De Breef von Jakobus 2:1-26
2 Miene Breeda, woo es daut mäajlich, daut jie eenje ieren un opp aundre raufkjikjen, wan jie aul Gloowen haben aun onsen harlichen Harn Jesus Christus?
2 Wiels wan doa een Maun met goldne Rinj aun siene Finjasch un met besondre Kjleeda no jun Toopkomen kjemt un uk een oama Maun met schwiensche Kjleeda,
3 es dee met de besondre Kjleeda bie junt dan goot aunjeseenen un sajen to dän: “Komm, sat die hia opp dise feine Städ dol”? Un saj jie to dän Oamen: “Du bliew stonen” ooda “Sat die doa unjen biesied mien Footbenkjsje dol”?
4 Wan jie daut doonen, wies jie dan nich, daut jie mank junt eenje fa hecha talen aus aundre? Un sent jie dan nich Rechta jeworden, waut Entscheidungen moaken, waut bees sent?
5 Miene leewe Breeda, horcht mol: Wäld Gott sikj nich dee, waut fa de Welt to beseenen oam sent, om em Gloowen rikj to sennen un om Oawen von daut Kjennichrikj to sennen, waut hee dee vesproaken haft, waut am leewen?
6 Oba jie haben de Oame veacht. Sent daut nich de Rikje, waut junt unjadrekjen un junt verem Jerecht schlapen?
7 Lastren dee nich äwa dän gooden Nomen, waut jie jekjräajen haben?
8 Wan jie junt no daut kjennichliche Jesaz rechten, soo aus de Schreftstäd sajcht: “Leew dienen Näakjsten krakjt soo sea aus die selfst”, dan doo jie sea goot.
9 Oba wan jie wieda eenen Unjascheet moaken, dan doo jie sindjen un jie woaren von daut Jesaz aus Jesazbräakja veuadeelt*.
10 Wiels wan doa wäa daut gaunze Jesaz helt un oba en eene Sach faulsch jeit, dee es jäajen daut gaunze Jesaz jegonen.
11 Wiels dee, waut doa säd: “Doo nich de Ehe bräakjen*”, haft uk jesajcht: “Doo nich wäm dootmoaken.” Wan du uk nich de Ehe brakjst, oba du moakst wäm doot, dan best du een Jesazbräakja jeworden.
12 Rät un benämt junt wieda opp soone Wajch, aus dee doonen, waut doa woaren von daut Jesaz jerecht woaren, waut Menschen Frieheit jeft*.
13 Wiels deejanja, waut nich Metleet wiest, woat een Jerecht onen Metleet kjrieen. Daut Metleet jewent daut Jerecht.
14 Miene Breeda, waut fa eenen Nutzen haft daut, wan doa wäa sajcht, daut hee Gloowen haft, oba hee haft nich Woakjen? Dis Gloowen kaun dän nich raden ooda jo?
15 Wan irjent Breeda ooda Sestren daut aun Kjleeda fält* un nich jenuach Äten fa dän Dach haben,
16 un eena von junt sajcht to dee: “Got en Fräd; hoolt junt woam un ät junt saut”, oba du jefst dee nich daut, waut dee fa äaren Kjarpa fält, waut fa eenen Nutzen haft daut dan?
17 Krakjt soo es daut met dän Gloowen onen Woakjen: Fa sikj auleen es dee doot.
18 Un doch woat doa wäa sajen: “Du hast Gloowen un ekj hab Woakjen. Wies mie dienen Gloowen onen Woakjen un ekj woa die mienen Gloowen wiesen derch Woakjen.”
19 Du jleefst daut, daut doa bloos een Gott es, nich soo? Dan deist du sea goot. Oba de beese Jeista jleewen je uk un dee flautren ut Angst.
20 Oh ladja Mensch, west du daut nich enseenen, daut de Gloowen onen Woakjen nuscht daucht?
21 Wort ons Voda Abraham nich wäajen Woakjen fa jerajcht jetalt, nodäm daut hee sienen Sän Isaak oppem Aultoa opfad?
22 Du sitst, daut sien Gloowen met siene Woakjen toopschauft, un sien Gloowen wort wäajen siene Woakjen volkomen jemoakt.
23 Soo erfeld sikj de Schreftstäd, waut doa sajcht: “Abraham haud Gloowen aun Jehowa* un hee wort fa jerajcht jetalt wäajen daut”, un hee wort Jehowa* sien Frint jenant.
24 Jie seenen, daut een Mensch wäajen Woakjen fa jerajcht jetalt woat un nich bloos wäajen Gloowen.
25 Krakjt soo wia daut bie de Hua Ra̱hab: Wort see nich uk fa jerajcht jetalt, aus see de Norechta ieescht oppjenomen haud un dee holp, sikj to eenen aundren Wajch fuattobrinjen?
26 Soo es et: Krakjt soo aus de Kjarpa onen Odem* doot es, soo es uk de Gloowen onen Woakjen doot.
Footnooten
^ Ooda: “trajchtjewäsen”.
^ Dauts, wan een befrieda Mensch met sestwäm Sex haft.
^ Wuatlich: “daut Jesaz von de Frieheit”.
^ Wuatlich: “noaktich sent”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Wuatlich: “Jeist”.
