Ieeschte Johanes 2:1-29
2 Miene kjliene Kjinja, ekj schriew junt dise Sachen, daut jie nich eene Sind begonen. Un wan doa oba doch wäa eene Sind bejeit, dan hab wie bie dän Voda eenen Helpa*: Jesus Christus, een Jerajchta.
2 Un hee es een Veeenjungs-Opfa* fa onse Sinden, oba nich bloos fa onse Sinden, oba uk fa de gaunze Welt äare Sinden.
3 Un wäajen dit woa wie en, daut wie am haben kjanen jelieet, un daut es, wan wie wieda siene Jebooten hoolen.
4 Deejanja, waut doa sajcht: “Ekj hab am kjanen jelieet” un oba nich siene Jebooten helt, dauts een Läajna un de Woarheit es nich en soonen Mensch.
5 Oba wäa sikj aun sien Wuat helt, bie dän es de Leew fa Gott werkjlich volkomen jemoakt worden. Derch dit weet wie, daut wie met am veeent sent.
6 Deejanja, waut doa sajcht, daut hee met am veeent blift, es bemott, wieda soo to läwen, aus Jesus läwd*.
7 Leewe Breeda, ekj schriew junt nich een nieet Jeboot, oba een oolet Jeboot, waut jie aul von Aunfank aun jehaut haben. Dit oole Jeboot es daut Wuat, waut jie hieeden.
8 Un doch schriew ekj junt een Jeboot, waut nie es; een Jeboot, waut hee nojekomen es un waut jie uk nojekomen sent, wiels daut Diestre vejeit un daut woare Licht schient aul.
9 Deejanja, waut doa sajcht, daut hee en daut Licht es un sienen Brooda oba haust, dee es noch en daut Diestre.
10 Deejanja, waut sienen Brooda leeft, blift en daut Licht, un am woat nuscht tofaulbrinjen*.
11 Oba deejanja, waut sienen Brooda haust, es em Diestren un jeit em Diestren, un dee weet nich, wua hee hanjeit, wiels daut Diestre haft siene Uagen blintjemoakt.
12 Ekj schriew junt, kjliene Kjinja, wiels june Sinden sent junt vejäft worden om sienen Nomen sient haulwen.
13 Ekj schriew junt, Vodasch, wiels jie dän haben kjanen jelieet, waut von Aunfank aun es. Ekj schriew junt, junge Mana, wiels jie haben dän Beesen jewonnen. Ekj schriew junt, nate Kjinja, wiels jie haben dän Voda kjanen jelieet.
14 Ekj schriew junt, Vodasch, wiels jie dän haben kjanen jelieet, waut von Aunfank aun es. Ekj schriew junt, junge Mana, wiels jie sent stoakj un Gott sien Wuat blift en junt un jie haben dän Beesen jewonnen.
15 Leeft nich de Welt uk nich de Sachen enne Welt. Wan doa wäa de Welt leeft, en dän es nich de Leew fa* dän Voda.
16 Wiels aules enne Welt – waut de sintelja Kjarpa* sikj wenscht, waut de Uagen sikj wenschen un grootsch aundre daut wiesen, waut eena haft* –, daut kjemt nich vom Voda, oba daut kjemt vonne Welt.
17 Dan uk noch: De Welt vejeit un uk daut, waut de Welt sikj wenscht, oba deejanja, waut Gott sienen Wellen deit, blift fa emma.
18 Nate Kjinja, dits de latste Stund. Jie haben jehieet, daut de Antichrist* kjemt un doa sent nu aul een deel Antichristen verendach jekomen, un doaraun weet wie, daut et de latste Stund es.
19 Dee jinjen von mank ons rut, oba dee wieren nich von onse Sort*, wiels wan dee wieren von onse Sort jewast, dan wudden dee bie ons jebläwen sennen. Oba dee veleeten, soo daut et kunn kloa woaren, daut nich aule von onse Sort sent.
20 Un jie sent von dän Heiljen jesaulft worden un jie kjanen aula de Woarheit.
21 Ekj schriew junt nich, wäajen jie de Woarheit nich kjanen. Ekj schriew junt, wäajen jie dee kjanen un wäajen kjeene Läajes von de Woarheit häakomen.
22 Wäa sest es de Läajna aus dee, waut daut vestritt, daut Jesus de Christus es? Dit es de Antichrist*, dee, waut dän Voda un dän Sän aufwiest.
23 Jieda eena, waut dän Sän aufwiest, haft uk nich dän Voda. Oba jieda eena, waut dän Sän aunerkjant, haft uk dän Voda.
24 Un jie: Waut jie von Aunfank aun jehieet haben, saul en junt bliewen. Wan daut en junt blift, waut jie von Aunfank aun jehieet haben, dan woa jie uk met dän Sän un met dän Voda veeent bliewen.
25 Dan uk noch, dits, waut hee ons selfst vesproaken haft: daut eewje Läwen.
26 Ekj schriew junt dise Sachen wäajen dee, waut junt proowen to veleiden.
27 Oba bie junt es daut soo: Daut Saulwen, waut jie von am jekjräajen haben, blift en junt, un junt fält daut nich, daut junt irjentwäa lieet, oba daut Saulwen von am, waut Woarheit es un nich jeloagen es, lieet junt aules. Krakjt soo aus daut Saulwen junt jelieet haft, blieft met am veeent.
28 Soo dan, kjliene Kjinja, blieft met am veeent, soo daut wie frie räden kjennen, wan hee openboat woat, un ons nich trigjtrakjen, wäajen wie ons schämen en de Tiet, wan hee woat doa sennen*.
29 Wan jie weeten, daut hee jerajcht es, dan weet jie uk, daut jieda eena, waut jerajchte Woakjen haft, von am jebuaren es.
Footnooten
^ Ooda: “Ofkot”.
^ Ooda: “Äwareenmoakungs-Opfa”; “Opfa toom Fräd moaken”.
^ Wuatlich: “soo to gonen, aus dee jinkj”.
^ Ooda woomäajlich: “hee woat kjeenem tofaulbrinjen”.
^ Ooda: “von”.
^ Wuatlich: “daut Fleesch”.
^ Ooda: “puchen met waut eena haft”.
^ Ooda: “Jäajenchrist”. Dee, waut jäajen Christus es.
^ Ooda: “dee jehieeden nich to ons”.
^ Ooda: “Jäajenchrist”. Dee, waut jäajen Christus es.
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
