KJIKJ mol hia! Daut lat soo, Daniel es en groote Jefoa. Oba de Leiws doonen am nuscht! Weetst du, wuarom nich? Wuarom es Daniel äwahaupt en dise Heel mank aul de Leiws? Well wie mol seenen.

De Kjennich, waut nu en Babielon rejieed, heet Darius. Dee jleicht Daniel sea, wiels Daniel soo leeftolich un soo kluak wia. Darius wull am to eenen Väaschten en sien Kjennichrikj moaken. Dit muak eenje aundre Beaumte aufjenstich äwa Daniel un dee dochten sikj eenen beesen Plon ut.

Dee jinjen no Darius un säden to dän: ‘Oo Kjennich, wie sent ons aula eenich jeworden, du saust befälen, daut fa 30 Doag kjeena to irjent eenen Gott ooda Mensch bäden saul buta to die, oo Kjennich. Wäa nich jehorcht, saul mank de Leiws jeschmäten woaren.’ Darius wist nich, wuarom dise Mana dit Jesaz haben wullen. Oba am jefoll de Iedee, un soo leet hee daut Jesaz oppschriewen. Dan jinkj daut nich mea to endren.

Aus Daniel von dit Jesaz enwort, jinkj hee no Hus un deed bäden, soo aus hee daut noch emma jedonen haud. De beese Mana wisten, Daniel wudd nich opphieren, to Jehova to bäden. Dee freiden sikj aul, wiels daut späad sikj soo, nu wudden see Daniel looswoaren.

Aus Kjennich Darius kloa wort, wuarom de Mana dit Jesaz hauden wult haben, wia am daut sea leet. Oba hee kunn daut Jesaz nich mea endren. Un soo must hee befälen, daut Daniel en de Heel met de Leiws nenjeschmäten sull. Oba de Kjennich säd to Daniel: ‘Ekj hop, dien Gott, dän du deenst, woat die raden.’

Darius haud daut doa soo schwoa met, daut hee de gaunze Nacht äwa nich schlopen kunn. Näakjsten Dach zemorjes rand hee schwind no de Leiwheel. Du kaust am doa oppem Bilt seenen. Hee roopt: ‘Daniel, du Deena von dän läwendjen Gott! Haft dien Gott die von de Leiws kunt raden?’

‘Gott haft sienen Enjel jeschekjt’, auntwuad Daniel, ‘un haft de Leiws de Frät toojehoolen, soo daut dee mie nuscht deeden.’

De Kjennich freid sikj sea. Hee leet Daniel fuaz ut de Heel rutholen. Dan leet hee de beese Mana, waut Daniel hauden wult looswoaren, mank de Leiws schmieten. Dee wieren noch nich mol bat unjen, dan hauden de Leiws dee aul to hoolen un vereeten dee.

Kjennich Darius schreef dan no aule Velkja en sien Kjennichrikj: ‘Ekj befäl aulemaun, daut dee Daniel sienen Gott achten saul, wiels dee deit groote Wunda. Dee haft Daniel jerat, daut dee nich von de Leiws oppjefräten wort.’