De tweeda Breef aun de Korinta 7:1-16
7 Doawäajen, miene leewe Frind, wäajen wie dise Vespräakjungen haben, well wie ons von aules reinjen, waut dän Kjarpa* un dän Jeist veorreinjen deit, un met Gottesforcht doaropp schaufen, gaunz un goa heilich to woaren.
2 Moakt en june Hoaten Rum fa ons. Wie haben kjeenem waut aunjedonen; wie haben kjeenem enne Grunt jebrocht; wie haben kjeenem utjenuzt.
3 Ekj saj dit nich toom junt veuadeelen. Wiels, soo aus ekj aul ea säd, jie sent en onse Hoaten, aus wie läwen ooda stoawen.
4 Ekj kaun gaunz frie to junt räden. Ekj sie sea brow met junt. Ekj feel mie sea jetreest; miene Freid schält äwa mank aul ons Schwoaret.
5 Ekj saj junt: Aus wie en Mazedo̱nien aunkjeemen, wort daut fa ons* nich leichta. Enne Städ daut wia daut wieda von aule Kaunten schwoa; wie hauden grooten Jäajenstaunt un wieren uk ennalich besorcht.
6 Oba Gott, waut dee treesten deit, waut ommootich sent, treest ons doaderch, daut Ti̱tus hia es.
7 Un nich bloos doaderch, daut hee hia es, oba uk derch dän Troost, dän hee wäajen junt jekjräajen haft. Hee vetald ons, woo sea jie junt wenschten, mie to seenen, woo truarich jie wieren un woo sea jie om mie bekjemmat wieren*. Dit jeef mie noch mea Freid.
8 Wiels, wan ekj junt derch mienen Breef uk haud truarich jemoakt, beschod ekj daut oba nich. Ieeschtlich beschod ekj daut (wiels ekj sach, daut de Breef junt truarich muak, wan uk mau fa een Stootje).
9 Nu frei ekj mie, oba nich wäajen ekj junt truarich jemoakt haud, oba wäajen junt daut Truarich-Sennen bat doa brocht, een Leetsennen to haben. Jie wieren opp dee Wajch truarich, aus Gott daut jefelt, un doawäajen hab jie wäajen ons durft kjeenen Schoden lieden.
10 Wiels daut Truarich-Sennen, waut Gott jefelt, daut brinjt een Leetsennen un fieet no de Radunk, un doa es nuscht to beschoden. Oba daut Truarich-Sennen von de Welt brinjt dän Doot.
11 Kjikjt mol, woo väl daut Truarich-Sennen, waut Gott jefelt, aun junt jedonen haft: Jie haben junt wada eenen gooden Nomen jemoakt; jie beschoden daut, waut jie orrajcht deeden; jie wullen opp iernst een Leetsennen haben; jie deenden Gott von Hoaten un jie stalden daut trajcht, waut jie orrajcht jedonen hauden! Jie haben junt bie dit en aule Stekjen aus rein* bewäsen.
12 Wan ekj junt uk jeschräwen hab, deed ekj daut oba nich wäajen dänjanjen, waut daut Orrajchte deed ooda wäajen dänjanjen, waut doaderch lieden must. Oba ekj schreef junt toom seenen, aus jie daut wudden ver Gott bewiesen, daut jie dän Wunsch hauden, no ons to horchen.
13 Dauts, wuarom wie sent jetreest worden.
Oba buta daut wie jetreest worden, frei wie ons noch väl dolla doaräwa, daut Ti̱tus soo schaftich es, wiels jie haben am aula Moot jejäft*.
14 Wiels wan ekj to Ti̱tus jesajcht hab, daut ekj brow met junt wia, hab ekj mie doamet nich aunjeschmäat. Krakjt soo, aus aul daut rajcht wia, waut wie to junt säden, soo haft sikj daut uk utjewäsen, daut et soo wia, aus wie to Ti̱tus säden, daut wie brow met junt wieren.
15 Un hee räakjent junt noch mea, wan hee doaraun denkjt, woo jehuarsom jie aula sent un met woo väl Respakjt jie am oppneemen.
16 Ekj frei mie, daut ekj en aule Stekjen opp junt vetruen kaun*.
Footnooten
^ Wuatlich: “Fleesch”.
^ Wuatlich: “ons Fleesch”.
^ Wuatlich: “jun Iewa fa mie”.
^ Ooda: “schultfrie”.
^ Wuatlich: “sienen Jeist oppjefrescht”.
^ Ooda woomäajlich: “daut ekj wäajen junt kaun voll Moot sennen”.
