Aun de Hebräa 11:1-40
11 De Gloowen es de Sechaheit daut to kjrieen, opp waut eena hopt; de kloara Bewies, daut et daut werkjlich jeft, waut nich to seenen es.
2 Wiels wäajen Gloowen wort de Menschen von ieeschtemma* jewäsen*, daut Gott aun äant eenen Jefaulen haud.
3 Wäajen Gloowen kjenn wie vestonen, daut aules, waut et nu jeft*, jemoakt es, wäajen Gott daut säd. Soo, daut, waut to seenen es, kjemt von daut häa, waut nich to seenen es.
4 Wäajen Gloowen brocht A̱bel Gott een Opfa, waut mea wieet wia aus Ka̱in sient. Un wäajen dän Gloowen wort am jewäsen*, daut hee jerajcht wia, wiels Gott haud eenen Jefaulen aun siene Jeschenkja. Un wan hee uk storf, rät hee noch emma derch sienen Gloowen.
5 Wäajen Gloowen wort He̱noch wajchjenomen, soo daut hee nich dän Doot sach*, un hee wia noanich to finjen, wäajen Gott am wajchjenomen haud. Un ea hee wajchjenomen wort, wort am jewäsen*, daut hee daut jedonen haud, waut Gott jefoll.
6 Dan uk noch, onen Gloowen es daut ommäajlich, Gott to jefaulen, wiels wäaemma Gott deenen well, mott jleewen, daut et am jeft un daut hee dee beloont, waut am iernstlich sieekjen.
7 Wäajen Gloowen wees No̱ah, daut hee Gottesforcht haud. Nodäm daut hee von Gott eene Woarnunk kjrieech äwa Sachen, waut noch nich to seenen wieren, bud hee eene Arche*, om dee to raden, waut to sien Hus jehieeden. Un wäajen disen Gloowen veuadeeld hee de Welt, un hee orf de Jerajchtichkjeit, waut derch dän Gloowen kjemt.
8 Wäajen Gloowen jehorcht Abraham, aus am jefroacht wort, no eene Städ to gonen, waut hee aus Oafgoot kjrieen wudd. Hee jinkj loos, wan hee uk nich wist wuahan.
9 Wäajen Gloowen wond hee en daut Launt, waut am vesproaken wia, soo aus een Framda en een framdet Launt. Hee wond en Zelten met Isaak un Jakob toop, waut dautselwje Vespräakjen oawen wudden aus hee.
10 Wiels hee luad no dee Staut, waut woaren Grunt haft, waut von Gott jeplont un jebut woat.
11 Wäajen Gloowen kjrieech Sara de Krauft, met eenen Nokomen* schwanga to woaren, wan see uk aul nich mea daut Ella doafäa haud, wiels see tald dän fa tru*, waut daut Vespräakjen jemoakt haud.
12 Dits wuarom doa von eenen Maun, waut aul soo goot aus doot wia, noch een deel Kjinja jebuaren worden, soo väl aus doa Stierns aum Himmel sent un soo väl aus doa Saunt aune Kaunt Mäa es.
13 Aul dise storwen em Gloowen, wan see daut uk nich beläwden, daut sikj de Vespräakjungen erfelden. Oba see sagen de Vespräakjungen von wiet auf un neemen dee wellich aun un muaken daut frie bekaunt, daut see Framde em Launt wieren un bloos een Stootje doa wonden.
14 Dee, waut soo räden, moaken daut kloa, daut see iernstlich no eene Städ sieekjen, waut äant jehieet.
15 Un doch wudden see de Jeläajenheit jehaut haben trigjtoreisen, wan see emma wada äwa de Städ nojedocht hauden, von wua see veloten wieren.
16 Oba nu sträwen see no eene bätre Städ, aulsoo no eene, waut dän Himmel jehieet. Doawäajen schämt Gott sikj uk nich, aus dee äa Gott aunjeroopt to woaren, wiels hee haft fa dee eene Staut reedjemoakt.
17 Wäajen Gloowen haud Abraham Isaak aul soo goot aus jeopfat, aus hee aufjeprooft wort (de Maun, waut de Vespräakjungen met Freiden aunjenomen haud, wia reed, sienen eensjen Sän to opfren),
18 wan am uk wia jesajcht worden: “Dee, waut von Isaak komen, woaren diene Nokomen* jenant woaren.”
19 Oba hee docht bie sikj soo, daut Gott dän mau rajcht kunn vom Doot oppwakjen, un hee kjrieech dän uk soo to sajen vom Doot trigj.
20 Wäajen Gloowen säajend Isaak Jakob un E̱sau, aus hee dee säd, waut noch komen wudd.
21 Wäajen Gloowen säajend Jakob jieda eenen von Jo̱sef siene Säns un bäd Gott aun, aus hee meist batem stoawen wia, wuabie hee sikj opp sienen Stock stett.
22 Wäajen Gloowen räd Jo̱sef von de Israeliten äare Utsiedlunk, aus sien Enj dicht bie kjeem, un hee bestald*, waut met siene Knoakes* jedonen sull.
