Jeschräwen von Matäus 22:1-46
22 Jesus räd noch een mol derch Jlikjnisen to dee un säd:
2 “Daut Kjennichrikj vom Himmel kaun met eenen Kjennich vejlikjt woaren, waut fa sienen Sän eene Kjast utreeden deit.
3 Un hee schekjt siene Sklowen toom aul dee tooproopen, waut to de Kjast enjelot wieren, oba dee wullen nich komen.
4 Dan schekjt hee noch aundre Sklowen un säd: ‘Sajcht to dee, waut doa enjelot sent: “Kjikjt! Ekj hab de Moltiet* aul reed; miene Bols un miene jemaste Tieren sent aul jeschlacht un aules es reed. Komt no de Kjast.”’
5 Oba kjeena kjemmad sikj doarom; de eena jinkj no siene Stap, de aundra dreef siene Jeschaften;
6 un de äwaje neemen siene Sklowen faust, behaundelden dee sea schlajcht un muaken dee doot.
7 De Kjennich wort sea doll un schekjt siene Soldoten un leet dee Merda dootmoaken un vebrend dee äare Staut.
8 Dan säd hee to siene Sklowen: ‘De Kjast es utjereet, oba dee, waut enjelot wieren, wieren daut nich wieet.
9 Doawäajen got opp de Gaussen, waut ut de Staut rutgonen, un lot jieda eenem en, dän jie finjen.’
10 Soo deeden de Sklowen daut dan. Dee jinjen oppe Gaussen un looden jieda eenem en, waut see fungen, de Schlajchte uk de Goode, un de Kjaststow wort gaunz voll Jast.
11 Aus de Kjennich doa hankjeem toom de Jast entspakjten, sach hee eenen Maun, waut nich een Kjastkjleet aunhaud.
12 Dan säd hee to dän: ‘Frint, woo best du hia onen een Kjastkjleet nennjekomen?’ Un dee wist nich, waut hee sajen sull.
13 Dan säd de Kjennich to siene Deena: ‘Binjt dän de Henj un de Feet toop un stopt dän rut em diestren nenn. Doa woat dee roaren un sikj oppe Tänen bieten*.’
14 Wiels väle sent enjelot, oba mau weinich sent utjewält.”
15 Dan veleeten de Farisä̱a un plonden, woo see am kunnen met daut enne Faul joagen, waut hee säd.
16 Soo, dee schekjten äare Jinja met Hero̱des siene Nofolja toop no am un säden: “Liera, wie weeten, daut du de Woarheit rätst un daut du aundre de Woarheit von Gott lieescht. Un du best nich doano ut, von de Menschen aunjeseenen to sennen, wiels du kjikjst bie de Menschen nich no daut butaschte.
17 Dan saj ons nu mol, waut du jleefst: Es daut nom Jesaz no rajcht, dän Kjeisa dän Kopptaks* to tolen, ooda nich?”
18 Oba Jesus wist daut, waut fa schlajchtet dee em Senn hauden, un säd: “Woosoo doo jie mie aufproowen, jie Heichla?
19 Wiest mie mol daut Zent, wuamet de Taks betolt woat.” Dee brochten am eenen Dena̱rius*.
20 Hee fruach dee: “Wäm sien Bilt un wäm sien Nomen es hia bowen?”
21 Dee säden: “Dän Kjeisa sien Bilt un sien Nomen.” Jesus säd to dee: “Dan tolt dän Kjeisa daut trigj, waut dän Kjeisa sient es, oba jäft Gott daut, waut Gott sient es.”
22 Aus dee daut hieeden, wieren dee gaunz vewundat un dee veleeten am un jinjen wajch.
23 Un dänselwjen Dach kjeemen de Saduzä̱a, waut doa sajen, daut et kjeen Oppstonen vom Doot jeft, un wullen waut von am weeten un säden:
24 “Liera, Moses säd: ‘Wan irjenteen Maun stoaft, onen daut dee Kjinja haft, dan saul sien Brooda sikj met dee Fru befrieen un fa sienen Brooda Nokomen haben.’
25 Hia wieren mol säwen Breeda. De Ieeschta befried sikj un storf, onen daut dee Nokomen haud, un sien Brooda befried sikj met dän siene Fru.
26 Dautselwje passieed met dän Tweeden un dän Dredden un mau rajcht met aule Säwen.
27 Tolatst storf uk noch de Fru.
28 Soo, wan de Doodes oppstonen woaren, wäms Fru woat daut dan sennen, wiels aule Säwen haben je dee to Fru jehaut?”
29 Dan auntwuad Jesus dee un säd: “Jie sent em orrajchten, wiels jie kjanen nich de Schreften un uk nich Gott siene Krauft.
30 Wan de Doodes oppstonen, dan woaren de Mana sikj nich befrieen un de Frues uk nich, oba dee woaren soo sennen aus de Enjel em Himmel.
31 Jie haben je äwa daut Oppstonen von de Doodes jeläst. Säd Gott doa nich to junt:
32 ‘Ekj sie Abraham sien Gott un Isaak sien Gott un Jakob sien Gott’? Hee es nich de Doodje äa Gott, oba de Läwendje äara.”
33 Aus de Häaden Menschen daut hieeden, wieren dee gaunz vewundat äwa sien lieren.
34 Aus de Farisä̱a daut hieeden, daut Jesus de Saduzä̱a stelljemoakt haud, stunden dee beid Gruppen sikj toop un kjeemen no am.
35 Un eena von dee, waut daut Jesaz sea fein kjand, stald am oppe Proow un fruach:
36 “Liera, woont es daut wichtichste Jeboot em Jesaz?”
37 Hee säd to am: “‘Leew Jehowa*, dienen Gott, met dien gaunzet Hoat un met diene gaunze Seel* un met dien gaunzet Vestaunt.’
38 Dits daut wichtichste un daut ieeschte Jeboot.
39 Daut tweede es sea soo. Daut es: ‘Leew dienen Näakjsten krakjt soo sea aus die selfst.’
40 Opp dise beid Jebooten stett sikj daut gaunze Jesaz un de Profeeten.”
41 Nu, daut de Farisä̱a doa toop wieren, fruach Jesus dee:
42 “Waut denkj jie äwa dän Christus? Wäm sien Sän es daut?” Dee säden to am: “David siena.”
43 Hee fruach dee: “Woo es daut dan, daut David am derch dän heiljen Jeist Har nand, aus hee säd:
44 ‘Jehowa* säd to mienen Harn: “Sat die aun miene rajchte Sied dol, bat ekj die de Macht jejäft hab, diene Fiend entonämen*”’?
45 Wan David am Har nand, woo es hee dan sien Sän?”
46 Un kjeena wia emstaund, am een Wuat trigjtosajen. Un von dän Dach aun wuach sikj kjeena mea, am waut to froagen.
Footnooten
^ Ooda: “daut Meddach”.
^ Een Tieekjen von Wutt un Vetwiewlunk.
^ Daut wia de Taks, waut jieda eena betolen must.
^ Wuatlich: “bat ekj diene Fiend unja diene Feet brinj”.
