Sara * sajcht: “Ekj sie bleed un woag mie nich väl. Doawäajen es mie daut ommaklich, met soone toop to sennen, waut sea jlikjtoo sent un emma väasajen wellen. Oba mie jeit daut scheen, wan ekj met saunftmootje un deemootje Menschen toop sie. Ekj kaun met dee äwa aules räden, soogoa äwa miene Jefeelen un Trubbels. Daut sent miene baste Frind.”

Daut, waut Sara sajcht, wiest, daut wie leichta Frind finjen, wan wie saunftmootich sent. Jehova jleicht daut uk. Sien Wuat sajcht je, daut wie sellen jelind, ooda “saunftmootich . . . sennen” (Kol. 3:12). * Waut es Jelindichkjeit? Aun waut wia daut to seenen, daut Jesus jelind wia? Un wuarom sent wie schaftja, wan wie jelind sent?

Een Mensch, waut jelind es, es frädlich. Soona behaundelt aundre leeftolich un frintlich un blift ruich un kaun sikj beoabeiden, wan am waut oajat.

Daut griechische Wuat, waut en de Schreft fa “Jelindichkjeit” jebrukt wort, wort uk jebrukt fa wille Pieed, waut se tom jemoakt hauden. Wan eena een Pieet tom moakt, blift daut doawäajen stoakj. Krakjt soo es daut bie eenen jelinden Mensch. Dee es nich schwak, oba soo stoakj, daut dee sikj beoabeiden un met aundre Fräd hoolen kaun.

Veleicht denkjt eena soo: “Ekj sie eefach nich jelind.” Wiels wie en eene Welt läwen, wua väle ojjeduldich sent un leicht doll woaren, es daut goanich soo leicht, jelind to sennen (Reem. 7:19). Oba Jehova sien heilja Jeist woat ons halpen, daut wie nich oppjäwen (Gal. 5:22-23). Wuarom loont sikj daut, jelind to sennen?

Dan woaren aundre jieren met ons toop sennen. Krakjt soo aus Sara jeit ons daut uk scheen, met soone toop to sennen, waut jelind sent. Kjeen aundra Mensch wia soo leeftolich un jelind aus Jesus (2. Kor. 10:1). Mau rajcht Kjinja, waut am noch nich sea goot kjanden, kjeemen wellich no am (Mar. 10:13-16).

Wan wie jelind sent, dan es daut fa ons un uk fa aundre goot. Wie woaren dan nich soo leicht mootloos ooda doll (Spr. 16:32). Un wie derwen ons uk nich schuldich feelen, wiels wie waut jesajcht haben, waut aundre velazt haft, biejlikj wäm, waut wie  väl räakjnen. Un wan wie jelind sent, dan motten aundre nich doarunja lieden, daut wie ons nich beoabeiden kjennen.

Jesus haud groote Veauntwuatunk un wia sea drock, un doch wia hee emma jelind. Aus hee oppe Ieed wia, fäld een deel Menschen daut aun Moot, wäajen dee daut schwoa hauden un doljedrekjt wieren. Secha jeef dee daut väl Troost, aus Jesus to an säd: “Komt aula no mie, . . . wiels ekj sie saunftmootich un von Hoaten deemootich”! (Mat. 11:28-29).

Waut kaun ons halpen, soo jelind to sennen aus Jesus? Wan wie Gott sien Wuat studieren, dan see wie, woo Jesus met de Menschen omjinkj un waut hee deed, wan doa Schwierichkjeiten oppkjeemen. Un wan wie en eene schwoare Loag sent, dan kjenn wie proowen am notodoonen (1. Pet. 2:21). Well wie mol dreeatlei seenen, waut Jesus holp, jelind to sennen.

Jesus wia werkjlich deemootich. Jesus säd, daut hee “saunftmootich un von Hoaten deemootich” wia (Mat. 11:29). De Schreft wiest, daut dise beid Ieejenschoften toopjehieren, wäajen de Deemoot ons halpt, saunftmootich, ooda jelind, to sennen (Efs. 4:1-3, NW). Woo schauft daut?

Een deemootja Mensch woat sikj selfst nich fa too wichtich talen un uk nich too empfintlich sennen. Waut deed Jesus biejlikj, aus se säden, daut hee een “Fräta un Drinkja” wia? Hee bewees derch sien Vehoolen, daut et nich soo wia, un säd leeftolich: “De Weisheit [rajchtfoadicht] sikj derch daut waut see deit” (Mat. 11:19).

Wudd daut nich goot sennen, jelind to sennen, wan doa wäa onbedocht waut säd äwa diene Rauss, dien Launt ooda Volkj ooda äwa Mana ooda Frues? Peter es een Eltesta en Sied-Afrika un sajcht: “Wan doa wäa waut sajcht, waut mie baudat, dan äwalaj ekj emma: ‘Waut wudd Jesus en miene Städ doonen?’” Peter sajcht uk noch: “Ekj hab jelieet, mie selfst nich too wichtich to talen.”

Jesus hilt em Denkj, daut de Menschen onvolkomen wieren. Siene Jinja wullen daut rajchte doonen, oba wäajen dee onvolkomen wieren, jlekjt dee daut nich emma. En de latste Nacht ver Jesus sienen Doot stunden biejlikj Petrus, Jakobus un Johanes am nich soo bie, aus daut wudd jefält haben. Oba Jesus docht doaraun: “De Jeist es wellich, oba daut Fleesch es schwak” (Mat. 26:40-41). Daut holp am, daut hee nich vedrislich wort äwa de Apostel.