23 Wäajen Gloowen wort Moses von siene Elren fa dree Moonat vestoaken, nodäm hee jebuaren wia, wiels dee sagen, daut daut kjliene Kjint sea schmock sach. Un see hauden nich Angst fa dän Kjennich sien Jeboot.
24 Wäajen Gloowen wäad Moses sikj doafäa, de Sän von Fa̱rao siene Dochta jenant to woaren, aus hee oppwoss.
25 Hee wäld sikj daut, met Gott sien Volkj toop schlajcht behaundelt to woaren, enne Städ sikj een Stootje loten de Sind scheen gonen.
26 Aus Jesaulwda* veacht to woaren, tald hee fa een väl jratret Rikjtum aus daut Wieetvolle von Ägi̱pten, wiels hee kjikjt iernstlich doano, de Beloonunk to kjrieen.
27 Wäajen Gloowen veleet hee Ägi̱pten, onen Angst to haben fa dän Kjennich siene Wutt, wiels hee bleef staunthauft, soo aus wudd hee dän seenen kjennen, waut nich to seenen es.
28 Wäajen Gloowen fieed hee daut Passafast un besprezt de Däarenjerechta met Bloot, soo daut de Venichta äare Ieeschtjebuarne nich wudd Schoden aundoonen*.
29 Wäajen Gloowen jinkj daut Volkj derch daut Roode Mäa soo aus opp drieejet Launt. Oba aus de Ägi̱pta daut uk proowden, worden dee von daut Mäa oppjeschlukt.
30 Wäajen Gloowen follen de Mieren von Jeri̱cho dol, nodäm daut daut Volkj doa wia säwen Doag romjegonen.
31 Wäajen Gloowen durf de Hua Ra̱hab nich met dee toop omkomen, waut ojjehuarsom wieren, wäajen see de Spionen frädlich oppneem.
32 Un waut sull ekj noch mea sajen? Wiels mie wudd de Tiet nich toorieekjen, wan ekj noch wudd wiedaräden von Gi̱deon, Ba̱rak, Si̱mson, Je̱fta, David un uk von Sa̱muel un de aundre Profeeten.
33 Wäajen Gloowen neemen dee Kjennichrikjs en; schauften Jerajchtichkjeit towäaj; kjrieejen Vespräakjungen; hilden Leiws de Frät too;
34 daut Fia kunn dee nuscht aundoonen; dee kunnen sikj von daut Schwieet fuatbrinjen; aus see schwak wieren, worden see stoakj jemoakt; dee worden stoakj em Kjrich un juagen Armeeen trigj, waut äant aunjreepen.
35 Eenje Frues kjrieejen äare Vestorwne derch daut Oppstonen vom Doot trigj. Oba aundre Menschen worden dootjekjwält, wäajen dee daut nich aunneemen, derch een Leesjelt frietokomen, wiels see wullen een bätret Oppstonen vom Doot haben.
36 Un noch aundre worden aufjeprooft, doaderch daut dee vespott wort un vepitscht kjrieejen, un mau rajcht mea aus daut: Dee wort faustjekjät un enjestopt.
37 Dee worden jesteenicht; aufjeprooft; to twee Bieta jesoacht*; metem Schwieet omjebrocht; dee jinjen en Kjleeda, waut von Schopslada un Kosenlada wieren, wäarent dee daut knaup hauden, Schwoaret derchjinjen un schlajcht behaundelt worden
38 un de Welt wia daut nich wieet, soone Menschen to haben. Dee sochten sikj Schutz enne Wiltnis, enne Boaj, enne Heelen un en Lajcha enne Ieed.
39 Un aul dise wort daut wäajen äaren Gloowen jewäsen*, daut Gott aun äant eenen Jefaulen haud, wan see daut uk nich beläft haben, daut daut Vespräakjen sikj erfeld.
40 Daut wia, wäajen Gott sikj fa ons waut Bätret väajenomen haud, soo daut dee nich met eenst onen ons volkomen jemoakt worden.
Footnooten
^ Ooda: “onse Väafoaren”.
^ Wuatlich: “kjrieejen daut Zeichnis”.
^ Ooda: “daut dise TIET”. See Wuaterkjläarunk bie “Dise TIET”.
^ Wuatlich: “kjrieech hee daut Zeichnis”.
^ Dit rät doavon, woo He̱noch storf. Dauts mäajlich, daut Gott am wajchneem un am opp eene frädelje Wajch stoawen leet, enne Städ daut siene Fiend am dootmoaken kunnen.
^ Wuatlich: “kjrieech hee daut Zeichnis”.
^ Ooda: “dän Noahkausten”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: daut dee opp to veloten wia.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: “jeef daut Jeboot”.
^ Ooda: “sien Begrowdet”.
^ Wuatlich: “de Christus”.
^ Wuatlich: “aunschieren”.
^ Ooda: “aufjesoacht”.
^ Wuatlich: “kjrieejen daut Zeichnis”.
