SALOMO wia noch mau sea junk, aus hee Kjennich wort. Hee räakjend Jehova sea väl un deed aules soo, aus sien Voda David am toojerot haud. Jehova freid sikj äwa Salomo. Eene Nacht fruach Jehova Salomo en eenen Droom: ‘Salomo, waut wurscht du die wenschen, waut ekj die sull jäwen?’

Salomo auntwuad: ‘Jehova, mien Gott, ekj sie noch soo junk un ekj vesto nich to rejieren. Jeff mie doch Weisheit, daut ekj kaun een gooda Kjennich sennen fa dien Volkj.’

Jehova freid sikj doaräwa, waut Salomo sikj wenscht, un säd: ‘Wiels du no Weisheit jefroacht hast un nich no een langet Läwen ooda no Rikjtum, woa ekj die soo väl Weisheit jäwen, aus noch kjeenmol ea wäa jehaut haft. Oba ekj woa die uk daut jäwen, wua du nich no jefroacht hast. Ekj woa die Rikjtum un Harlichkjeit jäwen.’

Boolt doaropp kjeemen twee Frues met eene schwieeje Sach no Salomo. ‘Dise Fru un ekj, wie wonen en dautselwje Hus’, säd de eene. ‘Ekj kjrieech een Junkje un twee Doag lota kjrieech dise uk een Junkje. Oba eene Nacht storf dise äa Bäbe. Un aus ekj schleep, läd see äa doodjet Bäbe bie mie han un neem sikj mient. Aus ekj oppwuak, sach ekj fuaz, daut daut doodje Kjint nich mient wia.’

De aundre Fru oba säd: ‘Nä! Daut läwendje Kjint es mient un daut doodje es äat!’ Dan säd de ieeschte Fru wada: ‘Nä! Daut doodje Kjint es dient un daut läwendje es mient!’ Un soo jinkj daut han un trigj. Waut sull Salomo doamet doonen?

Salomo leet een Schwieet holen un säd: ‘Schniet daut läwendje Kjint en twee Halften un jäft jieda Fru eene Halft.’

‘Nä!’ schrieech de rajchte Mutta. ‘Moakt daut Bäbe toom Jefaulen nich doot. Jäft ar daut!’ Oba de aundre Fru säd: ‘Jäft nich mie uk nich ar daut! Schniet daut bloos entwei!’

Doaropp säd Salomo: ‘Moakt daut Kjint nich doot! Jäft de ieeschte Fru daut. See es de rajchte Mutta.’ Salomo wist daut, wiels de rajchte Mutta räakjend daut Bäbe soo väl, daut see daut soogoa de aundre Fru jäwen wull, bloos daut daut nich dootjemoakt wort. Aus daut Volkj doavon hieed, woo Salomo met dise Sach omjegonen wia, freiden dee sikj, daut see soo eenen weisen Kjennich hauden.

En de Tiet, wua Salomo Kjennich wia, deed Gott daut Volkj säajnen. Hee sorjd doafäa, daut et väl Weit un Joascht, Wiendruwen un Fiejen un noch aundre Sachen jeef. De Israeliten hauden feine Kjleeda un läwden en scheene Hiesa. Jieda eena haud rikjlich von aules.