noah bemieejd sikj sea, de Menschen to woarnen, oba dee wullen nich no Gott siene Norecht horchen. Daut wia kloa to seenen, daut dee doa nich aun jleewden. Doawäajen kjeemen dee om, aus “de Sintflut kjeem un an aula utrod” (Mat. 24:39, NW; Heb. 11:7). Oba dee kunnen nich väajäwen, daut Gott an nich sea jenuach jewoarnt haud.

Eenjemol woarnd Jehova de Menschen mau een Stootje ea sien Strofjerecht kjeem. Oba hee sach emma doano, daut doa jenuach Tiet wia, daut dee sikj kunnen utem Stich brinjen. Biejlikj woarnd hee dee em verut fa de tieen Ploagen, waut äwa Ägipten komen wudden. Opp eene Sauz schekjt Jehova Moses un Aaron no dän Farao un no siene Deena, om dee fa de säwende Ploag to woarnen. Dän näakjsten Dach wudd een sea hunjscha Hoagel komen. Hauden dee jenuach Tiet toom sikj unja Schutz brinjen? De Schreft sajcht: “Däm Kjennich siene Mana, dee Forcht fa däm HARN sien Wuat hauden, spooden sikj äare Oabeida un Häaden unja Dak to brinjen. Dee oba, dee däm HARN sien Wuat nich to Hoat neemen, leeten äare Deena un Häaden oppe Stap” (2. Mo. 9:18-21). Daut es dietlich to seenen, daut Jehova de Menschen sea jenuach woarnen deed. Un dee, waut fuaz doano horchten, kjrieejen bie dise Ploag nich soonen grooten Schoden.

Un bie de tieende Ploag worden de Farao un siene Deena uk jewoarnt, oba dee neemen sikj daut nich to Hoaten (2. Mo. 4:22-23). Doawäajen storwen dee äare ieeschtjebuarne Säns. Es daut nich truarich? (2. Mo. 11:4-10; 12:29). Wia doa jenuach Tiet, daut dee daut wudden haben kunt väabieejen? Jo. Moses haud de Israeliten  fuaz jesajcht, daut de tieende Ploag komen wudd un woo see äare Famieljes wudden beschitzen kjennen (2. Mo. 12:21-28). Woo väl Menschen horchten no de Woarnunk? Woomäajlich wieren daut dree Millionen, waut bie Gott sien Strofjerecht veschoont worden un Ägipten veleeten. Mank dee wieren uk “väle, dee nich Israeliten wieren”, biejlikj Ägipta (2. Mo. 12:38).

Soo aus wie jeseenen haben, kjeem Jehova emma doafäa opp, daut de Menschen jenuach Tiet hauden, sien Strofjerecht utem Stich to komen (5. Mo. 32:4). Wuarom jeef hee an Tiet? De Apostel Petrus sajcht, daut Jehova “well, daut aulemaun sikj oppmoaken saul, un daut kjeena veloaren jeit” (2. Pet. 3:9). Gott wia werkjlich om de Menschen todoonen. Hee wull, daut dee omkjieeden un no sienen Rot horchten, ea sien Strofjerecht kjeem (Jes. 48:17-18; Reem. 2:4).

Vondoag dän Dach motten de Menschen uk no eene wichtje Woarnunk horchen, waut oppe gaunze Welt bekauntjemoakt woat. Aus Jesus oppe Ieed wia, säd hee, daut doa eene “groote Triebsaul” komen wudd, waut met dise Welt een Enj moaken wudd (Mat. 24:21, Reimerbibel). Hee säd uk, waut siene Nofolja seenen un beläwen wudden, wan dise Tiet dicht bie wia. Un krakjt daut es vondoag dän Dach oppe gaunze Welt to seenen (Mat. 24:3-12; Luk. 21:10-13).

Soo aus Jesus daut verutsäd, lat Jehova de Menschen nu weeten, daut see am deenen un jehorchen sellen. Jehova well, daut de jehuarsome Menschen daut nu aul bäta jeit un daut dee uk en siene jerajchte niee Welt väl goodet beläwen kjennen (2. Pet. 3:13). Daut dee aun siene Vespräakjungen jleewen kjennen, lat hee eene Norecht bekauntmoaken, waut dee daut Läwen raden kaun. Daut es “daut Evangelium von Gott sien Rikj”, un Jesus säd verut, daut daut wudd “en de gaunze Welt jeprädicht woaren, soo daut aule Velkja daut hieren” kunnen (Mat. 24:14). Gott haft doano jeseenen, daut siene true Deena siene Norecht en ojjefäa 240 Lenda prädjen. Hee well, daut soo väl Menschen aus mäajlich doano horchen un läwen bliewen, wan sien jerajchtet Jerecht soo aus een “Storm” kjemt (Zef. 1:14-15; 2:2-3).

De Froag es aulsoo nich, aus Jehova ons jenuach Tiet jeft, no siene Woarnunk to horchen. Daut jeft jenuach Bewies doafäa, daut hee daut emma deit. Oba de Froag es: Woaren de Menschen enne Tiet doano horchen? Well wie wieda Gott siene Woarnunk bekauntmoaken un opp dee Wajch soo väl Menschen aus mäajlich halpen, daut Enj von dise Welt to äwaläwen!