1. Derch waut fa schwoaret musten de Christen em 1. Joahundat gonen?

IRJENTWANEA tweschen 62 bat 64 n. Chr. schreef de Apostel Petrus “aun aule Christen dee en Pontus, Galatien un Kapadozien un Asien un Bitienien vestreit” wieren (1. Pet. 1:1). Dise Breeda kjeemen von veschiedne Städen en Kjlien-Asien, un dee fäld daut aun Moot un Aunleidunk, wiels dee vefolcht un vespott worden. Dee äare “Vesieekjungen . . . [wieren] fiaheet”. Un dee läwden en eene besondre Tiet. Petrus schreef: “De Tiet es boolt hia, daut aules een Enj haft.” En weinja aus tieen Joa wudd Jerusalem venicht woaren. Waut wudd de Christen doa un uk aundatwäajen en dise schwoare Tiet halpen? (1. Pet. 4:4, 7, 12).

2-3. Wuarom säd Petrus, de Breeda sullen gaustfrie sennen? (See daut Bilt aum Aunfank.)

² Eent, waut Petrus to siene Gloowesbreeda säd, wia: “Siet gaustfrie jäajen eenaunda” (1. Pet. 4:9, Friesenbibel). Daut griechische Wuat fa “gaustfrie sennen” bediet “met Framde leeftolich ooda frintlich sennen”. Oba Petrus säd hia, de Breeda sullen “jäajen eenaunda” oppnäment sennen, aulsoo to dee, waut see  aul kjanden un Jemeenschoft met hauden. Wuarom wudd daut fa dee goot sennen?

³ Dee wudden dan dolla toophoolen. Woo es daut bie die? Jeit die daut nich scheen, wan die wäa enlot? Un wan du wäm von de Vesaumlunk enlotst, woascht du dan nich een jratra Frint met dän? Wan wie onse Breeda un Sestren hankroagen, dan lia wie dee bäta kjanen. En Petrus siene Tiet wort daut Läwen emma schwanda; doawäajen musten de Christen emma dolla toophoolen. Un soo es daut uk nu “en de latste Doag” (2. Tim. 3:1).

4. Waut fa Froagen woa wie en disen Artikjel derchgonen?

⁴ Woone Jeläajenheiten hab wie, “jäajen eenaunda” oppnäment to sennen? Waut kaun ons trigjhoolen, gaustfrie to sennen, un woo kjenn wie ons vebätren? Woo kjenn wie goode Jast sennen?

5. Woo kjenn wie bie de Toopkomes oppnäment sennen?

⁵ Bie de Toopkomes: Jehova un siene Organisazion kroagen ons no de Toopkomes. Wie wellen, daut aule sikj doa maklich feelen, uk de Niee (Reem. 15:7). Dee sent bie Jehova uk Jast, krakjt soo aus wie. Doawäajen well wie, daut dee sikj doa welkom feelen, endoont woo dee lat un woo dee sikj aunjetrocken haben (Jak. 2:1-4). Wan doa Niee sent, wua sikj noch kjeena om kjemmat, wurscht du dee dan kjennen froagen, aus dee wellen bie die setten? Du wurscht dee kjennen utlajen, waut wie bie de Toopkomes doonen, un dee halpen, de Bibelvarzh to finjen. Dit wudd eene goode Mäajlichkjeit sennen, “gaustfrie un oppnäment” to sennen (Reem. 12:13).

6. To wäm sell wie besonda oppnäment sennen?

⁶ Toom een bät waut äten ooda to eene Moltiet: Wan se en de Bibeltiet aundre oppneemen, dan kroagden se dee jeweenlich no Hus toom doa äten (1. Mo. 18:1-8; Rech. 13:15; Luk. 24:28-30). Dee weesen doaderch, daut see wullen Frind sennen un Fräd haben. To wäm sell wie besonda oppnäment sennen? To de Breeda un Sestren von onse Vesaumlunk. Je schwanda daut en dise Welt woat, je needja fält daut, daut wie met onse Breeda goode Frind sent un ons opp dee veloten. Aune 2011 wort de Väastaunt sikj eenich, daut Woaktorm-Studium von de Betelfamielje en de Stäts nich mea 6:45 zeowes to haben, oba 6:15. Wuarom? Dee säden, wan daut Toopkomen ea derch wia, dan wia doa mea Tiet, daut de Breeda em Betel sikj omzajcht enloden kunnen. En aundre Betels deeden see daut uk soo. Daut haft de Breeda em Betel sea veeent.