Mandy es eene Sesta, waut ieeschtemma leicht äwa aundre grunzt. Oba nu strenjt see sikj sea aun, soo jelind to sennen aus Jesus. See sajcht: “Ekj proow doaraun to denkjen, daut aule onvolkomen sent, un bie aundre no de goode Sieden to kjikjen, soo aus Jehova daut deit.” Wudd die daut leichta sennen, leeftolich met aundre omtogonen, wan du soo aus Jesus doaraun dochst, daut dee onvolkomen sent?

Jesus vetrud opp Gott. Aus hee oppe Ieed wia, wort hee sea schlajcht behaundelt. De Menschen dochten orrajcht äwa am un deeden am veachten un sea toosaten. Oba hee bleef en aules jelind un “jeef Gott daut aun Haunt, dee doa rajcht rechten woat” (1. Pet. 2:23). Jesus wist, daut sien himlischa Voda am halpen wudd un daut dee to rajchte Tiet deejanje strofen wudd, waut am orrajcht behaundelt hauden.

Wan ons wäa orrajcht behaundelt un wie doll woaren, dan kaun leicht aules noch oaja woaren. Doawäajen sajcht de Schreft: “Een Mensch, dee en Wutt haundelt, deit nich waut ver Gott rajcht es” (Jak. 1:20) Veleicht hab wie goode Uasoak ons to oajren. Oba wäajen wie onvolkomen sent, mott wie oppaussen, daut wie nich ut Wutt waut orrajchtet doonen.

Eene Sesta en Dietschlaunt, waut Cathy heet, docht emma: “Wan ekj nich fa mie selfst stried, dan woat kjeena.” Oba aus see daut lieed, dolla opp Jehova to vetruen, endad see äa denkjen. See sajcht: “Nu mott ekj mie nich emma fa de aundre wäaren. Ekj kaun jelind sennen, wiels ekj weet, daut Jehova tolatst aules fiksen woat.” Un wan wie mol orrajcht  behaundelt woaren, dan woa wie uk leichta kjennen jelind bliewen, wan wie soo aus Jesus opp Gott vetruen.

Jesus muak dietlich, daut jelind sennen schaftich muak. Hee säd je: “Seelich [ooda schaftich] sent dee, dee saunftmootich sent” (Mat. 5:5). See wie mol, woo jelind sennen ons halpen kaun.

Eena haft eenen bätren Ehestaunt. Robert, een Brooda von Australien, sajcht: “Ekj säd aul foaken waut to miene Fru, waut ar weedeed. Ekj meend daut nich soo schlemm, oba wan eena ut Wutt waut jesajcht haft, dan kaun eena daut nich wada trigjmoaken. Lota deed mie daut emma sea leet, daut ekj ar soo beleidicht haud.”

“Wie loten ons aula veschiednet to schulden komen” un wan wie onbedocht räden, dan kaun daut Trubbel em Ehestaunt jäwen (Jak. 3:2). Oba wan wie jelind sent, dan woa wie ruich bliewen un lieren onse Tung to kontrollen (Spr. 17:27).

Robert strenjd sikj sea aun, ruich to bliewen un sikj to beoabeiden. Woo kjeem daut ut? Hee sajcht: “Wan ekj un miene Fru nu nich deeselwje Meenunk haben, dan strenj ekj mie sea aun, dee goot tootohorchen, jelind to räden un nich doll to woaren. Nu jeit ons daut en onsen Ehestaunt väl bäta.”

Eena woat met aundre bäta foadich. Soone, waut leicht beleidicht sent, haben jeweenlich nich väl Frind. Oba wan wie jelind, ooda frintlich sent, dan bliew wie dolla “met eenaunda vebungen” (Efs. 4:2-3). Cathy, von dee wie aul ea räden, sajcht: “Wan ekj jelind sie, dan jeit mie daut scheena, met aundre toop to sennen, soogoa met soone, wua eena nich soo leicht met foadich woat.”

Eena haft ennalich Fräd. De Schreft wiest, daut “de Weisheit von bowen” jelind un frädlich es (Jak. 3:13, 17). Een Mensch, waut jelind es, haft “een frädeljet Hoat” (Spr. 14:30). Martin haft sikj sea aunjestrenjt jelind to woaren. Hee sajcht: “Nu bliew ekj nich emma opp mien Stekj un ekj sie schaftja un hab ennalich mea Fräd.”

Eena mott sikj opp iernst aunstrenjen toom jelind woaren. Een Brooda sajcht: “Daut passieet mie vondoag dän Dach noch mol, daut ekj ennalich gaunz oppem rooden sie.” Oba Jehova well haben, daut wie jelind sent, un hee woat ons doabie halpen (Jes. 41:10; 1. Tim. 6:11). Hee woat ons unjastetten, daut wie daut lieren, un hee woat ons “stoakjen” (1. Pet. 5:10). Un met de Tiet woa wie kjennen dän Apostel Paulus nodoonen, waut soo jelind un frintlich wia “aus Christus” (2. Kor. 10:1).