7-8. Woo kjenn wie de Rädna oppnämen, waut no onse Vesaumlunk komen?

⁷ Wan Breeda von aundre Vesaumlungen, Kjreisoppsechtasch ooda Breeda vom Betel en onse Vesaumlunk eene Räd hoolen, dan kjenn wie dee enloden (läs 3. Johanes 5-8). Wie wudden dee biejlikj kjennen no ons kroagen toom een bät waut äten ooda to eene Moltiet.

⁸ Eene Sesta von de Stäts sajcht: “Met de Joaren kunnen ekj un mien Maun väl Rädna un äare Frues no ons kroagen. Daut jinkj emma scheen un daut stoakjt onsen Gloowen. Wie haben daut kjeenmol beschot.”

9-10. (a) Woone fält daut, daut wie dee fa lenja oppnämen? (b) Kjennen uk dee, waut een kjlandret Hus haben, Jast oppnämen? Jeff een Biespel.

⁹ Jast, waut lenja bliewen: Enne Bibeltiet hauden se foaken Nachtjast (Hiob 31:32; Filem. 22). Vondoag dän Dach fält eenje daut uk, wua to bliewen. De Kjreisoppsechtasch brucken foaken eene Städ toom bliewen, wan dee de Vesaumlungen besieekjen. Krakjt soo es daut bie soone,  waut no onse Bibelschoolen gonen ooda waut methalpen, Vesaumlungshiesa to buen. Soone Famieljes, waut derch een Owwada äa Hus veloaren haben, brucken uk eenen Veblief, bat daut wada foadich es. Denkj nich, daut bloos dee, waut groote un feine Hiesa haben, Jast oppnämen kjennen. Dee haben daut veleicht aul foaken jedonen. Wurscht du kjennen Nachtjast oppnämen, wan du uk een natet Hus hast?

¹⁰ Eenen Brooda von Sied-Korea jinkj daut sea scheen, soone opptonämen, waut no onse Bibelschoolen jinjen. Hee schrift: “Ieeschtlich jankad mie daut nich sea, wäajen wie noch mau korz befriet wieren un bloos een kjlienet Hus hauden. Oba daut jinkj sea scheen, de Breeda bie ons to haben. Wie aus junge Lied kunnen seenen, woo schaftich soone Ehelied wieren, waut Jehova deenden un toop no jeisteljet sträwden.”

11. Wuarom sell wie dee oppnämen, waut nie en onse Vesaumlunk sent?

¹¹ Niee en june Vesaumlunk: Veleicht trakjen doa Breeda, Sestren ooda Famieljes no june Omjäajent, wiels doa Help fält ooda wiels dee aus Pionieren no june Vesaumlunk jeschekjt woaren ooda wäajen sestwaut. Aum Aunfank kunn dee daut doa framd sennen. Dee motten sikj ieescht mol to de niee Omjäajent un de niee Vesaumlunk wanen. Veleicht räden de Menschen doa uk eene aundre Sproak ooda haben daut doa gaunz aundasch. Wan wie dee no ons kroagen ooda met dee toop waut doonen, dan kaun daut fa dee leichta sennen, Frind to finjen un sikj tus to feelen.

12. Woone Erfoarunk wiest, daut et nich brukt waut grootet sennen toom wäm oppnämen?

¹² Daut brukt nich waut grootet sennen toom wäm oppnämen (läs Lukas 10:41-42). Een Brooda vetald, waut hee un siene Fru beläwden, aus see Missionoaren worden. Hee säd: “Wie wieren junk un hauden weinich Erfoarunk un bangden ons no Hus. Eenen Zeowes bangd miene Fru sikj sea un ekj kunn dee bloos nich treesten. Dan, soo rom haulf acht zeowes, puttad doa wäa aune Däa. Daut wia eene Fru, waut studieed. Dee wia jekomen toom ons bejreessen, wäajen wie de niee Missionoaren wieren, un dee brocht ons dree Aupelsienen. Wie kroagden dee nenn un jeewen ar een Kuffel Wota. Dan muak wie noch Tee un heete Schaklitzmalkj. Wie kunnen noch nich Kiswahili räden un dee kunn nich Enjlisch. Oba dise Erfoarunk holp ons, daut wie schaftja wieren un Frind manke Breeda fungen.”

13. Waut kjemt doa fa goodet bie rut, wan eena gaustfrie es?

¹³ Hast du die daut mol derchgonen loten, wäm opptonämen? Dan hast du veleicht eene Jeläajenheit vespält toom eene scheene Tiet haben un goode Frind kjrieen. Gaustfrie to sennen es eent von de baste Medizien jäajen Eensomkjeit. Oba wuarom hoolen eenje sikj dan trigj, oppnäment to sennen? Daut kaun miere Uasoaken haben.

14. Waut kjenn wie doonen, wan wie nich jenuach Tiet ooda Krauft haben, wäm entoloden ooda eene Enlodunk auntonämen?

¹⁴ Tiet un Krauft: Jehova siene Deena haben daut emma sea drock. Eenje denkjen dan veleicht, see haben nich de Tiet ooda de Krauft toom aundre oppnämen. Wan daut bie die soo es, wurscht du die daut dan kjennen soo enrechten, daut du Tiet un Krauft hautst toom aundre enloden ooda daut aundre die enloden kunnen? En de Schreft woat Christen toojerot, gaustfrie to sennen (Heb. 13:2). Daut es goot, wan eena sikj doafäa Tiet nemt. Oba veleicht  mott eena Sachen tochloten, waut nich soo wichtich sent, daut eena daut doonen kaun.

15. Wuarom jleewen eenje, daut see nich kjennen oppnäment sennen?

¹⁵ Woo wie äwa ons selfst denkjen: Hast du mol wult wäm enloden un kjrieechst die doa oba nich too? Eenje sent bleed un denkjen, de Jast woat daut bie an enoolent woaren, wiels see nuscht to vetalen weeten. Aundre haben veleicht nich soo riew un denkjen, daut see nich soo väl fa äare Jast doonen kjennen aus aundre enne Vesaumlunk. Daut es nich needich, een besondret Hus to haben toom wäm oppnämen. Wichtich es, daut et rein un ordentlich lat un daut eena sikj doa wool feelt.

16-17. Waut kaun ons halpen, wan wie Angst haben, wäm hantokroagen?

¹⁶ Väle sent jerettelt, wan dee sellen Jast kjrieen. Een Eltesta von Enjlaunt sajcht: “Daut kaun eenem een bät Sorjen moaken, wan doa sellen Jast komen. Oba soo aus bie aulet aundre, waut eena fa Jehova deit, sent de Säajnungen un de Freid, waut eena doabie haft, väl jrata aus de Sorjen. Eenjemol deed ekj met de Jast toop bloos Koffe drinkjen un vetalen, un daut jinkj sea scheen.” Daut es emma goot, sikj fa de Jast to intressieren (Filip. 2:4). De mieeschte jeit daut scheen, äwa daut to vetalen, waut see beläft haben. Wan eena toopkjemt, es daut eene goode Jeläajenheit, äwa soont to vetalen. Een aundra Eltesta schrift: “Breeda un Sestren entoloden halpt mie, daut ekj dee bäta kjanen lia. Soo hia ekj biejlikj, woo dee enne Woarheit jekomen sent, un kaun dee uk bäta vestonen.” Wan eena leeftolich om de Jast bekjemmat es, dan woat aulem daut scheen gonen.

¹⁷ Eene Pionia-Sesta, waut foaken Schiela von onse Bibelschoolen oppneem, säd: “Aum Aunfank wia ekj besorcht, wäajen ekj mau eene eefache Woninj haud un jebrukte Meeblen. Oba de Fru von eent von de Liera spruak mie Moot too. See säd, wan äa Maun un see de Vesaumlungen besochten, dan jinkj an daut emma scheena, wan see bie soone bliewen kunnen, waut nich väl hauden, oba jeistlich wieren un no dautselwje sträwden aus see – Jehova deenen un een eefachet Läwen fieren. Daut holp mie aun daut denkjen, waut onse Mame to ons Kjinja emma säd: ‘Bäta een eefachet Äten met Menschen toop, waut Leew haben’” (Spr. 15:17). Eena brukt nich jerettelt sennen, wan eena Jast haft. Waut doa talt es, daut eena daut ut Leew deit.

18-19. Woo kaun ons daut halpen, bäta äwa aundre to denkjen, wan wie oppnäment sent?

¹⁸ Woo wie äwa aundre denkjen: Es doa wäa en diene Vesaumlunk, waut du leewa sitst gonen aus komen? Wan du doa nuscht met deist, dan woat daut nich bäta woaren. Un wan du daut nich jleichst, woo dee daut haft, dan woascht du dän secha uk nich wellen enloden. Ooda veleicht es doa uk wäa, waut die mol beleidicht haft, un du kaust doa nich von vejäten.

¹⁹ De Bibel wiest, daut wie met aundre bäta foadich woaren, wan wie oppnäment sent – mau rajcht met soone, waut ons fientlich sent (läs Reema 12:20). Wan wie aundre enloden, dan kaun daut halpen, daut wie ons bäta met dee vestonen un aundasch äwa dee denkjen. Veleicht woa wie bie dee dan deeselwje goode Ieejenschoften seenen, waut Jehova sach, aus hee dee no de Woarheit trock (Joh. 6:44). Wan wie wäm ut Leew enloden, onen daut dee doamet räakjent, dan kjenn wie met dän mau rajcht Frind woaren. Woo kaun eena doano seenen, daut eena daut werkjlich ut Leew deit? Wan eena biejlikj deemootich es un daut nokjemt, waut Filippa 2:3 sajcht: “Acht dän näakjsten hecha aus junt selfst.” Wie sellen  äwalajen, en waut fa Stekjen onse Breeda hecha, ooda bäta, sent aus wie. Veleicht haben dee eenen stoakjen Gloowen, sent en Schwierichkjeiten tru, sent äwanäment ooda haben sest noch goode Ieejenschoften. Wan wie daut seenen, dan woa wie dee mea räakjnen un daut woat leichta sennen, dee opptonämen.

20. (a) Wuarom saul opp ons to veloten sennen, wan ons wäa hanjekroacht haft? (b) Woo kjenn wie wiesen, daut opp ons to veloten es?

²⁰ De Psalmenschriewa David frajcht: “HAR, wäa kaun en dienen Tempel nenkomen?” (Psa. 15:1). Lota moakt hee dietlich, woo deejanja sennen saul, waut Jehova oppnemt. Eent es, daut opp dän saul to veloten sennen, wiels David sajcht: “Dee . . . helt waut hee jeschwuaren haft, eendoont waut daut kost” (Psa. 15:4). Wan ons wäa enjelot haft un wie haben vesproaken to komen, dan sell wie daut uk doonen, wan daut sest mäajlich es. Veleicht haben dee sikj aul doaropp reedjemoakt un daut wudd dan vejäfs sennen, wan wie nich kjeemen (Mat. 5:37). Eenje haben eene Enlodunk aufjesajcht, bloos wiels dee lota eene bätre jekjräajen haben. Wudd soont leeftolich sennen? Wan wie bie wäm Jast sent, dan sell wie dankboa sennen, endoont waut dee ons aunbeeden (Luk. 10:7). Un wan doa waut mank kjemt un wie kjennen doa opp iernst nich hanfoaren, wua wie daut vesproaken haben, dan wudd daut leeftolich sennen, dee daut soo schwind aus mäajlich weeten to loten.

21. Wuarom sell wie ons doano rechten, woo de Menschen daut bie ons haben?

²¹ Wie motten uk doaraun denkjen, woo de Menschen daut haben: En eenje Jäajenden jleichen dee daut, wan dee onverhofs Jast kjrieen, oba aundatwäajen mott daut verhäa berät. Opp eenje Städen kjrieen de Jast daut baste; opp aundre deelt de Famielje sikj daut met de Jast en. En eenje Jäajenden brinjen de Jast jeweenlich waut met; en aundre wada nich. En jewesse Lenda haben dee daut soo, daut dee ieescht eent ooda tweemol nä sajen, ea dee de Enlodunk aunnämen. Oba aundatwäajen wudd daut ondankboa sennen, wan eena daut deed. Well wie ons emma soo oppstalen, daut aundre sikj freien, daut see ons jekroacht haben.

22. Wuarom es daut needich, jieren Jast opptonämen?

²² Petrus säd: “De Tiet es boolt hia, daut aules een Enj haft” (1. Pet. 4:7). Daut Enj es werkjlich sea dicht bie. Boolt woat soone schwoare Tiet komen, aus doa noch kjeenmol ea wia. Je schwanda de Tieden woaren, je jrata mott onse Leew fa onse Breeda un Sestren sennen. Doawäajen es daut nu besonda needich, daut wie Petrus sienen Rot nokomen: “Nämt jieren Jast opp” (1. Pet. 4:9). Gaustfrie sennen brinjt väl Freid un woat emma needich sennen.